tebrik ederim.

Karanfil sokağında bir camlı bahçe
Camlı bahçe içre bir çini saksı
Bir dal süzülür mavide
Al - al bir yangın şarkısı,
Bakmayın saksıda boy verdiğine
Kökü Altındağ'da, İncesu'dadır.


Ahmed ARİF

Hüzün dolu bir anı yazısı.

Zaten pek çoğumuzun ya da hepimizin böyle hüzün dolu anıları vardır çocuklukla ilgili olarak.

Çok çocukken yaşadığım toprak damlı evler şimdi benden yüzlerce kilometre uzaktalar. Çocukluktan gençliğe geçtiğim döneme ait yerlerde ise bir tek eski arkadaşım yok. Beykoz direniyor biraz eski yapılarıyla ama tanıdık bir tek yüz yok. Bakırköy'de ise resmen kayboluyorum:

Belli bir yere ait olmamanın sıkıntısı da var üstüne üstlük.

Evet...Hüzünlü ama ustaca kaleme alınmış bir anıydı. Beğenerek ve ilgiyle okudum.

Günün yazısını ve yazarını can-ı gönülden kutlarım.

Selam ve sevgilerimle.

beyenerek ve de uzaklara dalarak okudum..Sanirim hepimizin hayatinda böyle hatirlanasi hikayeler vardir, siz de o kadar hos anlatmisiniz ki bana sadece sizi cok ama cok tebrik etmek kaldi sevgiler...

Merhaba Nazik, çocukluğumuzun sokağı toprak, analarımızın elleri kına kokardı.

Bir zamanlar içinde yaşadığımız sokaklar, şimdi bizim içimizde yaşıyor.

Tebrik ederim, sevgiler

Merak ettim arkadaşınıza ne oldu da öldü?
Yazınız okuyucuyu çocukluğuna götürüyor. Hoş bir anı sonu hüzünlü olmasaydı ama yaşanılanın yazınızda can bulması daha güzeldi anlatım bakımından

Tebrik ederim saygımla

Karanfil sokağı,

başlık zaten yaklaş karanfilli sokağa diyor, yaklaşıyor gözlerimiz, hani karanfil tohumlarının mis kokusu bir yana, reçellere attığımızda genzimizi yakan kokusu vardır ya, yazıyı okudukça genzimizi gözlerimizi yakan o karanfilli sokak o eski saygın komşuluklar, sıcacık dostluklar,ağaçlarda meyveli , bahçelerinde renk renk mis güller, gökyüzüne değmeyen evler. sokaklarımıza ad bile verebilirken halka verilen salahiyetler ne değerli ne unutulmaz günlermiş meğer. Kaybolan dostluklar, yabancılaşmalar, yok olan bitişik nizam evlerdeki o saygın komşularımızla olan günler. Bahçelerimizde akşam saatine kadar oyun oynadığımız çocukluğumuz. Devam etmek istemiyorum, karanfilli sokak yaktı okudukça içimizi...
Ne çok şey kaybetmişiz ne çok şeyler...

Bizi o güzel yıllarımıza attınız Glanay hanım, ikinci sigarayı da yaktım şimdi...

Günün şeçkisini kutluyorum...
Sevgilerimle...

Günün yazısını ve on parmağında on marifet tabirini taşıyan usta kalemi canı gönülden kutlarım... Çok güzel bir yazı olmuş... Okurken buram buram cocukluguma anılarına gittim. Böyle güzel bir yaziyida çok geç fark etmenin burukluğunu yaşadım...
Güzel yüreğiniz hiç susmasin.. Başarılarınız daim olsun güzel insan. Selam ve sevgilerimle

Ah o anılar. Canımızı incitse de aslında mutlu ediyorlar hepimizi değil mi ?
Tebrikler.

can arkadaşım yürekten kutluyorum hakkıyla seçki almış bir eserin daha zevkle okudum okurken gördüm sanki bu da senin kaleminin gücü işte...doğal ve hayatın içinden Gülün-ayca bir hatırlara panosunda renk renk bazen siyah beyaz harika bir albüme bakmış gibiyim tebrikler

Memleketim geldi aklım okurken
Şimdilerde harabeye dönen babaannemin evi...Gözü gibi bakardı her yaz mutlaka içini dışını badanalar , aynı senin de dediğin gibi elleri hiç çamurdan kurtulmazdı.
o zamanlar daha mı çok insandık , daha mı çok hayata bağlıydık acaba...
Bizler geldik diye sağdaki soldaki komşuları çıkar gelirdi oysa şimdi bırak uzaklardan gelenleri aynı apartmanda bile kim yaşıyor bilmiyoruz...
Bu aralar nete girmeyi pek canım istemiyor uzaklaştım her şeyden facede görünce okumak istedim yazını
gün olmasa bile seni okumak bilmelisin ki her zaman bana huzur mutluluk veriyor
sevgilerimle...
Seçkiyi de seçiminden dolayı kutluyorum

Ellerinize sağlık ömrünüze bereket.

Sevgi ve selamlar..

Kendimi buldum okurken ne güzeldi tebrik ederim saf ve doğaldı her cümlesi özlediğimiz çocukluğuma yolculuk ettim ,susmasın değerli kaleminiz sevgilermle..

e bu, karanfil sokağı :-)
ama üzüldüm arkadaşına kan kardeşine Allah rahmet eylesin
ve kurdeleni tebrik ederim

Sokağın ismi de ne güzel...Karanfil sokağı.Sık sık ziyaret edin bence.
Çok iyi geldi bana bu yazın.Teşekkürler...

Gülünay,güzel bir çocukluk unutulmuyor değil mi?

Komşularımızla evimiz bitişik sayılırdı.Çalışkan biri olduğum halde komşumun kızı ona taktığım lakabı öğretmenime tenefüste söylemiş.Sınıfa girer girmez öğretmenim beni yanına çağırdı,sen niye arkadaşına böyle dersin diye bir tokat yapıştırdı suratıma.Tüm okul hayatımda yediğim tek dayaktı.Bunun üzerine uzun süre ne sınıfta ne komşumun kızıyla konuştumÇok üzülmüştüm.Bir sabah balkonda oturuyordum.Baktım ki komşu kız yoldan geçiyor.Koca bir kovayı su doldurup üzerine boşalttım.Dehşete düşmüştü adeta.Ağlayarak evine gitti.Annesine,babasına şikayet etmiş yine beni.Olay nasıl olmuşsa babama ulaşmış,evler yakın ya..
Akşam babamdan önce azar ve sanırım tokat yemiştim.Sinir oluyordum bu komşuma. Bir defasında bana ters bakıyor diye elimdeki bir tepsi unu yüzüne fırlatmıştım.Ama bundan babamın haberi olmadı.
Aradan zaman geçti,nasıl oldu bilmiyorum bu komşu kızla sonra çok iyi dost olduk.Babasını kaybettiğinde,evlendiğinde hep beraberdik.Bir araya geldiğimizde o günleri anımsayıp gülümseriz şimdi.

2013... Babaannem öldü. Onun ölümüyle aslında o kadar çok şeyde öldü ki... O eskimiş, duvarlırı yarı dökük ev, öyle şeyler saklıyor ki kulaklarında. Ne gülüşmelere, ne ağlamalara, ne tartışmalara göz gezdirmiş . Sabahtan akşama kadar durmadan koşuşturmaca. Kaç gelin gördü, kaç torun yetiştirdi. Ve hepsi, birer birer gitti. Sadece babaannem kaldı. Ve onunda vedasıyla ev, yavaş yavaş toprak olmaya başladı.

Eskiler güzeldir. Eski insanlar derler ya, eskiler başkadır. Eski dememe bakmayın, taşıdıkları yürek ayrı bir yürektir onlarda.


Şimdi bir kaç fotoğrafı kaldı evin ama çok anı var. Öyleki yolun hemen altında, küçük bir avlusu, öbür tarafta başka bir avlu, önünde başka bir avlu. Ve her yanı çiçeklerle cevriliydi. Biliyormusun, hala öyle. Ama ici boş, avlular boş.


Hani bir gün sokağa çıkmış " Nereye nine" dediğimde, KaraHasanlara ya da mutilara ya da oksoloğun Fatmaya gibi ön isimlerle ifade ederdi gideceği yeri. Böyledir eskiler ve güzeldir eskiler


Yarın bizlerde göceceğiz. Bizde eskiyeceğiz ve "iyiydiler" derler umarım arkamızdan




Sevgiler

:) biz karanfil sokağında istop ' yakın can ' ip atlayan beş taş oyunları oynayan ' iyi çocuklardık ' evlerin bir bilerine duvardan çok candan et'ten duvarlar olan sıcak komuşukların yaşandığı samimi çıkarsız küsünce bile yere düşen arkadaşımızın can acınsa ah' diyen masum çocukardık ..karanfil sokak' ta halla bize el' salayan anılar gibi..

duygusal bir kaç anı canlandı gözümde ..

tebrikler sevgilerim ile ..güzel yazı için teşk.

beren yılmaz tarafından 2/12/2016 7:54:30 PM zamanında düzenlenmiştir.