Gözleri ışıl ışıldı 17 yaşında henüz uçuyordu adeta. Az ilerde bir parka sevgilisinden önce varmalıydı. Bu kadar hızla giderse ya yolun kenarına bir arabanın altına iniverirdi yüreği. Neyse ki, yavaşlayan adımları ıslak nemli toprakta oracıkta durdu. Sabahın ilk ışıkları ağaçlara yansıyordu, bazı yerleri ise gölgeli idi.
Kimi zengin kimi fakir bu hayat örneklerle dolu.
Kimi aç kimi tok, kimi servet avcısı,
Kiminin karnında eksik olmaz sancısı,
Kiminin düştür güzel kaygısı.
Şöyle bir baktı. O gür sesiyle bağırdı (Eminem çakır eminem...!!! Ben geldim seni bekliyodum her zaman ki yerde).
O anda bir beyaz güvercin uçuverdi ağaçtan kalkarak hızla uzaklaştı. Az ilerde bir bülbül şakıyordu günün altın ışıklarında. Yüzünü yalayan serin rüzgar, kirpiklerine beyaz bir çığ düşürmüştü. Tarih kokan ak saçları vardı, hala o buluşma sevdası yankılanıyordu yüzünde.
Öyle başını önüne eğdi, eski anıları tazelenmiş, İlk tanıştığı gün sevgilisini parka getirmiş, oturup şarkılar mırıldanmışlardı.
Hani o gözleri masmavi deniz olan,
Hani saçları dalda dalga, meltem rüzgarlarına,
şarkılarla nağme olan,
Güneş ışığı dudaklarıyla yüzüme bakarken göğsüne taktığım o işlemeli tokan. Bana gülümsediğinde her şey gülerdi tüm hayat, ağlarken de ağlardı gittiğinde. Gözleri dolu dolu nefesinde harelendi gözyaşları. Kuşlar gibi gülümseyen bir umudun ifadesi, görmenizi isterdim. İnsanın yüreğinin yağı erir, o gülüş ki buluşma haberini veren kuşlar. Elini salladı ardından.
Yavaş yavaş sendeleyerek her zamanki gibi aynı kanepeye otururdu. Bir gül dalına kıyamadı okşadı elleriyle gülleri. Sen canımsın diyordu bir tanesin bak geldim, diye mırıldanıyordu. Kıyamıyordu bile koparmaya eline dikeni battı hafifçe kanadı, ama oralı bile olmadı.
Gül dalında güzel sevgi özünde.
Bülbül sözünde güzel gözünde ve gönlünde güzel. Gözleri yaş dolmuş elinin tersiyle silerken kanepeye yaklaştı. Ey kahrımı çeken hem sırtında hem yüreğimi taşıyan kırık kanepem diyordu.
O, umutla beklediği hayat arkadaşı gelecekti elbet bir gün ama ne zaman.
Duyduğunda belki o da bekletmek istemezdi. Haberi almıştı, Bayanlar randevuya geç gelmeli diyordu....
Behçet Bük