İki mavi arasında
Siyahtan uzakta olsam da bir tarafım hep karanlık
Nokta döküyor dilim yerli yersiz bir cümlede
Oysa bu kadar uzun hiç susmamıstım ...



Büyümedi düşlerim daha
Hâlâ Taş Bebekler için üzülüyorum
Hâlâ aralık odamin kapısı uyudugumda
Merhaba demese de hiç kimse
Benim Annem yok demiyorum sabahlarima



Bir kıvılcım kadar şımarık duygularım
Ilık süt kokusunun verdiği huzurla dolmuş bosalmisim

Bu halim garip ama güzel
Huyu mu annemden almışım

Büyük bir çukur açılır bu tavanda, gözlerimi çeker
Yarım yamalak kapatirim yine perdeleri
Hava soğuk Odam sessiz vakit geç

Ürpertici bir derinlik geri kalan herşey
Geriye kalan ne varsa bir yalan

Üç kalp kalbimin içinde birbirine paralel
Üçünün birinden haberi yok


Düştüm yalnizligimdan içeri bir gece kelebeği ölüsü gibi
Yer oynadı yerinden koptu gönül bağım
Kopyası yok acıların geçecek elbet

Boynunda tırnak izleri aklımda keşkeler
Az daha dirensem
Kesecek bileklerimi soysuz geceler

Uzak kalan bir çift ele ölesiye bağlı
Uzak bir bedene sonsuza kadar hasret

Gelirsen affederim
Gelemezsem sen affet ....