Yine Sen Vardın

• 23 Ocak 2016 Cumartesi 13:27:05

Dün gece içim içime sığmadı.Zor attım kendimi dışarı içine sığamadığım odamdan.Yönü belli olmayan bir yolcuğa daha çıktım ve yine sen vardın yanımda.Ellerin ellerimde yürüdük uzun süre.Ben yüreğimde kopan bütün fırtınaları estirdim ıslak kaldırım taşlarına,sen yine susuyor,konuşmuyordun.
Gözlerim acıyor,dudaklarım titriyor,üşüyordum. Özlemlerin yüzümde ıslık çalıyordu, hasretine sarılmak istiyordum,bırakmıyordun.Oturdum loş ışıkların süzüldüğü sokak lambasının dibine.Gelip geçenlerin ayak sesleri beynimde zonkladı durdu.Kim bilir belki onlar da yalnızlıklarını dolaştırıyordu sokaklarda,belki vuslatına yürüyen de vardı aralarında.Hep mutsuz değil ya gece sokağa çıkanlar,kaldırımları arşınlayanlar.Bu zifir karanlık,uçsuz bucaksız derinlik hep acılara kucak açmadı ya.Bir tek acı çekenler mi üşür ? Bir tek sevenler mi sabahı uykusuz karşılar ?
Bir mezar sessizliği geceyi sararken ,ortalığı yırtarcasına kulaklarımda yankılanan acı çığlıklarla ürperdim.Feryat feryat üstüne geliyordu.Gök üzerime çöktü,yer ayaklarımın altından kaydı sandım.Şehrin tam karşısındaki koca dağ sanki ayaklanmış üzerime üzerime geliyordu.Silkelendim,ayaklandım,etrafıma bakındım.Çığlık çığlığa koşan bir adam yardım dileniyordu.Feryat ediyordu “ yetişin “ diye.Ne olduğunu anlamadan ellerinin yakamda olduğunu gördüm, diz çökmüş ,yanaklarından sicim sicim süzülen yaşlarla “yardım et ,Allah için,sevdiğinin hatırı için “ diyordu.Kollarından tutup kaldırdım,yüzüne baktım.Gözlerinin içi koca bir acıyı ,çaresizliği barındırıyordu.”Sevdiğinin hatırı için yardım et “ diyordu.Senden bahsediyordu,senin hatırın için istiyordu.Dağları yıkmaz mıydım.Koca şehri baştan başa yıkıp,bir gecede inşa etmez miydim ? Soluk soluğa tamamladık çaresiz adamla mesafeleri.Sarmaşıkların pencerelerini kapladığı,bahçesinde çiçeklerin seranat sunduğu müstakil ve mütevazi bir eve geldik.,Asma altında barınan bir kapıdan içeri girdik.Yerde acıyla kıvranan genç bir kadın ve onun başında yanaklarından ayak uçlarına dökülen çaresizliğiyle yardım dilenen koca yürekli bir delikanlı.”Yardım et abi,Allah aşkına yardım et,hastaneye götürelim “diyordu.Herşeyden önemlisi senin hatırın için yardım istiyordu benden.Tanımadığı ben ve uğruna sabahladığımı adı gibi bildiği senin hatırından medet umuyordu.Senin hatırın var ya senin hatırın ! Nelere kadir bir bilsen.?!
Bütün imkanlarımı yoluna serdim koca yürekli adamın.Bir solukta hastane odasındaydık.Biz koridorda saniyeleri asır ediyorduk,içerde genç kadının feryatları geceyi titretmeye devam ediyordu.Nice sonra kesildi acı çığlıklar ve gecenin en mükemmel sesi kulaklarımızı,yüreğimizi okşamaya başladı.Defalarca sarılıp sarılıp hem gülüyor,hem ağlıyordu koca yürekli adam.Nasıl teşekkür edeceğini bilemiyor,minnet dolu bakışlarını gözlerimden kaçırıp kaçırıp duruyordu.Gece boyu acı çığlıkların geldiği odanın kapısından bir hemşirenin şefkatli kollarının arasında kundağa sarılı bir nur topu, koca yürekli adamın kollarına bırakılıyordu.Öpüp kokladı uzun süre ve sonra bana dönüp teşekkür ediyordu.Yine o mahcup,minnet dolu bakışlarıyla.Bir kızı olmuştu.Ben böyle bir sevinci ilk defa bir başkasının gözbebeklerinde görüyordum.Ne diyeceğimi bilemiyor,sadece koca yürekli adamın sevincini takdir ediyordum.Sevdiği kadın uğruna bütün onurunu yollara sermiş,çığlık çığlığa yardım dilenen koca yürekli adam.Bir gecede yoldaşım,arkadaşım oluveriyordu.”Bir kızım oldu abi, adını sen koyar mısın “ diyordu,bu kez rica dolu bakışlarıyla.Adını fısıldadım ilk kez.Ve bir sen daha bu kente adını yazdırıyordu.
Bütün gece boyu yanımdaydın,hiç konuşmuyordun.Beni bu kente sığdıramayan özlemin yüreğimi ferahlatıyordu ilk kez.Biliyordum dilime ismini söyleten,kulaklarıma fısıldayan sesindi.
Seni seviyorum.