Renklerin ahengini kaybettik artık.Çeşitlilik nerede?Kayboldu .Neden mi tahammül vasfını kaybettiğimiz için.Adam akıllı tartışamaz.Doğruyu yanlışı söyleyemez olduk.Bu bu döneme mahsus bir şey değil.Zamanla ve zaman içinde büyük hezeyanlara yol açan bir süreçle oldu.Şimdi elimize vicdanımıza koyalım.Küfür edilmeden ,sinirlenmeden,bağırmadan,kavgaya dönüşmeden neden tartışamıyoruz.Eğriyi doğruyu aramızda bulamıyoruz.Sanatçılarımızın neden hiç biri toplumun tamamını yansıtamıyor.Bu benim içinde geçerli olan bir unsurdur.Toplum artık kendi sorunlarına çözüm aranmasını istediği zamanda birbirini yiyen bitiren insanlardan başka bir şey göremiyoruz.Oysa ki her vatan evladının içinde bir memleket sevdası .Gurbette yaşayan insanlarımızda ise büyük bir memleket hasreti.Anlayışlarımız çok değişti.Bu kısa zamanda olmadı 18.yy başladı ve tahammül kültürü Fransız İhtilali’nden sonraki süreçte azaldı azaldı ve yok olma noktasına geldi.
Bizi birbirimizden farklı kılan ne özel ,öznel ayrı yapan ne?Koca bir hiç.Etnik,dini,dil,kültür,ırk,siyasi görüş,renk,tuttuğu takım,memleketi,şivesi bunun ne önemi var?
Artık bütün dünyanın kendini toparlayıp 13yy. başında ki o hoşgörü şerbetinden içip birbirimize insanlara,hayvanlara ,doğaya ve farklı olan her şey tahammül etmeyi öğrenmeliyiz.Yoksa dünyada yaşanası hiç bir değer kalmaya denk bu ayrıklık ayrık otu gibi hayatımızı mahvetmeye devam edecek.
Son olarak ;gökkuşağına hiç dermisin ?Senden sarı çıkarsa güzel olur diye...