===BİR HİKAYE ===

• 3 Şubat 2016 Çarşamba 08:20:39

Elinde bir demet kırmızı gül ve altında bir çikolata paketi kapısının ziline bastı apartman katındaki yedi numaralı dairenin adam. Ses çıkmadı önce, bekledi bir süre. Tedirgindi, ürkekti bakışları. Yorulmuştu sanki düşünmekten. Genç yaşına rağmen yüzü solgundu sonbahar yaprakları gibi. Tereddütlüydü.
Durdu bir ara tekrar zile basmakla basmamak arası bir kararsızlığa düştü. Topladı kendini sonunda tekrar bastı zile. Yine ses gelmedi içerden. Bir daha bastı son olarak. Yine ses gelmezse çekip gidecekti arkasını dönüp. Kapıya da kırmızı gül demeti ile bir kutu çikolatayı bırakarak.
Hep barışmayı düşlemişti karısı ile. Hani ikide çocuğu vardı ya. Çok özlemişti çocuklarını. Onların yüreğinde de var mıydı kendisi acaba diye düşünür dururdu hep. Bazen uykuları kaçar, Hayal ederdi her gece eski mutlu günlerini. Çocukları gözlerinde tüterdi. baba diye boynuna sarılışları, yanaklarından öpüşleri gözlerinin önüne gelirdi hep.
Durdu biraz daha bekledi. bir ses geldi içeriden
-" Kim o"
-" Benim" dedi adam kısık bir sesle "benim Nihat."
-" Buyur" dedi kadın kapıyı açtı "hayırdır niye geldin biz ayrılmadık mı"
-" Ayrıldık ama boşanmadık ben çocukları özledim iznin olursa göreyim bir kere, öpeyim yanaklarından.Seni de tabi."
-" İçeriye girmeni istemiyorum. Aşağıya in karşıdaki pastanede bekle ben alır gelirim çocukları gösteririm sana. Görüşürsünüz sonrada alır dönerim çocuklarla eve tekrar."
Sesini çıkarmadı adam. Döndü arkasını. çiçeklerle paketi bıraktı kadının eline. yürüyüp indi merdivenlerden aşağıya karşıdaki pastanenin camının kenarındaki bir masaya oturdu. Pencereden Apartmanın kapısını gözlemeye başladı çayını yudumlarken, çocuklarını görme hayali ile.
Neden sonra eski karısı ile çocukları geldiler heyecanla. önce çocuklar sarıldı babalarına. Öptüler yanaklarından. Ellerinden. Kokladılar birbirlerini doya doya heyecanla. Sonra kadına döndü adam. baktı uzun uzun gözlerine. Sevecen bir tavırla sevecen bir yaklaşımla baktı boynunu bükerek.Sonra elini tuttu kadının.
-" Otur lütfen" dedi "otur birer kahve içelim eski günlerimizdeki gibi. Çocuklarda canları ne istiyorsa ısmarlasınlar konuşalım seninle yeniden başlamak için.
Tereddüt etti kadın önce sonra düşündü üç aydır ayrıydılar. kolay değildi yalnız yaşaması bir kadının iki çocuğu ile. Söz verirse alkol almayacağına neden olmasın diye düşündü. Ama söz vermeliydi adam yürekten söz vermeliydi. O zaman barışırdı elbet.
-"Alkolü bırakır işine evine dönersen neden olmasın."
Eliyle ağzını kapattı kadının adam. sus dercesine. Sanki eskiyi hatırlamak istemiyordu. Geriye dönmeyi düşünmüyordu o kabus dolu günlere. Çocuklarının karısının evinin özlemi sarmıştı her yerini. Karısının da kendisini sevdiğini biliyordu. Zaten bir sürü bedel de ödemişlerdi ikisi geçen üç ay boyunca. Başını önüne eğdi. Mahcup bir tavırla döndü karısına.
-"Söz" dedi. " söz o defter çoktan kapandı iki aydır ağzıma bir yudum bile koymadım,ama sende yüzüme vurma bir daha geçmişimi olur mu."
-" Olur elbet" dedi kadın "sen içmediğin sürece ağzımdan bir kelime kötü söz çıkmaz."
Sarıldılar birbirlerine. Özür dilercesine. Çocuklarda sarıldılar heyecanla anneleri ile babalarının ayaklarına. Bütünleşivermişlerdi birden. Yeniden aile olmuşlardı eskisi gibi.
El ele tutuşup eve döndüler hep birlikte. Hiç konuşmadan geçmişi. Sanki hiç bir şey yaşanmamış gibi. Birbirlerinden saygıyı hiç yitirmeden.
İşte böyle sevgili okuyucularım yüreklerde sevgi olunca insan önüne iyi niyetli bakınca tanrı insanlara yardım ediyor ve işler eninde sonunda düzene giriyor.
Bu kısa hikayeyi bir arkadaşım anlattı geçenlerde.
-" Böyle oldu dedi böyle barıştık tekrar eşimle şimdi çok mutluyuz."
Belki örnek olur diye buraya aldım bu sonu güzel biten hikayeyi. sanırım iyi niyetle başlanan her şey iyi bitiyor.
Yürekler iyi hisseder insanda iyi düşünürse sonuç güzel oluyor sanıyorum.
Kin, nefret, kapris ve ego olmayınca her şeye çare bulunuyor demek ki.
Kısacık ömrümüzü ziyan etmeye değer mi ki kaprislerle.
Saygılar.

Hüsnü Sönmezer 10.ocak.2016

Beğen