SARIKAMIŞ

• 23 Aralık 2015 Çarşamba 18:49:43

Geçen Mayıs ayında yaptığımız yolculuk sırasında Van’dan Kars’a giderken yolumuz Sarıkamış Ormanlarının kıyısından geçiyordu. Otobüsün penceresinden o muazzam ormanları seyrederken her karesine,her ağacın altına denk düşecek kadar çok şehit verdiğimiz o kutsal alandan geçerken içim ürperdi. Hem büyük bir gurur duydum hem de derin bir üzüntü...
Hiç bilmedikleri,sert ikliminden haberdar olmadıkları bu topraklara gelen doksanbin askeri,vatan özgür olsun diye kendinden sonrakiler esaret altında yaşamasın diye canlarını feda eden,şehit olan o gençleri düşündüm.
Çoğu, henüz bıyığı yeni terlemiş gencecik delikanlılardı. Pek çoğu vatan tehlikeye düşünce umutlarını,geleceklerini feda ederek okullarından ayrılıp askere yazılmışlardı.Kimi anasından,yuvasından ilk kez ayrı düşmüştü.Kimileri de yavuklusuna asker dönüşümü bekle Allah’ın izniyle sağ dönersem düğün kuracağız diyerek sevdiklerinden ayrılmışlardı.Hepsi analarının kınalı kuzularıydı. Gözlerini bile kırpmadan yola çıkmışlar, çok sevdiklerini vatan için ardlarında bırakmışlardı.
Çünkü Vatan mukaddesti. Her şeyin,her sevginin üzerindeydi.Namustu..Bir karış toprağı için can fedaydı.
Ama ne yazık ki düşmanı bulmaya, bu topraklardan sürüp,atmaya gelen binlerce genç ölümün kaskatı, soğuk pençesine yakalandı.Allahüekber Dağlarında korkunç soğuğa,tipiye yenik düştüler. Savaşmadan,bir kurşun bile atamadan bembeyaz karlar altında soğuktan donarak hiç uyanamayacakları derin uykulara daldılar..Ruhları şad olsun..
Hiç unutmamalıyız ki Bu topraklar vatanımız olsun diye fidan gibi gençlerimiz bu toprakların altında sıra sıra yatmaktalar.
Bu toprakların vatan olmasının bedeli dün ödenmiştir.
Bugün bizler,dün bizim için,biz özgür yaşayalım diye canlarını,gözlerini kıpmadan feda edenlere minnet borcumuzu nasıl ödüyoruz diye düşünmeden edemiyorum.
Bu vatan için canını feda edenler Türk,Kürt diye hiç bir zaman ayrışmadı.Şehitlik şerbetini beraber içtiler...Kışlada beraber yattılar,aynı tayına kaşık salladılar.Nasıl ki et tırnaktan ayrılmazsa bizim insanımız da birbirinden ayrılmaz,ayrılamaz.Bu yüzyıllardır böyledir.Hep de böyle olacaktır. Yeter ki biz kenetlenmesini bilelim.Birbirimizi eskiden olduğu gibi yine kimliğine bakmadan kucaklayalım. Bu vatan hepimizin ve gidecek başka yerimiz de yok. Özellikle böyle günlerde şehitlerimizi yad ederken bunu idrak etmemiz ,daha iyi anlamamız gerekir. Bu,bizim düne borcumuz,yarına görevimizdir..
Canan Yönter