CAMİDEKİ ŞEYTAN

• 16 Ocak 2016 Cumartesi 00:04:13

Aslında bu gün Köy Enstitüleri ile ilgili olarak başladığım serinin ikinci bölümünü yayınlayacaktım ama bu yazıyı yayınlıyorum. Sebebini okuyunca anlarsınız.

Bu gün (15.01.2015) Günlerden Cumaydı ve pek çok Müslüman gibi ben de Cuma Namazına gittim.

Mahalle camimizden içeri girdiğimde bir baktım bizim her zamanki imam değişmiş. Onun yerine daha genç bir başka imam kürsüde vaaz veriyor.

Vaazın konusu Allah’ın ( C.C) bizi ne kadar sevdiği.

İşin aslına bakarsanız Cübbeli Ahmet Hoca’nın dediği doğru. Bizim ülkede bir vatandaş uykusuzluk sorunu mu çekiyor? Koy önüne Kur’anı ya da başla okumaya, anında uykusu gelir. O bakımdan da vatandaşa dikkat ederim, neredeyse yüzde sekseni Cuma günleri ezan okunur, biter ondan sonra camiye girer.

Bizim mahallede de öyledir. Cemaat caminin altındaki çay ocağında oturur çay içer, birbirleriyle sohbet eder ama kimse merak etmez ‘’ Acaba imam ne anlatacak bu gün?’’ Diye.

İmam kürsüye çıkıp da ‘’ Muhterem cemaat ‘’ dediği anda o muhterem cemaatin yüzde sekseni caminin dışında, eğer varsa bahçesinde ya da çay ocağındadır ki genelde her caminin altında ya da bitişiğinde bir çay ocağı mutlaka vardır.

Bazı camilerde imamlar biraz dişlidir. ‘’ Ulan madem ki siz cami içine girip de beni dinlemiyorsunuz, ben de kendimi size zorla dinletirim’’ Hesabı caminin dört bir tarafını hoparlör doldururlar. Haydi sıkıysa dinleme vaazı.

Yani bazı camilerde vatandaşın kurtuluşu yoktur o vaazdan.

Gerçi imam ‘’ Muhterem cemaat ‘’ diye vaaza başladığında cami dışındakiler çoktan başlamışlardır kendi aralarında ‘’ Ne olacak bu memleketin hali?’’ Muhabbetine ve de imamın ne anlattığının farkıda bile değillerdir ama neticede imamın sesi onlara kadar ulaşır.

Minareden ‘’ Allahu Ekber’’ sesi yükselene kadar çay, kahve, gazoz ve bazıları sigara içmeye devam ederler.

Bizim mahalle farklıdır

İnanmayan gelsin görsün diye adres yazıyorum: İstanbul- Ümraniye- Soyak-Yenişehir’de Selman-ı Fârîsî Camiidir bizim cami. ( Ataşehirde de var aynı adla, o değil)

Bizim cami belki de herhangi bir yerinde musalla taşı olmayan tek camidir.Bizim camimizden bir ölünün selası okunmaz. Cenaze filan da kaldırılmaz. Sekiz senedir tek cenazeye ya da sela olunmasına şahit olmadım.(Cuma selaları hariç tabii ki)

Bir bahçesi filan da yoktur. Alt tafafta Kur’an kursu( Sürekli olanlardan değil,daha ziyade yazın hizmet veriyor.) şadırvanlar, tuvaleti ve bir çay ocağı vardır.

Bizim camide ezan okunduğu vakit en fazla elli metre yakınında o ezanı duymak mümkündür. O bakımdan çoğu kez namaz vaktinin girdiğini bizden bir kaç kilometre uzakta olan Mimar Sinan Camiinde okunan ezandan anlarız.

Bizim mahalle camiinin ezan sesi çok uzaklara, hatta mahalle içine bile gitmez çünkü mahallemiz zengin kesiminin daha yoğunlukta olduğu bir mahalledir ve ezan sesi ile o kesimi rahatsız edemeyiz. İlk kez geçen Ramazanın başında sahurda bir iki gün davul çalındı, sonra iptal.. O bakımdan Cuma günleri cami içinde verilen vaazın sesinin dışarı çıkması da zinhar mümkün değildir. Yani cemaat bile rahat rahat çayını içebilir aşağıdaki çay ocağında.

On binlerce insanın oturduğu toplam beş sitedeki tuzu kuru kesimden vakit namazlarına gelen olmaz. Cuma namazına ise sadece üç kişi gelir. Beş siteden sadece biri olan Palmiye sitesinin bir camii vardır. Ufak bir mescit büyüklüğünde. Onu bile kavga döğüş yaptırmıştır site halkı. Bir kısmı ‘’İstemiyoruz’’ diye tuttururken bir kısmı ‘’Yahu bir ölümüz olduğunda kaldıracağımız bir camimiz olsun’’ demişler de zorlukla ikna edebilmişlerdir diğerlerini. Hoş ölüleri de o camiden değil de Karacaahmetteki Şakirin Camiinden kalkar ya neyse…Bizim gibi ortadirek ya da daha aşağılarda Dereboyundaki gecekondularda yaşayanların cenazesi peki? Vallahi bilmiyorum nereden kalkar. Ölene mölene rastlamadım bizim buralarda. Birilerinin eksildiğini fark ediyoruz ama ne zaman öldü, ne zaman namazı kılındı, nerede kılındı, nereye defnedildi bilmeyiz.

Her camide olduğu gibi bizim camide de ezan sesini bekleyen bir başka grup daha vardır ki onlara dilenci diyoruz kısaca. Ezan sesi ile birlikte onlar da cami kapısı önündeki yerlerini alırlar.

Dilenciler aslında üç gruba ayrılır tüm camilerde: 1- Kadrolu dilenciler: Bunlar her Cuma mutlaka cami önündedirler. İşlerini aksatmaları söz konusu değildir 2-Mevsimlik dilenciler: Bunlar arasıra camimize uğrayan gezici dilencilerdir 3- Sözleşmeli Dilenciler: Bunlar da her Cuma günü ellerinde bir kutu ile cami kapısı önünde dikilip ‘’ Camiye yardım, camiye yardım…Ne verirsen elinle o gelir seninle ‘’ diyerek dilenen, taşeron sistemi ile görev ifa eden dilencilerdir.

Evet..Bu gün camiye yaklaştığımda ilk gözüme çarpan mevsimlik dilenciler oldu. Üç tane kadın yedi-sekiz civarında çocuk, cemaatin tamamen camiye girmesini bekliyorlardı kapı önündeki yerlerini almak için. Çocuklar yalın ayak, başı kabak ama oldukça şen bir şekilde cıvıldaşıyor, anneleri de ‘’ Sokağa fırlamayın sakın, arabalar geçiyor, dikkat edin’’ diye çocuklarını uyarıyordu.

Ben camiye girdiğimde imam ‘’ Allahın(C.C) bizleri ne kadar sevdiğini örnekleriyle anlatmaya başladı ve devam etti.
*******
Muhterem Cemaat !

Allah(C.C) Hazretleri bizi o kadar seviyor ki…
******
‘’Allah Hazretleri’’ sözü bana biraz acayip gelse de ilk etepta buna fazla takılmadım. Ne bileyim ‘’Hazret’’ kelimesi bana sadece ululayalım istediğimiz insanlar için kullanılır gibi gelir hep. Yani Hazreti Muhammed(S.A.S) olur da Hazreti Allah olmazmış gibi gelir nedense.
******
Muhterem Cemaat !

Allah(C.C) bizi o kadar seviyor ki, mesela bizi sevdiği için biz bu gün burada, bu camiye gelebildik?
******
Cemaatin neredeyse yarısı ha uyudum ha uyuyacağım durumunda yine ama ben can kulağı ile dinliyorum. Dinlemesine dinliyorum ama o anda kesinlikle bu mubarek makamda olmaması gereken bir varlık, yani Şeytan ense kökümde bitiyor.

-Lan Sami sorsana.
-Oğlum defol başımdan yaaa. Burada rahat bırak bari. Hem ne soracakmışım ki?
-Sor ki: ‘’ Hoca efendi ! Peki camiye gelemeyecek kadar yaşlı ve hasta olanları, sakat olanları Allah sevmiyor mu? O yüzden mi gelemiyorlar?
-De get lan lanet Şeytan. İnsanı dürtüp durma

Yok ama öte yandan pek de haksız sayılmaz. Öyle ya şimdi bu camiye gelmek için can attığı halde hastalığı, yaşlılığı ya da sakatlığı sebebiyle gelemeyenleri Allah sevmiyor mu?

Neyse…Allah’ın bildiğini biz bilemeyiz elbette. Hocanın da bir bilidiği vardır elbet böyle konuştuğuna göre...

Ezan saati yaklaşıyor. Cemaat fazlalaşmaya başladı. İmam artık en can alıcı misalini verecek. Yani şu ana kadar verdiği misaller değil ama cami neredeyse doluyken vereceği misal hepsinden can alıcı olmalı ki daha fazla insan bu vaazdan müstefid olsunlar ( Yani istifade etsinler. Daha da yani, faydalansınlar)
****
Devam ediyor:

‘’Muhterem Müslümanlar !

Allah’ın (C.C) bizi ne kadar sevdiği ile ilgili bir misal daha vereyim:

Adamın biri varmış. Dinle imanla hiç alakası yokmuş bu adamın. Namaz filan kılmazmış. Adam ölmüş. Adamı bir odaya almış melekler ve ‘’Sen burada bekle, biz bakalım senin hesabında ne var, ne yok? ‘’ Demişler.
*****
Şeytan yine ensemde:

-Adamı niye ayrı bir odaya koymuşlar ki? Ya adam ‘’ Hesapta hile yaptınız. İtiraz ediyorum ‘’ derse?
-Lan Şeytan ! Sapıtma ! Melekler hile yapmaz.
-Unutma. Bir zamanlar ben de melektim.
-Oğlum bela mısın sen? Cami içinde küfür mü edeyim? Defolup gitsene.
****
İmam Devam etti:

‘’Adam merakla bekliyormuş. Az sonra tekrar gelmişler melekler. Adam heyecanla sormuş ‘’ Ne oldu? Ben nereye gidiyorum? Cennete mi cehenne mi?’’
****
Şeytan yine ensemde?

-Ulan herif benden beter Şeytan olduğu halde bilmiyor muymuş cehenneme gideceğini?
-Lan oğlum. Umut işte. Vatandaş ‘’ Belki bir umut’’ diyordur.
****
İmam devam etti:

‘’Melekler:’’ Vallahi defterine baktık, tek bir iyi amelini göremedik. Yüce Rabbimiz ‘’Atın cehenneme ‘’ Dedi. Diye cevap vermişler.

Adam üzüntüyle boynunu bükmüş. ‘’ Peki Allah benden bahsederken hiç benim için ‘’kulum’’ dedi mi?’’

Melekler birbirlerine bakmışlar. Sonra adama ‘’ Evet, o kulumu cehenneme atın.’’ Dedi.

Adam başlamış sevinmeye. ‘’ Madem Allah bana ‘’kulum’’ dedi, o zaman cehennem önemli değil. ‘’
****

Şeytan yine uzattı sivri burnunu:
-Tam cehenneme giderken oluyor mu?
-Ne oluyor mu?
-İmana gelmek diyorum. Oluyor mu?
-Bilmem…Oluyor herhalde.
-O zaman Kızıldeniz yarılıp da içinde boğulacağını anladığı anda ‘’Ben de inandım, ben de Müslümanlardanım’’ diyen Firavunu niçin affetmedi?

Yine haklıydı galiba. Öyle ya Kur’anda ne buyurmuştu Yüce Allah?

‘’Biz, İsrailoğulları’nı denizden geçirdik; Firavun ve askerleri azgınlıkla ve düşmanlıkla peşlerine düştü. Sular onu boğacak düzeye erişince (Firavun): "İsrailoğulları’nın kendisine inandığı ilahtan başka ilah olmadığına inandım ve ben de Müslümanlardanım" dedi. Şimdi, öyle mi? Oysa sen önceleri isyan etmiştin ve bozgunculuk çıkaranlardandın.

Bugün ise, senden sonrakilere bir ayet (tarihi bir belge, ibret) olman için seni yalnızca bedeninle kurtaracağız (herkese cesedini göstereceğiz). Gerçekten insanlardan çoğu, Bizim ayetlerimizden habersizdirler. (Yunus Suresi, 90-92.Ayetler)
****
İmam vaazını bitirdi, duasını yaptı. Ardından dört rekat Cuma namazının sünnetini kıldık ve daha sonra minbere çıktı hutbe için.

Altmış iki yıllık ömrümde ilk defa bir imamın, hutbeyi cep telefonundan okuduğunu gördüysem de çok yadırgamadım. Neticede insanlarımız artık kendilerini her türlü kaza ve beladan koruması için Kur’an-ı Kerimi bir flaş belleğe yükleyip boyunlarına asıyorlar. Hutbe cep telefonundan okunsa o kadar da acayip olmaz.

Hutbenin konusu da nifak ve fitne üzerineydi. Nifak ve fitne üzerineydi ama ben hâla vaazda takılı kalmıştım.

Acaba öteki aleme gittiğimde benim hesap defterine göre ben de cehenneme gidecek olsam, o anda da meleklere ‘’ Allah benim için ‘’kulum dedi mi?’’ diye sorsam?

Yani neticede alnı secde görmüş bir insan olduğuma göre o adam için bile ‘’ Kulum’’ diyen Allah(C.C) benim için haydi haydi der.

Sonrasında ben bir sevinç gösterisinde bulunsam? Öyle ya ( Hâşa) Allah nasılsa her şeyi bilmiyor(!) nerden bilecek benim gösteri yaptığımı?

Sonra Allah (Hâşa) merak edip sorsa meleklere ‘’ Bu adam niye böyle sevindi?’’ diye? Melekler de ‘’Ey Rabbimiz senin ona ‘’Kulum’’ dediğine sevinmiş gibi görünüyor. Vallahi biz görüntünün yalancısıyız’’ deseler. Allah ‘’Hımmm ben duymamıştım onun ne dediğini. İyi ki de söylediniz. Tamam…Madem öyle bunu da bağışladım’’ deyip beni de cennetine alır mıydı?

İmama uyup iki rekat Farz olan Cuma namazı kılacağız artık.

İmam’’ Muhterem cemaat ! Saflarımızı sıklaştıralım ki aramıza şeytan girmesin’’ Dediği anda Şeytan son kez göründü: ‘’Aman aman..Çok da meraklıydık sanki sizin namazınıza.’’

İçimizden ama topluca ‘’ Euzubillahi mineşşeytanirracim. Bismillahir Rahmanirrahim’’ dediğimizde Şeytan kayboldu birden.

Namaz bitti ve dışarı çıkmaya başladık.

Taşerona bağlı dilenciler ‘’ Camiye yardım’’ diye topluyorlardı her zamanki gibi. İlle velakin az önce çatır çatır Türkçe konuşan mevsimlik dilenciler bir anda milliyet değiştirmişlerdi.

-Savaşş. Suriyeee…Savaşş..Suriyeee. Sadaka..

O kadar komiktiler ki kendi çocukları bile annelerinin bir anda Türk uyruğundan Suriye uyruğuna geçmelerine katıla katıla gülüyordu. Ben ise ‘’ Yok size sadaka. Cennet garanti nasılsa’’ deyince Aptal aptal suratıma baktılar.

Ne diyorum biliyor musunuz?

Ne olur…Ya Rabbim ne olur…İnsanları irşad edecek mürşidler, insanların huzuruna çıkıp bir şeyler anlatmaya başlamadan önce azcık düşünseler ‘’ Karşıma şöyle bir itiraz çıkarsa nasıl cevap veririm’’ diye. Ama düşünmüyorlar. Çünkü sormuyoruz. Sorgulamıyoruz. Cami içinde çok masum bir soruyu sormayı bile ayıp ve günah sayıyoruz. İmamlarımız, din adamlarımız ne anlatırsa anlatsın, itirazsız kuzu gibi dinliyoruz.

Yahu düşünebiliyor musunuz? Yine bu camide bir Ramazan Bayramı öncesinde İmam kimlere zekat verilebilir konusunu anlatıyor. Saydıkları içinde ‘’ Müllefe-i Kulub’’ denen bir grup var.

El kaldırdım ‘’ Hocam ! Müellefe-i Kulub nedir anlatın ki cemaat onu da anlasın ‘’

Millet kızgın kızgın bana bakıyor: Sanki çok kötü bir şey yapmışım ya da hepsi ‘’ Müellefe-i Kulubun ne olduğunu biliyormuş gibi’’

İmam bocaladı resmen. ‘’ Iııı..vıııı’’ ettikten sonra ‘’ Yani yakınımızdaki Müslümanlar’’ deyiverdi.

Ben imamı da bozmamaya dikkat ederek ‘’ Yani kalbi İslama yatkın olduğu halde henüz Müslüman olmayanlar…Bu tür yardımlar yapıldığı takdirde İslama geçmesi ihtimali olanlar, değil mi hocam?’’ dediğimde ‘’ Evet onlar’’ diye cevap verdi.

Diyorum ki:

Lütfen soralım, sorgulayalım, bunun ayıbı da yok günahı da. Ama ne var biliyor musunuz? ( En başta kendimi dahil ederek söylüyorum) O camide sorulacak bir soru ve ona verilecek zaman en az beş dakika daha camide kalmamıza sebep olacak. Oysa bizler o camide vaaz dinlerken ve namaz bittikten sonra aynen 1. Resimdeki gibiyiz. ‘’Bir an önce bitse de gitsek. Offff hutbeyi amma da uzattı ha. Bir daha bu camiye gelmem. Falanca camide hutbeyi daha kısa tutuyor hoca.’’Diyen bizler bir de soru sorarak ve cevap alarak mı zaman kaybedeceğiz? Hem zaten ne demişler: ‘’ İmam ne derse desin, camaat bildiğini okur’’

Bizde sorgulamaya, sormaya, öğrenmeye bu isteksizlik, İmamlarımızda ve bazı sözde din adamlarımızda dedesinin dedesinin dedesinden günümüze kadar aktarılırken bir sürü değişikliklere uğrayarak zamanımıza gelindiğinde artık aslından çok çok uzak hikayeler haline gelmiş bir sürü uydurma olduğu müddetçe din düşmanlarına, hatta dindarlara bile diyanetin fetvası denen o rezalet şeyin bir siber saldırı olduğunu anlatmamız imkansızdan da öte imkansız olacaktır.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Not: Ben ilk defa görsem de hutbelerin cep telefonundan okunması oldukça yaygınmış resim 2 de görüldüğü gibi. Ayrıca bazı camilerde hutbeler ayrıyeten minbere asılan bir perdede görsel olarak da sunuluyormuş ki bu güzel bir uygulama. En azından kulağı duymayanlar gözleri ile takip ederler.