Anladım ki:
İnsanlar; Susanı korkak.
Görmezden geleni aptal.
Affetmeyi bileni, çantada keklik sanıyorlar.
Oysa ki; biz istediğimiz kadar hayatımızdalar.
Göz yumduğumuz kadar dürüstler ve sustuğumuz kadar insanlar..!ŞEMS-İ TEBRİZİ.
Söz konusu insan tahammül etmeyi tercih ederse; hayatı kendisine zehir etmenin ilk adımını atmış olur.Oysa,Sabretmek ve tahammül etmek birer tercihtir. Durumlar aynı olsa bile sabreden insanın davranışı ve hissiyatı ile aynı duruma tahammül eden insanınki birbirinden farklıdır. Sabreden insanı sabrın sonunda kucaklayan sonuç selamet olurken, tahammül eden insanı bekleyen şey huzursuzluğun eşlik ettiği, kaderin kancasına takılı bir yeni tahammüller zinciridir. Fakat şu da yadsınamaz bir gerçek ki; Sabretmeyi öğrenmenin yolu, sonu hep hüsranla biten tahammüller yaşamak ve bu yolun yanlışlığını bizzat yaşayarak anlamaktır.Bu gün ne hikmetse canım çok sıkkın.Kendi kendime sabret diyorum. Zamanda , tahammül sınırını aşıyor bu sıkkınlık..O sınır ki,bir volkan gibi patlamaya hazır.Sonunda gene kendime olacak en büyük zarar diyorum.Zira her şeyin başı sabır diyorum sil baştan.Ertelemek istiyorum canımı sıkan düşüncelerimi.Ama kaçmak istesem de farkında olmadan gerek basın-gerek sosyal medya içine çekiyor bir hortum gibi.Sanki hiç başka derdim- sıkıntım- problemim yokmuş gibi,omuzlarım düşüyor GÖRDÜKLERİMLE-DUYDUKLARIMLA-YAŞADIKLARIMLA.
İnsan içinden geçenlerin hepsini yapmaya kalksa ne olurdu diye düşünüyorum bazen.Sanırım ortaya çok renkli-değişik şeyler çıkacak yada olumsuz ve kötü şeyler, kim bilir...?Bu yazıyı sırf kendimi rahatlatmak için yazıyorum,,belki okuyanlar olursa vaktini çalıyorum,belkide insanın içini daraltıyorum.Ne demişler"terzi kendi söküğünü dikemez"onun gibi bir şey...Kendi can sıkkınlığımı sanki başkasının sıkıntısı yokmuş gibi yazarak paylaşıyorum.Belkide saçmalıyorum.Anlatılacak -paylaşılacak çok şey var ama ne hikmetse nasıl toparlayacağımı bilmiyorum.Başlasam da bir yerde tıkanacağımı hissediyorum.Bırakmak istiyorum.Ama bakıyorum epeyce birşeyler yazmışım genede.İşte bu yazdıklarım birkaç sorundan arınmak ve kaçmak içindi. Eğer kaçmasaydım,ve bu satırları yazıyor olmasaydım ne yazık ki; o sorunlarla boğuşuyor olacaktım.Bu günde böyle bir BENCİLLİK yaptım işte.Okuyan dostlar idare eder sanırım beni. ÖZÜR dilerken;herkese sorunsuz-can sıkıntısız ve mutlu günler diliyorum.EDA.