‘’ Elveda ‘’ diyemiyorum kimseye.
Bazen hayat onca tuhaf şeyi çıkartıyor ki insanın karşısına. ‘’ Yaşa ‘’ diyor sadece ’’ sus ve yaşa. ‘’





İnsanın sorgulamasına, düşünmesine izin vermeden sonuna kadar yaşatıyor. Sessizce, susarak, ağlayarak onca şeyi içine bastırarak yaşıyorsun.
Bir insan kaç defa gelebilir ki hayata? Aynı bedenin içinde? ‘’ Büyüyünce anlarsın ‘’ dedikleri şey koca bir palavra! Büyüdükçe hiçbir şeyi anladığın falan yok. O yalan arkadaş. Sen acının ve sancının içinde yaşadıkça ve onca şeye göz yumdukça anlıyorsun. Güçlendiğin tek şey aynı acıyla karşılaşınca ne yapacağını biliyorsun ama acılar seni güçlendirmiyor aksine direncini kaybettiriyor. Çünkü zaman öyle bir şey ki senden aldığı anı sana vermiyor. Aynısını ikinci defa yaşama imkânı sunmuyor. Bense yoruldum artık. Hem de çok… Nefes almaktan yorulur mu insan? Ne tuhaf değil mi? Evet, evet ben çok yoruldum. Keşke her şey yazılanlar kadar temiz olsa ve insanı yormasa. Yıllardır neden yaşadığımı sorguladım durdum. Öyle insanlar tanıdım ki, sırf güzelsin diye mahrem yanlarına dokunup kendini tatmin etmek isteyen. Çıkarı olan, bir şeyler koparmak isteyen. Ve öyle insanlar arasında kaldım ki, iftira atanda oldu adımı çıkartan da. Nasıl insanoğluyuz biz? Sırf bu yüzden herkesten uzak yaşadım yıllardır. Gitmedim, gelmedim, sustum, ağladım, nefes almadığım anlarım dahi çok oldu. Hakkımda atıp tuttular sonra. Ne tuhaf değil mi? Ama şunu bilin ki ben kimsenin kalbini kırmadım. Duygularıyla oynamadım. Ama çok kırıldım, çok harcandım. Çocuk gibi sahiplenilme arzum oldu. Biri sevsin istedim, saçlarıma dokunsun, parmak uçlarıyla yüzümü sevsin. Sıkı sıkı kocaman sarılsın, hiç bırakmasın, hiç gitmesin. O da olmadı tabi. Ellerimi tuttukları gün bıraktılar. Sarıldıkları an terk ettiler. Çok kırıldım. Çok yıprandım. Artık benim bu hayata diyecek bir lafım-sözüm yok.’’ İnsan ne ederse kendine onu biçermiş ‘’ derlerdi. Ben hep duâlar ettim. Dualarım da sahipsiz kaldığında artık yaşanacak hiçbir şeyin olmadığına inandım. Aslında inanmaya mecbur bırakıldım. İçimde onca tuttuğum şeyleri yüreğime gömerek sonsuza kadar susmaya yemin verdim.
Şimdi size kocaman ‘’ elveda ‘’ bir annenin çocuk yanıyla ‘’ elveda… ‘’