KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Hissizler durağı..
Boşluk..
Derin kenarları olan bir çerceveden sızmış kadar yapay !görüntüler eskimiş .Mistik havası olduğu kadar da Pejmürde..
Bir boşluk da yürüyor gibiyim,etrafıma bakındığımda duygusuzca gezinen et’oyuncaklar.
Düşüceğini görüyorlar ben görüyorum biz görüyoruz ahmakca düşünce anlıyoruz.Anladık sonra düşmeler hak kazanıyor sanki öyle hakları varmış gibi,senden ,benden ,onlardan çalıyorlar git gide zamana dağılarak.
Onların arasından dolaşmak zor olmuyor.Kendimi izliyorum dışarıdan pek de hoş gelmedi,ruhsuz aymaz dolanmak.Aslında varlıklarından bi haberim kimler dir.nelerdir fazla uzağımda duruyorlar.
Yada ben uzaklarında bilemiyorum.Bazen çarptıklarım oluyor,bazen durup konuştuklarım,bazen ağladıklarım ,bazen güldüklerim.Bazen de çılgınlıklarıma onlar gülüyor.Ben nedense hiç çıldırmıyorum.Onlar bana hiç ağlamıyorlar.Sonra sessizliğimiz oluyoruz. Suskunlaşıyoruz.
Olağan bi durum gibi,herşey siliniyor sonra geçmişimden,sonra;heryerden..İzim bile kalmadığını s’izsiz oluşum inandırıyor ,kandırmayalım diyorum ,dünya da gezindiğimiz her adımın izi duruyor gibi boğuyor beni,her sözümün bir boşlukda asılı kalması her gülüşümün bir kavanoza hapsolması gibi hisediyorum tuhaf geliyor sonra onları toplayıp saklıyorum, zor günlerim gelirde kullanırım düşüncesiyle ,
gözyaşlarımızı unutmayalım,gözlerimin arkasındaki ordu onlar savaşa girecek kadar aktif bekliyorlar.
Sahte geliyor sonra anlamsızca,neyce konuştuğumu algılamaya çalışıyorlar .üzülüyorum yardımcı olmuyorum.ve anlamamakda ısrarcılar onlar . çokda tınlamıyoruz,benim dışımda herkes gibi.
Sende herkes gibi..
Çünkü dilim farklı lisanım daha yazılmamış ve ben her dudaklarımı kıpırdattığımda ilk kez çıkıyor gibi yabancı hissine kapılıyorum.Kulağıma garip geliyor,onlar benimle haşroluyor ve ben çok hissetmiyorum
Çok kullanılmış günlerden geliyorum bize,biraz bıtkın ,bu yolda bitap.
İnsanları anlamayı anlamsızlık sayıldığı yerde ,birileri güldürmekten sakınmalı, ifadelerim gülmeye kapalı..
..sessiz söylenen bir şarkının aranjmanı gibi uzuyor sonsuza..
....
YORUMLAR
Sayın yazar sayfanıza bu notu bırakmak zorunda kaldım sonunda. Öncelikle yazım tarzınız farklı ve yazınıza da hoş diyebilirim.
Asıl konu ise defalarca kezdir bana sizinle aynı kişi olup olmadığım soruluyor. Gördüğüm kadarı ile epey bir süredir paylaşımda bulunmamışsınız. Eğer yazınızın altına bıraktığım notu online olduğunuzda görürseniz siz de bizim aynı kişi olmadığımızı vurgularsanız sevinirim. Bu gereksiz dedikodu nereden çıkmış anlamış değilim ama artık benim canımı sıkmaya başladı. Eminim öğrendiğiniz de sizde bu durumdan hoşlanmayacaksınız.
Ben buradan yönetime de duyurmuş olayım ki eğer yazısının altına not bıraktığım sayın yazar ile aynı kişi isem lütfen ve derhal her iki üyeliğimi de iptal ediniz.
Sayfanıza yaptığım tatsız ziyaret için üzgünüm.
Sevgilerimle...
arel.
kamuoyunu yanıltmayalım lütfen
Den(iz)
Allam delirtmeyin beni yahu
:))
Yahu bi kere ben asla Elif Şafak sevmem. Sayfamda onun kitabını teşhir etmem. Nefret ettiğim bir yazardır ve beni birazcık tanıyan herkes bunu bilir.
gözümü oydunuz gözümü, iki senedir sıkıldım bu aynı sorudan... Ansızın silsin ne kadar yedek üyeliğim varsa madem bu profilimde dahil olmak üzere. Benim bu üyeliğe bile vakit ayırmak için kendimce ne kadar fedakarlık yaptığımı anlatamam. İşim gücüm yok da başka başka profillerden başka başka paylaşımlar yapacağım.
Ya sabır diyorum
:)))
Hep derim ki; bizler insanız ve robotlardan farkımız da, duygularımızın olması. Herkeste kalp var, herkes can taşıyor ve herkes zamanı gelince ölüyor. Bir fark var ama.. herkesin parmak izi farklı. Her insan bu anlamda TEK.. Benzer yanlarımız çoktur. Fiziksel olarak bizlere benzeyen insanlar da var. Peki ya diğer özellikleri? Her insan kocaman bir dünyadır. Okunacak, ciltler dolusu yazılmış hayat hikayeleri de var insanların. Ağlamak.. kimine göre kolaydır. Kimine göre zor. Zor olan aslında insanı anlayabilmek. Bizler kendimizi anlamakta güçlük çekiyoruz, kaldı ki diğer insanları tam anlamıyla anlayabilir miyiz? Zor... Yalnızlık..Her insan yalnızdır...Bakmayın öyle çevremizdeki insanların kalabalıklarına. İnsan, kalabalıklar içinde yalnızdır... Çünkü hiç bir insan, bir başka insanı anlayamaz... Derdine ortak olamaz. Onun kadar keyif alamaz, gülemez.. Kaygılarınızı anlıyorum, haksız değilsiniz.. Yalnızsınız ama. Her insan gibi..
Düşündüren bir yazıydı. Emeğinizi kutlarım.
Hayata ritim katmak gerek '' manevi duygularıla pekala bunu başara biliriz .. duygularımız hissizleşmez o zaman.. doğru yere yatırım yaparsak ..yani yüreğe.. insana ve diğer canlılara.. boşluğa düşmemek gerek..
sevgiler..
yazıyı çok beğendim baştan sona iyi bir kurgu artık daha uzunlarını bekleyebilirim
yağmursuzluk gibi bir şey saatler günler aylar yaşamın döngüsü mevsimlerden hissizlik kuşağı, kalemsizlik kağıtsızlık değil sebeb_i farikası sayfaların boş kalışının, sensizlik değil bensizlik , içimde duyguların it dalaşı tabiri caizse kazananı......selamlarımla çok uzun bir zaman sonra
Maddi olanları bilmem ama manevi anlamda “toplayıp sakladıklarımız”ın zor günlerde faydasını görenlere hiç rastlamadım ben. Galiba bu günler oldukça kendilerine, nevi şahsına münhasırlar ve kapımıza dayandıklarında, geçmişteki hiç bir birikim kifayet etmez onları çözmeye.
Kaleminize sağlık.
Sağlıcakla kalın,
ernail
Hıslerde böyledir belki belli seviyeyi asınca.
anlam bulmak belki de yordamak hayatı ya da sığındığımız anlamsızlığın göreceli anlamında var edemediğimiz bir yeti iken kayıplarda olan o siluet belki de indinde en derin yara.
sızıyı hissedemeyen ama sancının yaşattığı o hezeyan.
dip dibe olmaktan ziyade yürekte saklı tuttuğumuz ki hükümranlığında sevginin en naif dokunuşta yaratılan o üstünkörü ve sıra dışı söylencelerin nazarında verip vereceğimiz en büyük tepki...
sevgiler, selamlar...
sizi okumak çok güzel.
!.sean.!
bende istiyorum çiçek böcek aşk meşk yazmayı lakin yazmak istediklerim bunlar değil..aynılaşan toplum ,bireylerin yetersizliği yetişemediğimiz her güçe her duyguya..isyan ! benlikten uzaklaştırılmışlığa doğallığımızın çok miktarda bozulmasına ,,sahteliğe.. he bunlardan kendimizi muhafaza ediyoruz ama nereye kadar ötekileştirilmek olabilitesi çoğaldıkça..
herşeye set çekebiliyorsunda,kendinden uzaklaştırabiliyorunda ..sevdiklerin mutsuzken gülemiyorsun..
en büyük sermaye merhametimiz sanıyorum bu durumda..
çok teşekkür ederim.okumuş olmanıza ve yorumunuz ile katkıda bulunuşunuza..
sevgiler..
Gülüm Çamlısoy
yeteri kadar kötülük varken en güzeli sahibi olduğumuz değerleri sonuna kadar korumak. hem bu günlerin yarını da var bu yüzden inancımız ve saklı tuttuğumuz iyi niyet sayesinde eninde sonunda kavuşacağız hak ettiğimiz ne ise.
sabır, sevgi ve şükür...
mutlu kalın değerli dostum.
bir kez daha kutluyorum güzel yüreğinizi ve kaleminizi.
