İNSAN SEVER

• 29 Aralık 2015 Salı 13:16:24

İNSAN SEVER

İnsan sever!

İnsan; sevgisiz bir ortamda yaşıyor ise, susuz sahralardaki, nüvesi bozulmuş bir dikenden farkı olmaz!

İnsan; sevdiğini özümser, özgürlük alanını kısıtlamaz! Tıpkı kendisinin özgürlük alanına birileri girdiğinde ya da müdahale ettiğinde nasıl tepki gösterir ise, sevdiğinin de özgürlük alanını, bir mabed gibi düşünmeli!

İnsan; sevdiği kişiden nasıl kendisine güven duymasını ve kendisi hakkında olumsuz yargılar yapmamasını istiyorsa, sevdiği kişiye de aynı oranlı sevgi duymalı, saygı göstermeli!

İnsan; sevdiği kişiden nasıl saygı göstermesini bekliyorsa, kendisi de sevdiğine aynı oranlı saygı göstermeli!

İnsan; kendisi hata yaptığında, nasıl hoşgörüyle karşılanmasını, ve hatalarını görmezden gelmesini istiyorsa, sevdiğine de aynı oranlı hoşgörmeli, hatalarını affetmelidir!

İnsan; sevdiğinin yaptığı hataların siztem dahilinde yapılan hatalar mı, yoksa sistem haricinde yapılan hatalarmı diye yargı gücünü geliştirir! Yani Hoşgörü göstereceği konularla, Tolera edeceği hataları iyi analiz ederek yargıya varmalı!

İnsan; sevdiği kişiden nasıl sadakat bekliyorsa, kendisi de aynı oranlı sadakatli olmalı!

İnsan; sevdiği kişiden kendisine karşı nasıl vefalı olmasını istiyorsa, kendisi de aynı oranlı sevdiğine karşı vefalı olmalı!

Şayet seven ve de sevilen kişilerde bu olgular yok ise, İlkel benliklerine yenik düşmüşlerdir! Her devinimleri, her arzuları ve her istekleri ben diye tavan yapacaktır! Bu nokta da ise toplumda yanlış anlaşılmış olan “Ego” kelimesi ile ilkel benliklerini ve ya başka bir deyişle “İd” lerini karıştırmadan ayırt etmelerini bilmeleri gerekir!
“Ego” Aslında yaşamsal gereksinimlerimizi, hiyarerşik düzende sağlıklı bir şekilde işlemesine yardımcı olan birer iyi polisler gibidirler! Yani, yeme, içme, barınma, güven, saygı görme ve cinsellik gibi sosyal yaşam gereksinimlerimizi, adeta liste halinde bir üst yazıyla ister.

“İd” ya da, diğer bir deyişle, İlkel benliklerimiz ise arzusu, isteği asla bitmeyen doyuma ulaşmayan hırsızlar gibidirler! “İd” ve ya diğer bir deyişle ilkel benlik ise tavan yaptığında, resmiyetsiz ve de saygıdan yoksun bir şekilde, karıdakinin mahremiyet alanını, özgürlük alanını yok sayar!

Bundan kasıt; yaşamsal gereksinimlerimizi teminde aşrı talepte bulunurken, polis olan “ego”larımız “İd” lerimizin kafasına copu indirerek daha bir tatminkar olmamızı sağlarlar!

Yani; kıskançlık, meta gibi sahiplenme, öfke, bağırma, şiddet, hesap sorma ve özgürlüğü kısıtlama güdüsüyle hareket eden insanlar, ilkel benliklerine yenik düşmüş birer zavallıdan sahradaki nüvesi bozuk dikenden başka bir şey değiller!

Bu durumda sevgi; saygı, hoşgörü ve güven temeline oturtulduğunda, mutluluktan da sözetmek mümkün olur.

Yani insan sever!...

Efkan ÖTGÜN