"Kapatalım konuyu"dedi adam...
Sustu kadın...
Son bir kez daha içindeki çocuğu öldürmeyi göze alarak...
Ortalığa şöyle bir baktı ıslak gözlerle.Öylece saçmıştı adamın önüne bohçasında yıllardır biriktirdiği herşeyi.Elemeden,seçmeden,yırtık pırtık,güzel çirkin demeden hemde.Darmadağınık serilmişti aşkın önüne kadın.Lakin bilirdi toplanma vakitlerini.
Vakit gelmişti...
Renklerini toplayıp ceplerine doldurdu önce.Sonra kuş cıvıltılarını,bahar yağmurlarını ve papatya soluklu yaz artığı birkaç güzel günüde...Kabul görmeyen cümlelerini,beğenilmeyen yanlarını,kadri kıymeti bilinmeyen sevmelerini herşeyi ama herşeyi topladı ortalıktan titizlikle.
Kırmaya cesaret edemeyip sustu kadın...
Sessiz çığlıklarla toplanmaya devam ederken.Bir kez daha her sabaha yalnız ve mutsuz uyanmayı göze alarak…İçinde biriktirdiği onca güzel şeyi içine sığdıramazken gözlerine ve yüreğine söz geçiremezken toplanmaya devam etti.
Bütün neşesini,dinginliğini,aşkını,ümidini o eski tahta sandığa son bir kez kilitleyerek sustu kadın.Kendini anlatmaktan vazgeçip sustu…
Susarak sayfalara parçaladı kendini kadın… Yağmur vuran mürekkep dalgaları ve kağıt buruşuğu geçmişiyle boğuşurken…
Saçlarını bile topladı kadın…Hem gidip hem hiçbir yere gidemezken !!!...


KraLıN KıZı