PİŞMANLIK

• 6 Ocak 2016 Çarşamba 12:22:40

Merhaba canım,
Hayatımın anlamı, mutluluğum, sevgisinden gurur duyduğum, tek sevdam!
Mektubunu az önce okudum.
Sonra bir kez daha, bir kez daha, bir kez daha okudum.
Her kelimesini, her harfini adeta içime çekerek, yüreğime nakşederek okudum.
Ve sana yeniden aşık oldum.
Sanırım, şiirlerin dahil olmak üzere, beni en çok etkileyen bu mektubun oldu.
Çünkü ilk kez kendimi değil, seni gördüm!
Bilerek veya bilmeyerek seni ne çok kırdığımı, incittiğimi, üzdüğümü anladım.
Henüz bu aşkın keyfine varamamışken, yavaş yavaş seni yitirmekte olduğumu fark ettim.
Meğer hiç istemeden, hatta aklımdan dahi geçirmeden senin o güzel yüreğini acıtmış, hoyratça kullanmışım.
Her tartışmamızda bana o büyük hoşgörünle yaklaşacağını bilmek, sanırım benim haddimi aşmama sebep olmuş!
Ben, sana ve kendime mutluluk ve huzur vermeye çalışırken, aslında seni hep incitmişim!
Öylesine üzgünüm ki, yine başaramadım, elime yüzüme bulaştırdım değil mi?
"Acaba seni hakkediyor muyum?" Diye düşündüm; cevabı tereddüte yer bırakmayacak kadar kesindi.
Hayır, hayır ama biraz çabalarsam ve sen de bana yol gösterirsen seni ve sevgini hakketmeyi öğrenirim!
Okulda da böyleydim; hep başarılı bir öğrenci oldum.
Göreceksin seni utandırmayacağım.
seni seviyorum özüm, seni çok seviyorum aşkım.
Nur yüzlü güzel kadınım herşey gönlünce olsun. Allaha emanetimsin…