Düşlerimde masalısı bi şeyler var anlayamadığım güzel bi kadın deniz kenarı bir ev bide fakına vardığım yalanlar
Aslında yalanlara alıştım çok koymuyorlar eskisi gibi başarılı olacağım mutlu olacağım falan şimdi biliyorum bunların hepsi kendime söylediğim yalanlardı
Sonra savunmaya geçtim arkamda beni destekleyen birileri yok çok çalıştım ama şanssızdım falan diye uzayıp giden 2. Yalanlar serisi
En sonunda bunları da kabullendim kurtuluş olarak ölmeyi seçtim onu da başaramadım zaten gerçekten de ölmek istemiş miydim?
Alkol uyuşturucu falan denedim onlarda bi süre kesti en sonunda onlarda yetmedi
Yeni bir çıkar yol bulmalıydım herkesin hayallerinden farklı gelen ama herkesle aynı olan hayallerimi bir kenara atıp onların hayallerini benimsemeye başladım
Sıradan bir iş sıradan bir yaşantı alkol uyuşturucu olmadan geçen biraz zaman sonra bu ben değilim tekrar eskisi gibi olmalıyım düşünceleri en sonunda çevremdekiler yeni halime alışmış ve mutluyken ben mutsuzdum
Önemli olan kendimin mutlu olmasıydı zaten bir insan mutluysa çevresine mutluluk dağıtırdı bu yalanada alişmiştım sonunda bu alışmalar şimdiye kadar hep devam etti
Şimdi yaşı 30 görünen ama bilmem kaç yaşında bir adamım ölüme 3-5 kalmış durumdayım
Yıllardır kendime söylediğim yalanların bir önemi olmadığını anladım.
Masalların güzel gelen yanının masalın iyi olması değildi önemli olan masalın gerçek olacağına inanmaktı.