Çağın hastalığı unutkanlık

• 5 Şubat 2016 Cuma 23:52:29

Lepiska saçlı, iri mavi gözlü, güzeller güzeli Hande, hızla doktorun odasına girdi.
Doktorun , “Buyurun, oturun “ demesini bile bakmadan koltuğa oturdu.Uzunca bir süre doktorun yüzünü,gözünü saçlarını ellerini inceledi.Derin bir nefes aldı.
“İyi ki; doktor olarak sizi seçmişim, bana güven verdiniz “ diyerek bir kahkaha attı.
“Teşekkür ederim “ dedi doktor, hastası hakkında bir karar da veremedi.
“Şikayetiniz nedir ? ” diye sordu doktor.
“”Ah doktor bey ah! Şikayetlerim öyle çok ki; neyse birinden başlayayım, unutuyorum her şeyi, bir saat öncesini, yada içinde bulunduğum anı, kopuyorum hayattan . Hatırlayamıyorum hiçbir şeyi “
Doktor, “ iyi ya ! günümüzde herkes hafızasını silmek istiyor, bak sen bunu başarmışsın “ demek istese de, ilk defa gelen bir hastasına bunu söyleyemezdi. Şaka yapmanın sırası da değildi.
“Ne zamandır sürüyor bu rahatsızlığınız ? “
“Kendime şarjlı bir bisiklet aldım,ayaklarım yerden kesildi, sanki bir pilot gibi hissettim kendimi, uçuyordum adeta, işte o gün bir bayan polise arkadan çarptım.Kadın dik dik bana baktı, öyle çok korktum ki; beni karakola götürürler diye, neyse “ geç geç “ Dedi bana geçtim.”
Elimin ayağımın titremesi en az bir saat sürdü, Akşam üzeri işten çıktım, evime gideceğim.Yollarda kazılmış halde, borumu ne döşüyorlarmış,Ben şarjlı bisikletimde, iki karış genişlikte ki yüksek toprak üzerinde gitmeye çalışırken, yine birine çarptım. Öyle çok korktum ki; anlatamam “
Doktor baya meraklanmıştı
“Kime çarptın “
“Artık inandım, hiçbir şey tesadüf değildir, ben, birkaç saat önce çarptığım bayan polise ikinci kez çarptım. Artık beni kesin karakola götürürler diye düşündüm. Tansiyonum düştü, gözlerim karardı bayılacak gibi oldum, ama bayılmadım.
Polis bana dik dik baktı “yine mi sen ? “ dedi, Sonrada bana yol verdi “ geç hadi geç “ dedi.
Özür diledim, Yanından resmen kaçtım.
Ertesi gün mağazaya gittim. Henüz açılma saati gelmemişti.Yukarıdaki mutfakta arkadaşlarla kahvaltı yapıyorduk. Mağazanın kapısı öyle bir çalındı ki, hepimiz oturduğumuz yerden fırladık.Ben kapıya baktım, Kim olsa kapıda ? Dün iki kez çarptığım, bayan polis…
Başka bir şey düşünemedim, dün beni karakola götürmemişti ama; kesin bu gün almaya gelmişti.Başka ne olabilirdi ki; korkudan dilim damağım kurudu, Neyse kadın okula giden çocuğuna su almaya gelmiş. İşte o zaman öyle bir rahatladım ki;
“Yani bu olaylardan sonra mı sizde unutkanlık başladı ? “
“Bilmiyorum, olabilirde olmaya bilirde “
“Nasıl yani ?”
“Bir gün ağzıma, üç tane sakız aldım, habire çiğniyorum, kocaman sakız balonu yapıp patlatıyordum, sonra, sakız balonu yaptığımı unuttum, balon patlatınca, bomba patladı sandım, ödüm patladı.Sokağa kaçtım…
Belki o gün başlamıştır.
Unutuyorum işte her şeyi unutuyorum, dün evde eşimi aradım. Evin her tarafına baktım yoktu. İmkansızdı bu, az öce mutfaktan sesi geliyordu.Sonra , eşimi telefonla aradım, “Nerdesin” diye sordum
“Nerde olacağım, iş yerime geldim “
“Nasıl olur, ne zaman gittin sen evden, niye bana haber vermedin “ dedim
Eşim uzun uzun güldü.
“Şaka yapıyorsun “ dedi
“Hayır şaka yapmıyorum, ne zaman gittiğini bana söyle “ dedim
“Yarım saat oldu, evden çıkalı, beni kapıdan geçirdin, çöpleri elime verdin “ dedi.
Çok garip değil mi? İşte ben onu hiç hatırlamıyorum.
Bir kahkaha attı, genç kadın…
Doktorun yüzüne uzun uzun baktı…”
“Neyim var benim doktor bey, yoksa ben deliriyor muyum “