Düşüncelerimden kaçacağım tek yer bilinçsizliğim,kendinden bilinçsizce kaçanların her anlamda sığındığı yer olsa gerek,düşünceleri ağırlamaya başladığımda, yaralarımıza acıtmadan dokunan
en gösterişli ve üzücü modeliyle.aklımın dizaynını yitirdiğimde vazgeçilmişliğim yalnızlık çekiyor..

Yaralarımdan kaçarken çoçukluğumdaki huzuru yakaladım sanki,yeniden büyüdüm sandım..
Küçük huzurlar vardı inkar edilemez tüm yanlarıyla ,lanetli olunabilecek hissi neye dönüştüğüm
görmek son derece muamma..

"Sanki Ölüm gerçek gibi ...!Soluğum kesiliyor bazen...!Yaşamak geliyor aklıma...!"

Sakladığım derinlikde birileri boğuluyor amansız ve amaçsız, bakıyorsun ki-tuzu kuru ..
Siyah bir çığlık, yokuş aşağı düşüyor ..Sayıklamalar başlıyor uzayıp giden düşünce kirliliği ve tüm o fikirler çalışıldığı yerden geliyor.Ölen kuşun,boğulan gereksiz insanların ve onca yemediğimiz zehirli atıkların,çok daha iyi biliyorlar orası toplanma yeri.Bütün An’ların birikimi ve bütün ruhların çıkıntılı defteri genelde aynı,aynı yerden anıları sipariş gibi diğer kendileri.
Bu tipik sıkılmaları öldürmek istemem bazılarını kurtarır gibi geliyorsada,boşvermeliyim.Çünkü nefes almaya ihtiyacım var..

Sanıyorsunuzki hergün ölüyorlar yaşamak onların hastalığı.Tahammülden yoksunlar..
Bilseler muhtemelen sınır çekerler. hudutlarına " musait olan insanlar... " imâlatı kolay olan doğurgan kadınlar üretiyorlar..

"Demek bizi başka şeyler bekliyor..."bir vucutta organsız arta kalanlarla doğal görünüşü bozmadan üretim başlıyor..

İpler kimin elinde ise onu aleni biçimde törenle el birliğiyle ortak koştular.Ben aslında hayata kazık çakacaktım !..Ben aslında sizlerle bir olacaktım...!inlemeler kesilmiyor.Aralıksız öfke kusuluyor..
Bügüne kadar tanıdıklarım, her kim iseler hep birlikte gelirlerdi benimle..
Ben onları hiç bırakmadım yada onlar beni..Biz hep bütündük..
Çok şey konuşurduk, bazıları duyulmazdı..Siz de duymadınız!..Hep bizimle kaldı onlar..
Gören duyan da olmadı onları..

Geriye dönülmeyen bir döngü içinde savruldum,bir mucize olsun isterken bildiğimden değil,illa ki bildiği vardır elbet bildiklerimin..
Artık ölmek istemezsem suçum hafiflermi ki?Eğer birgün uğrarsanız oralara,arkanıza bakmayın çıkışı yok çünkü;

Biri de çıkıp çok geç kaldım demiyor!,düşünürken geçen zamana,nebileyim herkesin bir anlattığı bir anlatanı olacak ..suçlanacak batan gemide yükünden kurtulmak için ..
Kendi kurtarmaktan başka birşey değildi zaten.

içimdeki sesi dinliyorum gürültüsü az duyuluyor.Yinede dinlemek istiyorum..


orada hüzün yok...!