KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 3448 Okunma
- 27 Yorum
- 12 Beğeni
ŞERİATIN HAKKI DOKUZ!
ŞERİATIN HAKKI DOKUZ
……….Alzaymır, ya da diğer adıyla yaşlılıktan olmalıydı…
Annem o kadar sıklıkla anlatıyordu ki anılarını, ben de bıkmadan, usanmadan dinliyordum onu. Doluktu birden... Gözlüğünün camının buğusunu özenle sildi. Yutkundu... Ad/ımı anlatmaya çalışıyordu… Üstten aşağı, beni sanki ilk defa görüyormuş gibi inceden inceye bir süzdü;
—Babamın adını sana koydurttum ya, bir bilsen ne güçlüklerle! Ondandır öyle sana “sarı babam” diyip de sarılışım hay oğlum! Dedi birden.
Çok şaşırmıştım! Merakla sordum:
—Anne, isim koymanın ne güçlüğü olabilir ki? Bebenin kulağına güzel bir ezan okursun, eğilir üç kere de adını seslenirsin olur biter!
—Ah oğlum! Ne sen sor, ne ben söyleyim. Şu başımda ot bitti saç yerine. Neler çektim bir zalim kaynananın elinden bir bilebilsen... Uzak değil, akrabaydık babanla. Kaynatam anlatırdı, o çok şeyler bilirdi oğlum. Köyümüz Divle, Karaman oğullarının önemli bir sancağıymış. Sülalemize Molla Yusuflular Derlermiş. Divle’nin tanınmış ailelerindenmişiz anlayacağın... Deden de Taşçılar sülalesindenmiş, ebeme hala derdi deden, öz mü, üvey mi hiç sormadım… Taş işi yaparlarmış, mezar taşı, değirmen taşı, cami ya da köprü yapımında kullanılan kesme taşlar... “Sülalem beş yüz seneden bu yana hoca” derdi kaynatam. “Bizim hocalığımız daldan eğme değil, kökten sürme” derdi rahmetli… Kaç sene kalmışlarsa kalmışlar Divle’de. Sonra da şimdiki köyü Böğecik’i kurmuş deden. On altı yaşımda gelin ettiler beni. Nikâhı kıydıramadık bir türlü devletin memurlarına. Kaynatam ufak tefek, nur yüzlü, derin hocaydı… Sünnete uygun bıraktığı sakalına karlar yağmış, başından hiç eksik etmediği sakalı gibi kırlaşmış fötr şapkası, elinde bastonuyla, her sorana cevap veren, düzgün giyimli bir âlim adamdı. Pekte kibardı rahmetli, mekânı cennet olsun, karıncayı bile incitmek istemezdi… Köyde olmamıza rağmen şehirde de iyi bilinirdi. Vardığı tüm kapılar ardına kadar açılırdı oğlum... Bir nikâh için
yanan hükümete üç defa çıktık. Memur bağırdı sonunda; “Ee! Hocam, seninki de iş mi şimdi? Bir çocuğu sürümüş getirmişsin hadi nikâhı kıy diye... Bütün aklımı sana mı veriyim? Sen görmüş geçirmiş bir adamsın, ya mahkemede dava aç yaşını büyüt kızın, ya da gidin köye, kıy o derin bilginle çocukların nikâhlarını, oğlunun yaşı tamam, gelinin de yaşı dolunca gel nikâhın kalan kısmını da ben kıyarım...” Dedi. Gittik köye. Deden kıydı imam nikâhımızı, evlendik. Yaşım on altıymış dediklerine göre, onu da hükümete gidince öğrendim!
Bir zalim kaynana... Kaynatamın tam tersi… Bölsen iki tane kaynatam ederdi… Şekilsiz, suratsız, nobran, merhametsiz, şimdikilerin dediği tam bir diktatör… Sanki evine köle aldı beni! Nerde şimdiki gibi eşini bulanın evden uçup gitmesi! Ev mi var ki? İki oda bir mabeyin, kerpiç ev… Bir odada kaynanamla kaynatam, ötekinde biz... Kaynanamdan her dakika emir üstüne emir: “Tandırı yak, kazanı koy, çamaşırları kaynat, tokuçla kirini çıkar, durula, sık, as! ” Sürü gelir gelmez davarları sağıp sütünü tenekelere doldur, sakalar gibi omuzlarında bir buçuk saat, yedi kilometre, bilmem de öyle derlerdi, eve kadar taşı... Yayığı yay, yağını, kremasını al, her sabah çobanın azığını hazırla! Zalim kaynanam, Âlime ebeniz, ha bir defa da gelin, hele geç bir otur, bir dinlen, bir soluklan dese ya! Alacağım varsa, öbür tarafta bir, bir isteyeceğim oğlum! O, kollarımın tutmaz halini göre, göre; “Hadi bir leğen de hamur yoğur da kolların dinlensin” derdi ya oğlum! Bak, bak, bak! Merhametsiz ermeni! Hiç öyle kol dinlenir mi hay Allah’ın zalimi? Suratsızın hiç mi hiç yüzü de gülmezdi oğlum, karşı gelsen, vişne çubuğunu indiri indiriverirdi omuz başlarıma...
—Eee… Babam, dedem? Hiç biri sana arka çıkmazlar mıydı yani anne?
—Allah her ikisine de gani, gani rahmet etsin oğlum. İkisi de bulunmaz insanlardı. Deden, kaynanama ağzını açamazdı!
---Dedem de baya bir kılıbıkmış hani!
Annem tatlı bir gülümsemeyle devam etti anlatmaya;
---Baban, babasının yanında hiç bir şey söyleyemezdi, saygısızlık sayılırdı. Katlanmaktan başka çarem yoktu ki hay oğlum!
—Valla zor anne... Buna da hayat diyorlarsa ayıp ediyorlarmış. Kabirlerine ağırlık varmasın da!
—Yo... Varsın oğluum! Kaynanamınkine ne kadar ağırlık varsa hepsi varsın! Sinlerde yatamasın da kabir, kabir kalgısın dilerim Mevla’mdan! Deden bir âlimdi oğlum. Allah için, çok hakkı var üstümüzde. “Cahil kulağından sulanır” derler. Dünyada bilgi olarak ne biliyorsam ondan öğrendim. Allah ondan gani, gani razı olsun. Rahmetli, Kayseri’ de büyük mektep bitirmiş, derin hoca olmuş...
—Müderris demek istiyorsun herhalde?
—Hah! İşte ondan... Adana’dan Konya’ ya fetva almak için gidenlere Konya müftüsü dermiş; “Niye ta buraya kadar yoruldunuz? Yolunuzun üstünde, Ereğli’ de Rifat hoca vardı... Ona danışsanız olmaz mıydı?” Duyardım. Onu duyardım da, gördüklerime de inanırdım elbet... Konu, komşu, köylü, şehirli hep dedene gelir sorarlardı dinden, imandan, şeriattan, evlenmeden, boşanmadan, mal üleşmeden... Hiç bir Allahın kulunu geri çevirmezdi. Ramazan oldu mu sorgucular bir ayrı artardı... Yok, bir kadınla tokalaştım oruç bozulur mu? Yok, cıgara orucu bozar mı? Yok, kenger sakızı çiğneyince oruç bozulur mu? Bazıları da muziplik olsun diye takılırlardı. Hiç unutmam, köyün mukallitlerinden Çulluların Hüseyin ağa geldi… Ramazanın daha ilk günü;
—Gelin, gelin! Dedi.
—Buyur Çullu dayı.
—Hoca evde mi?
—He ya, evde! N’olacak?
—Bir sualim vardı da...
—De de, ben iletiyim kendisine dayı.
—Ya hu, diyecektim ki, bu açlık halkın iliğine geçti, bir sorsan ya daha bayrama çok mu var ki?
—Olur, mu hiç çullu dayı, bu soru mu şimdi? Daha bugün ramazanın biri!
—Yapma ya! Ben yarıyı geçtik sanıyordum da!
Gülüştük annemle beraber. Gülmek de öyle yakışıyordu ki! Sanırım ona zulüm edenler ne güzelliklerden mahrum kaldıklarının farkında bile değillerdi…
Gülmek, anlattıklarına göre anneme, en az reva görülen olgulardan biri, ya da annemin en az tanıdığı bir olguydu... Nerede zulüm görmüyordu ki Şerife’nin Ümmü? (Soyadı olmadığı için çocuklar, anne ya da babalarının adı eklenerek anılıyordu anlatılanlara göre.) Daha ana evinde iken ağabeyi onu ölen öküzüne çifte koşmuş, harman kaldırtmış, düven sürdürtmüş, yayık yaydırtmış, hâsılı insanlıktan çıkartmak için elinden ne gelmişse yapmıştı Şerife’nin Ali! O, kuvvetli bir fiziki yapıya sahip, iri kemikli, geniş omuzlu, sert bakışlı, anneannenin ifadesiyle “herifi Halil efendiyi” andıran bir görünüme sahipti. Şerife’nin Ümmü, gerek annesi ve gerekse ablalarından, babalarının hiç gaddar bir yapıya sahip olduğunu duymamıştı ama ağabeyi evin en küçüğü Ümmü’ ye karşı çok ama çok gaddardı. “Çektiği damarı dağlanasıca” diyordu annem ağasından söz edildiğinde...
Ablaları ile aralarındaki açık ara yaş farkı onları çoktan yuvadan uçurmuş, Ümmü, ağabeyine sanki köle olarak kalmıştı. Abla Hatice, annesi gibi çok kibar, çok zarif, endamı hoş güzel bir kadındı. Onun da şansına, ilk kocasını çok erken yitirmiş, ondan bir oğlu, ikinci kocasından da iki kızı olmuştu annemin ifadesiyle... En büyük abla Gülsüm hepsinden farklıydı ama kardeşlerdi ve hepsi sağından, solundan birbirlerine o kadar benziyorlardı ki...
—O abam da bila/velet gitti ya hay oğlum! Hiç çocuğu olmadı rahmetlinin...
Güngörmüş, soylu bir sülaleden geliyorlardı. Dışarıya kız vermiyorlardı. Gülsüm ablasının kocası “Dokuz parmak İbrahim”, istiklal harbinde bir parmağını kaybetmiş, topçu bataryalarının aşırı gürültüsünden duyma yetisini yitirmiş, İstiklal madalyası sahibi bir Anadolu insanıydı ve yakından olmasa da akrabalarıydı. Hatice ablası da öyle… Onlar yaşlarını başlarını almış öyle evlenmişlerdi. Kim bilir, daha on altı yaşında gelin giden Ümmü’ yü annesi belki de, oğlu Ali’nin hışmından kurtarmak için evermişti öyle erkenden... Belki de Ümmü çektiklerine dayanamayıp annesine “imdat” demişti!
Zaman, zaman olduğu gibi daldı yine derinlere... Biraz duraladı, gözleri sabitleşti... İrkildi birden:
—Lafın da kuyruğundan tutmadık ya hay oğlum. Ben ne derdim, ne anlatıyordum, unutuvermişim?
—Kaynatan Rıfat Hoca’yı ve isim koymayı anlatıyordun anne. Ben, dur demeyince sen de anneni, ablalarını, ağabeyini, kim varsa anlattın bir, bir!
—Yiribik kuşu gibi daldan dala atlar dururum hay oğlum. Sen ucundan tut da bana deyiver olur mu?
—Hani şu kaynatanla isim koyma meselesi vardı ya...
—Ha... İki çocuk doğurmuştum. İkisi de sana ömür. İlk iki çocuktan sonra yaşım doldu, yanan hükümete bir daha gittik. Nikâhı kıydırdık. Kanun önünde de resmen evli olmuştum. Beş çocuk da nikâhtan sonra oldu. Biri daha öldü, Allah’ım sana uzun ömürler versin, elimde dört oğlan çocuğu... Yarabbi n’olur bir de kız evlat ver diye çok yalvardım. Hamileydim yine... Deden, kabrine ağırlık varmasın, doğanların yedisine de kendi sülalesinden geçenlerin ya da aklına esenlerin isimlerini koydurtmuştu... Didim ki, korka, korka; Baba, ha müsaade etsen de üzerimdeki çocuğa, oğlan olursa babamın, kız olursa anamın adını koysam ya... Sen misin diyen, gürleyiverdi kaynatam! “Gelin, geliinn! Şeriatın hakkı dokuz. Dokuz doğur bir isim al! Lakin takatim kesilmişti… Dokuz nerde? Üzerimdekini sağ salim doğursam bayram edecektim! Geçti günler, haftalar, aylar. Köyün ebesi kör İminana’ yı getirdi baban. Aldılar ki, çocuk iki!
—Yani biz... Biraderimle ben!
—He ya! Siz... Ekiz geliyor çocuklar! Derken, ben de önceki yediyle dokuz doğurmuş oldum oğlum...
—Demek halk arasında “dokuz doğurmak” ifadesi şeriattan geliyormuş!
---Bilir miyim hay oğlum?
---Ben de bildiğimden demedim anne, sanırım öyledir anlamında demek istedim!
---Nerde kaldıydık ya?
---Dokuz doğurmaktan bahsediyordun anne…
—Ha… Rabbim kız istediğim duamı kabul itmediyse de, bir isim hakkı arzumu kabul etmişti sonunda. Sen dokuzuncuydun oğlum. İkizinden yaklaşık yarım saat sonra doğduğunu söyledi İminana ebe. Dünyada doğru dürüst bir gün görmeyen babam rahmetlinin adını sana koydu babanız kulağına ezan okuyup. Ondandır hep sana sarı babam deyişim oğlum. Adınla yaşa, çok yaşa, bin yaşa… Rabbim ayağına taş değdirmesin, tuttuğun sarı, sarı altın olsun oğlum!
__Âmin anne! Âmin… Bin kere âmin!
Halil Şakir Taşçıoğlu
YORUMLAR
ne kadar naif. natürel. çok beğendim ama biraz da içerledim. bir kadın dokuz çocuk doğurursa sonrasında nasıl yaşar ve o çocukları nasıl yaşatır? sonrasında durmadan dönen dünyadaki canlısı ve cansızı ile tabiatın hakimiyetini, hani doğup büyüyüp ölüme, ve sonrasında yeniden dirilişine afaki bir şey olan din değil de gözünün gördüğü, kulağının işittiği, elinin değdiğini onca canlı duyunun neyi nasıl söyleyen bilim ile nasıl cevap verebilir? bunları doğudan batıya, kuzeyden güneye hep yaşadık coğrafi ve tarihi bilgilerimizle. beş bin yıl önce yazıyı bulan sümerler. hani krallar ve kral tanrılar... hani sonrasında tek tanrı olan göktekine yatay geçişler... yalanı allayıp pullayarak süsleyenler... o zaman öyle demiş hükmeden ibneler. o günden bu güne oha! hatta daha öncesinden. on bin seneden beri değişmeyen aynı hikaye! onlar hükümranlıklarını sürdürmüş, insanlığı ve insanları sömürmüş de sömürmüş; gelmişler bu güne. bugün yirmi birinci yüzyıl. hikaye aynı hikaye. bize yakışır mı?
dokuz çocuk doğran o güzel annenin ellerinden öperim. dokuz çocuk çoktur diyemeyen o babanın da ellerinden öperim. sevgilerimle...
Halil Hocam Ne güzel anılar çileli de olsa çok çok duyguluydu Allah Nur İçinde yatırsın Cümle ölmüşlerimize rahmet dilerim
saygılarımla
Sevgilli Halil hocam
Bunlar Anadolu gerçeği, Kadını adamdan saymamaktan ziyade tarlada çayırda yardım eden evi çekip çeviren herkesin yardımına koşan bir Anadolu kadının yaşamında ki binlerce örnekten biri .
Kaynana yaşamı zorlaştıran zorbalık, kabalık gibi düşünmediği kendince büyüklük taslayıp aman yüz bulursa bir daha beni saymaz kaygısını kontrol etmek için, kendince ya kendine yapılan veya konu komşuda gördüklerinden yola çıkarak uygulama örneklerini ortaya koymaktadır. Büyüklük taslayan kaynana karşıkinin saygısıyla boyun eğmesini görmez bunun yanı sıra Kendi hemcinsi olduğunu bile düşünmeden hayatını çekilmez yaptığı insanın ilerde yaşlanınca dillenip bana karşı çıkmasın diye "- elim ayağım tutuyorken gelini karşımda konuşturmam" mantığıyla yapılan trajedik yaşanmış halende yaşanmakta olan öykülerdir
Şimdiki zamanda yaşayanların anlayamayacağı bir durum . Her aile erkek evlat ister biraz büyüyünce çar çabuk evlendirip evin işlerini yükleyecekleri bir gelin ararlar garibimde gelin olunca Anne ve Babası artık ananda baban da onlar gyri bizi unut derler. Birde nasihat ederler. "Geçinemeyip baba evine dönersen el aleme rezil oluruz kimsenin yüzüne bakacak yüzümüz kalmaz" diyerek yolcu ederler. Artık gelin, Baba evinin kapısını yılda ya bir kere açabilir yada açamaz.Her şey Kaynana kayınpeder insafına kalmış zira Kocası babasının annesinin sözünden çıkamaz. Çıkarsa dız dıblak kapıda kalmaktan korkar. Ayrıca duruma müdahale etse bu kez de konu komşu "karının eteğine mi saklandın diye söylenirse rezil olacağını düşünür.
O ayaklarını altı öpülesi demek bile az Anadolu kadınları var ya birlik dirlik onlarlaydı o kadar sel sefil yaşamlarına rağmen ailenin direği onlardı. Düşünüyorum o cefakar kadınlarımız birde okumuş yazmış birileri olsa çok mu kötü olurdu? Bence olmazdı !! Herkesin bir yaşam savaşı var onlarında yaşadıkları alanla birlikte bir yaşamı var neyin ne olduğu nereye varacağını anlamaları yaşamlarını daha kolay ve verimli hale getirirdi. Kaynanalık kötü algılanmazdı geline iyilik ve güzellikte bulunan yaşlanınca sevgi saygının hürmete dönüştüğünü görüp daha mutlu olurdu.
Müslümanlıkta kadının yerini bilmiyorlar fıkıh ve hadislerde kadının haklarını yerli yerine oturtmadan şununla bununla korkutmayı seçenlere acıyorum yarın bunların hesabını nasıl vereceklerini iyi düşünsünler. Peygamberimiz. eşiyle mutfakta yemek yapar ev temizliğinde eşine yardım eder. Kızı gelince ayağa kalkıp yer gösterir hoş beşten sora hal hatır sorar. Ancak sünneti savunanlar bunları yapmaması ne gariptir. Birde bunu alim diye geçinenler yapıyorsa çok düşünmek lazım. Cahile sözüm yok?
Esen kalın
Halil Şakir usta anlattığınız ve yaşanmış ve tarafınızca anlatılan bu yaşanmış hikayeyi kimi zaman tebessümle kimi zaman gözlerim nemli olarak beğenerek Okudum. Bizim. Orta Anadolu da ve Ülkemizin çok yerinde Annelerimizin nerede ise yaşadıklarının bazı teferruat lar hariç aynısı tebrik ederim.
halilşakir
Kadir bilir engin gönlünüze kalbi şükranlarımı
selam, sevgi ve de saygılarımı iletiyorum...................HŞT
Sevgili Üstadım.
Yazınızı büyük bir zevkle bir çırpıda okudum. Okuduktan sonra da kendi kendime sık sık sorduğum bir soru yine dudaklarımın ucuna kadar geldi. Kadınlar, kaynana oluncaya kadarki hayatlarında kaynanaları yüzünden oldukça büyük sıkıntılar ve eziyetler yaşadıkları halde nasıl oluyor da kendileri kaynana olunca gelinlerine karşı bu kadar zalim ve merhametsiz olabiliyorlar. Yani neden bir kadının en büyük düşmanı yine bir kadın oluyor?
İkinci husus da ''Şeriatın hakkı dokuz'' meselesi...Bu yazıdan da anlaşılıyor ki bu gün şeriat diye bildiğimiz ve inandığımız pek çok şey asırlar boyunca ağızdan ağıza dolaşırken pek çok değişikliklere uğramış hikayelerdir. Şeriatın kendisinde ''Şeriatın hakkı dokuzdur'' Diye bir kural yok. Ama gelin görün ki bir derin hoca(!) böyle fetva vermişse artık en azından o yöre halkının nazarında Şeriatın hakkı dokuzdur. Bunu değiştirmeniz de neredeyse mümkün değildir.
Selam ve sevgilerimle.
halilşakir
kadiryeter
Hocam, hayırlı sabahlar. Hikayenizle Allah' in adaletinin tecelli ettiğini görmüş oldum.Ananizin tek arzusu isim koymak doğacak çocuğuna, ama şart dokuz doğurmak.Allah' in takdirine bakin ki ikiz doğuruyor ananiz ve sizde canlı orneksiniz, bu ilahi tecelliye. İslami açıdan, adaletin karşılığını bulacağı yer ahiret. Ama bazen ilahi tecelli dünya da olabiliyor. İs ki bunu doğru görebilmek.Selam ve saygilarimla
halilşakir
iyi ki varsınız...teşekkürlerimle...HŞT
Yazıda yarıyı epeyce geçmiş, sonuna yaklaştım mı, diye aşağıya doğru bakındım.
Öyle içli bir yazı ki; yazıyı okumak değil, olay ânında orada olduğum hissine kapılarak
sabah neş'esi şeklimi değiştirdim, biraz daha kendimi okumaya zorlayınca yine bir ara verip geri dönmeyi başaramadım.
Anlayacağınız, üç çeyreğini bitirip yazıyı teşekkürle yorumlamak istedim.
Defâlarca okunmasında fayda olan değerli anlatım.
Olayları bu derece canlı olarak kelimelere dökmek, her yiğidin harcı değil. Mâşallah... Sübhânallah...
Vatanımın herbir köşesi böyle sağlam Çivilerle, Ecâdımızdan günümüze kadar gelenek olarak sâbitlenmiş...
Türklüğünden şeref duyanlara Ne Mutlu.
Hürmedle Selâm ederim.
kadiryeter Kadir Yeter. 13 AĞUSTOS 2017 Pazar. TRABZON.
w.edebiyatdefteri.com/149984-seriatin-hakki-dokuz/
halilşakir Halil Şâkir Taşçıoğlu'na
halilşakir
kadiryeter
Güneş buluta da girse, çiselese de yazınızı okuyup- bitirdim ya...
Yağmur, bekettir, düştüğü yanağı yeşertir ve güzelleştirir, Üstâdım...
kadiryeter AĞUSTOS,2017 TRABZON.
w.edebiyatdefteri.com/149984-seriatin-hakki-dokuz/
halilşakir Halil Şâkir Taşçıoğlu'na -2
Gerçek yazar,gerçekleri yaşatarak yazandır.
Üstadım kaleminize ve fikirlerinize sağlık
Bizim çocukluğumuzda büyüklerimizin bahsettikleri hayatı yaşattınız
Saygı ve hürmetle ellerinizden öpüyorum
Selam ve Dua ile
halilşakir
onur verdiniz ÜSTADIM...
Kadir bilir engin gönlünüze kalbi şükranlarımı
selam, sevgi ve de saygılarımı iletiyorum...................HŞT
Hocam anlatımıniz harika benide geçmiş yıllara götürdü. Çocukken gerçek yaşananları dinlerdik.
O günleri yaşadım.
Yüreğinize sağlık kutluyorum selamlarımla.
Gulsen Aksoy tarafından 3/9/2017 10:08:39 PM zamanında düzenlenmiştir.
halilşakir
Kadir bilir engin gönlünüze kalbi şükranlarımı
selam, sevgi ve de saygılarımı iletiyorum...................HŞT
halilşakir
Eskileri dinlersek bu tür anıları sık ca duyarız. böyle bir anıyı kaleme alıp ölümsüzleştirdiğiniz için teşekkürler hocam.---------------------------Hoşça ve dostça kalın. SAYGILARIMLA
halilşakir
Belkide bu gün okuduğum en güzel yazıydı bu.
Su gibi aktı şırıl şırıl...
Gerçekler. Acı gerçekler.
Tebrikler, teşekkürler.
halilşakir
kadir bilir engin gönlünüze kalbi şükranlarımı
selam, sevgi ve de saygılarımı iletiyorum......HŞT
halilşakir
kadir bilir engin gönlünüze kalbi şükranlarımı
selam, sevgi ve de saygılarımı iletiyorum......HŞT
Annemi de dinlediğimde anlıyorum ki o zaman ki evlilikler evlilik değil resmen kölelikmiş...
Söz hakkı verilmeyen, evin hizmetkarı, bol bol doğuran, her işe koşturulan, küçük yaşta evlendirilen... Mesajları yerinde mükemmel bir yazıydı Halil bey.... Buradan da anlıyoruz ki kadınlara her hakkı veren ATATÜRK'E ne çok minnet borçluyuz.... Tebrik ediyorum .. Umarım güne gelir.. Sevgilerimle
halilşakir
kadir bilir engin gönlünüze kalbi şükranlarımı
selam, sevgi ve de saygılarımı iletiyorum......HŞT
Üstadım, iyi ki doğmuşsunuz... Yazınızda en önemli ve tek ana fikir annenizin “Bizim hocalığımız daldan eğme değil, kökten sürme” sözü. Ne kadar güzel söylemiş, ne kadar derin bir söz. Hani ''Çarıklı Erkan-ı Harb'' derler ya...! Aynen öyle.
Ayrıca, bu sitede o kadar güzel şiirler, yazılar, şairler ve yazarlar var ki, keşke fırsatım olsa da hepsini tek tek okusam diyorum
Erdal Koca tarafından 7/22/2016 10:40:42 AM zamanında düzenlenmiştir.
halilşakir
kadir bilir engin gönlünüze kalbi şükranlarımı
selam, sevgi ve de saygılarımı iletiyorum......HŞT
halilşakir
kadir bilir engin gönlünüze kalbi şükranlarımı
selam, sevgi ve de saygılarımı iletiyorum.........HŞT
Ah çileli analarımız. Herkesi toplayan ,ortalığı temizleyen , çocuk yetiştiren , çektiği onca çileye rağmen ses çıkarmadan istenenleri yerine getiren, ağlama ve şikayet etme hakkı bile verilmeyen,kırık kalbini bile kendi onaran kadınlar.
İçimi acıttı yaşanılanlar Rahmetli büyükannem geldi aklıma .Eskiden bolluk yokmuş ,her şeyi idareli kullanmak gerekiyormuş.Çoraplar yamanır, gömlek yakaları ters yüz edilir ,büyüklerin giysileri küçüklere göre yeniden şekil alırmış.
Rahmetli büyükannemin de diktatör diye isimlendirilen bir kayınvalidesi varmış.Aile çok kalabalıkmış her işi büyükanneme yaptırır , sürekli laf söyler , her işten sonra da şikayet edermiş.Eşi ve kayınpederi çok iyi insanlarmış ama kayınvalidenin yanında ses çıkaramazlarmış.
Hamileyken bile eziyet etmekten geri durmazmış.Bir gün canı kadayıf istemiş.Aş erme döneminde kıvranıp duruyormuş ,ama korkudan hiç kimseye diyememiş. Bahçede mısırlar varmış .Mısırların püsküllerini koparmış kadayıf yerine yemiş. Bize bunları anlatırken gözlerinden sıralı yaşlar inerdi.O zamanlar ilkokul ikideydim.Bu yüzden de anneme gelin değil ,kızı gibi davranır çok severdi.Bugün bile her hangi bir mekanda , ne zaman tatlı olarak masaya kadayıf konsa ,büyükannem gelir aklıma, içim burkulur.
Yaşanmış gerçek hikayeler canımızı ne kadar yakıyor.
Ömrünüze bereket. Selam ve saygılar.
halilşakir
Deniz Giritli
Bugün yazdığı , yazı önceki yazısını yalanlıyor .TÜRK olduğunu iddia ediyor ama TÜRK e hakaret ediyor Sürekli din Kur 'an ve Peygamberimizle ilgili yazılanlara hakaret ediyor .Cumhuriyet düşmanlığı yapıyor ve demokrasi ile yönetilmeye karşı çıkıyor. Her yazısında ve yorumlarında Cumhuriyet düşmanlığını dile getiriyor ve alenen eyalet sistemini desteklediğini ifade ediyor. Mevcut düzenin değişmesini ve ülkemizin bölünmesini istiyor.
TÜRK milliyetçisi olarak bu durumun takipçisiyim yazdığı yazıları ve yorumlarını okuyorum Belli bir amaçla gelmiş.Yönetimin bu kişiye dur demesini bekliyorum Verdiğiniz yanıt çok kibar olmuş. Ben olsam daha ağırını yazardım.Saygılar Halil bey.
Merhaba Halil bey, ne olur bir gün de, Arap İslam sosuna banmadan kendi öz Türk kültür ve hikayelerinizi anlatsanız, Araplar size mi kızacak? Selamlar
Merhaba Halil bey, ne olur bir gün de, Arap Lslam sosuna banmadan kendi öz Türk kültür ve hikayelerinizi anlatsanız, Araplar size mi kızacak? Selamlar
halilşakir
Cemal Zöngür
Burada benim ifade etmek istediğim, Arap İslam Dini, gerçek Türlüğü ve Türk kültürünü yok etmek üzere olduğundan, artık gerçek Türklerin kendisine gelip, Arap İslam istilasından kendimizi korumalıyız diye düşünüyorum.
Bunun için de İslama inanalar sadece kendi bireysel yaşamında devam ettirmelidirler. Yok eğer İslam Türk kültürü imiş gibi düşünülüp, devlet politikası ve siyasette yer alırsa, Türk Dili ve kültüründen eser kalmayacağını hepimizin anlaması gerekir. Selamlar
kadiryeter
Enfes bir makale beyninize ve kaleminize sağlık üstadım. selam ve dua ile
halilşakir
SELAM, SEVGİ VE SAYGILARIMI İLETİYORUM....HŞT
Ah halil bey ne kadar derin bir kederle okudum..Yaşanmamış hayatlardan biri.. Ne kadar akıcı anlatmışsınız anneciğinizin çilelerini...Okuyunca çok üzüldüm..Rabbim her zaman iyi insanlarla katrşılaştırsın...''Gelin gelin olmaz, gittiği yer gelin olur derler'' Selamlar ve tebrikler!!
Mahur Beste06 tarafından 1/21/2016 4:22:10 PM zamanında düzenlenmiştir.
halilşakir
Kadir bilir asil gönlünüze kalbi şükranlarımı,
SELAM, SEVGİ VE SAYGILARIMI İLETİYORUM....HŞT
Anneciğinizin ve tüm geçmişlerinizin mekanı Cennet olsun. Bize hatalı davrandıklarını düşündüklerimiz nefis terbiyemiz için görevlidirler diye bir yazı okumuştum.İnşallah anneniz de makamını görünce babaanneyi bağışlar.''Bir an annemle babaannemi düşündümde..''İnsanın soyunun geldiği topraklarda doğması büyümesi ne güzel ,isminizin anlamı da öyle....Divle,Böğecik ,Ereğli çok özlenen bir yolculuktu.Kaleminize,yüreğinize sağlık.Dualarla bu aleme gelmiş olmak da fevkalade bir duygu olmalı,ışığı hep yansır umarım.
Bu arada eşim yüzümdeki tebessümü soruyor,memleket ziyaretinden döndüğümü anlatacağım. Büyük bir mutlulukla... Selam ve saygımla
halilşakir
Kadir bilir asil gönlünüze kalbi şükranlarımı,
SELAM, SEVGİ VE SAYGILARIMI İLETİYORUM....
ilgiyle ve beğeni ile okudum.
hikaye güzeldi ve değerli bilgilerle dolu
kalemine sağlık üstadım.
halilşakir
SELAM, SEVGİ VE SAYGILARIMI İLETİYORUM....
Yazınız aldı götürdü beni, kafamı kayalara çarptı paramparça etti. Yüreğim kanadı sızladı.Öfkeden elim ayağım titredi.Biliyorum ki, Anadolu mun dağında taşında köyünde yolunda izinde binlerce kadın hikayesi var.Güne çıkmayı bekleyen.
Günümüzde de ne yazık ki; bu tür olaylar hala yaşanıyor, yani değişen bir şey yok..
Bir şeyler yapmalı ama; ne ? nasıl
Emeğinize teşekkürler...
halilşakir
SELAM, SEVGİ VE SAYGILARIMI İLETİYORUM....
halilşakir
SELAM, SEVGİ VE SAYGILARIMI İLETİYORUM....
KALEMİNİZE SAĞLIK DEĞERLİ ŞAİR, ESKİ TOPRAKLARDAN DEĞERLİ BİR BELGESELDİ ADETA..
SELAMLAR SAYGILAR...
halilşakir
SELAM, SEVGİ VE SAYGILARIMI İLETİYORUM....
