Daha önce çok uyardım sevmek kolay değil diye...

Senden benim seni sevdiğim kadar sevmeni beklemedim, sana değer verdiğim kadar bana değer vermeni de. Seni düşündüğüm kadar beni düşünmeni de beklemedim. Sadece dürüst olmanı... Benim kadar değil en azından verdiğin sözleri tutabilecek kadar dürüst olmanı bekledim. Sadece biz’e sımsıkı sarılmanı bekledim sevgine inanarak, güvenerek. Hala da bekliyorum ve bir umut bekleyeceğim... Sen arkadaşlarınla eğlenirken ben senin hayalinle seni bekliyordum. Ben senin aklına bile gelmediğim zamanlarda sen yüreğime ruhuma aklıma fikrime bedenime bir virüs gibi yayılıyordun. Sen arkadaşlarınla orada burada eğlenirken ben seni görebilmenin hayaliyle yanıyordum.

Demiştim ya, insanlar gerçek aşkı mumla ararlar buldukları zamanda kaçacak delik ararlar diye. Ben seni mumla aradım buldum ve dimdik sadık bir şekilde yanında durdum. Kaçacak delik arayan sen oldun. Belki de sende yanımda olmak istiyordun ama yapamıyordun. Olsun be mevlananın dizelerinden esinlenerek diyordum ya sana; Sen ol da
İster yar ol
İster yara
Lütfunda başım üstüne
Kahrında diye. Öyle işte. Ben en başta bunları yaşayacağımı tahmin ederek yani bile bile kendimi senin ateşine attım. Bir umudum vardı yanılırım da beni adam edecek kadın bu kadın olur diye. Artık senden öte yol olmadığına göre beni adam edecek bir kadında yok. Benim adam olma ihtimalim yok...