ARILARLA BAŞLAYAN DOSTLUK

• 31 Temmuz 2008 Perşembe 15:15:29

17 Ocak 2008 Perşembe
İyi ki Galip amcamın arılarına yanlış ilaç verip öldürmüşler!..İyi ki benim arılarım etrafa korku salıp kendilerini kovdurmuşlar!..Her şer de bir hayır vardır ya,oksa nasıl dost olacaktık?. Galip amcam ve ben birer dostuz.Ben kırkdört yaşımda. Galip amcam benden yirmiiki yaş büyük.Aramızda 950 km.lik bir uzaklık var. Ben Artvin’in 2200 mt. yükseklikte bir dağ köyünden. Galip amcam Bafra Ovasında denize yakın bir köyden. Tahsil mi? Ben sekiz yıl daha fazla dan okumuşum. Tamamen farklı ortamlardan...Tek ortak noktamız arılar.İkimiz de arıcıyız ve arıları çok seviyoruz... Galip Amca’mla Bafra’da karşılaşıp tanıştık.
Galip Amca’mın arılarına yanlış ilaç verip arılarını öldürmüşler. Benden teknik bilgi almaya gelmişti,tanıştık. Zaman zaman da yine arılar vesilesiyle görüşüyorduk.Birgün benim arılarım emanet koyduğum yerde etrafa korku salınca, bulundugu yerden derhal kaldırmam söylenmişti! Canımı çok sıkmışlardı. Arılarıma yer arıyordum. İşte o günlerde Galip Amcam tesadüf yine yanıma uğramıştı;Galip amca sizin köyde uygun bir bahçe bulabilir miyiz?Arılarımı yerleştirmeye deyip sıkıntımı anlattım. Galip Amcam hiç düşünmeden benim arılarımın yanına benim bahçeme getir demez mi! Böyle bir teklif yapacağını hiç aklımdan geçirmemiştim. Sana sıkıntı olmayalım dedik; hayır, hiç sıkıntı olmaz, bilakis memnun olurum demez mi! O an Galip amcam dünyayı bağışlamış oldu bana. Kararlaştırdık. Arılarımı kendi arılarının yanına naklettik.
Galip Amcam bana sadece bahçesinin kapısını açmamış, gönlünü de açmıştı. Bense sadece gönlümü açabilmiştim. Başladık birlikte arı yetiştirmeye. O benden teknik,ben ondan işin pratiğini öğrendim. Gece gündüz çalıştık. Yaylaya, meralara götürüp getirdik arılarımızı. Zaman zaman dışardan arı da alıp sattık . Bir baktık aradan dört yıl geçmiş. Bahçemiz dar gelmeye başladı. Bahar da ayırdık arılarımızı. Ben başka bir köye taşıdım arılarımı. Artık ayrıyız. Ama yine gönlümüzün kapıları açık birbirimize.
Bu yazın bir akşam saat 20.00 sıraları. Memleketimden bir telefon. Baban sizlere ömür!..(Allah sizlerinkine uzun ömürler versin. Babama bir Fatiha lütfen.) Elim ayağım birbirine dolaştı.Beklemediğimiz bir durumdu. Şok olduk!...
Daha üç gün önce İstanbul’dan köye giderken ağabeyimle birlikte iki gece bana misafir olmuşlardı iyiydi. Biraz üşütmüştü de,iyice iyileş de öyle git baba dediğim de’’ Beni biran önce köye götürün köyün soğuk sularından içince iyileşirim’’ demişti. Yoksa toprak mı çekti dersiniz?.
Şoku atlattıktan sonra akşamdan yola çıkmamız gerektiğine karar verdik. Yoksa yetişemeyiz. Son bir kez olsun soğuk yüzünü görmesek içimizde ömür boyu bir sızı kalacak. Benim aracım uzak yol için uygun değil. Otobüste bulunmaz bu saatte.Galip Amca’m aklıma geliyor. Arayıp ’’Galip Amca arabana ihtiyacım var. Memlekete doğru yola çıkmam gerekiyor hemen’’ diyorum. Hiç düşünmeden gel al demez mi! Bir kez daha bana dünyaları bağışlıyor.
Galip Amca’mın arabasıyla yola çıkıyorum akşamdan. Ağabeyimle yolda buluşacağız. Beraber devam edeceğiz. Emanetin canı az olurmuş ya. Yolda kaza yapıyorum araçta hasar oluşuyor. Hasarlı olarak devam ediyorum yola. Yollar bir türlü bitmiyor.Artık tek düşüncemiz komşular babamı defnetmeden yetişmek. Nihayet ikindi vakti son anda yetişiyoruz. Sarılıp babama,yetiştim baba!..Diyorum,gerisi bogazımda düğümleniyor.Defnettik.Allah nur içinde yatırsın. on gün sonra geri döndüm.Galip Amcama haber vermemiştim kaza yaptığımı,üzülmesin diye. Arabayı gösterip kusura bakma, sağlam getiremedim arabanı, diyorum!Galip amcam size bir şey oldu mu, diye soruyor; yok Allaha şükür, ucuz atlattık diyorum.
Size bir şey olmamış ya boş ver gerisini,önemli değil demez mi!
üçüncü kez dünyaları bağışlıyor bana.Arabayı yaptırıp teslim ediyorum.Ne diyeyim?.İyi ki Galip Amca’mın arılarına yanlış ilaç verip öldürmüşler!İyi ki benim arılarım etrafa korku salıp kendilerini kovdurmuşlar!Yoksa nasıl dost olacaktık?İşte benim dar gün dostum Harız Köyünden Galip AŞÇI amcam.O nu yakından tanımanızı ve onun Karadeniz’imiz gibi engin gönlün de, sizin de bir yeriniz olmasını çok isterim.

Ey.. Küçücük arılar siz nelere kadirsiniz!... Yoksa büyük marifetlerinizden birisi de ’’DOSTLUK’’ mu ?

-------------------------------------------------------------------------------------