HÜZNÜN ARABASI

• 29 Temmuz 2008 Salı 23:46:27

Her gün yüklerim tüm hüzünleri arabama, sabahı zor getirmemin çaresizliği ile hiç durmam atarım kendimi yollara. Giderim, giderim hiç durmamacasına giderim. Akşam olur, hüzün yüküm iki kat olur arabamda, artık süremem atamam kendimi yollara. İki kat ağırlığı taşımaz tekerlerim.
Hüzün arabam parktadır artık, gün doğumuna.
Yeni günle daha derliyimdir, çisim, çisim hüzün yağar üzerime. Yetişmez sileceklerim, görünmez önüm, bir meçhule sürerim.
Bu sabahta yüklendim hüzünleri arabama
Ne hüzün bıraktı beni bana, nede ben hüzne yol verdim.
O artık hep arabamda, yüklenir beni her uyandığımda.


Ünal
29.07.08