Sevgili Eleni

Sevgilim , dalından koparılmış kiraz dudaklı yarim. Geçen mektubun elime geçince ne kadar sevindim tahmin edemezsin. Burada günlerin ne denli sıkıcı olduğunu anlatmama gerek yok sanırım. Koğuşun duvarlarında bulunan rutubet izleri hariç ilgimi çeken hiçbir şey yok . Ranzamın yapışık olduğu duvarda çentik atacak yer kalmadı , zaten günleri saymayı da bıraktım . Neyse bunlarla kafanı şişirmeyim . Mektubunu alınca mektepli çocuklar gibi sevindim . Hayli zamandır senden gelen bir satır bile olmadığı gibi sana yazdığım mektuplar da ban geri tebliğ ediliyordu. Bazen senin suretine bürünüp kendime cevap yazmam beni delilik vehmine adım adım yaklaştırıyordu .
Mektubunda ’ Bana yazmaktan vazgeç artık ’ deyip durmuşsun . Beni bu zindana attıran sen değilmişsin gibi birde senden vazgeçmemi bekliyorsun . Tahliyemin yaklaştığını duvarda çentik için yer kalmadığından tahmin edebiliyorum. Sana kavuşmama bu kadar az vakit kalmışken senden böyle bir mektup almamın nedenini düşünmek beynimi kemirmeye başlayınca sana yazmaya karar verdim . Daha fazla burada olmamın nedenini yazmama gerek yok sanırım. O geceyi düşününce tekrar buraya dönmemek elde değil.

Şimdi bu mektubu sana yazışımın asıl amacına gelelim. Gardiyan hafta tahliyem olduğunu , bu sebeple rahat durmam gerektiğini deyip beni revire sevk etti . Doktorun dediğine göre bundan sonra sigara içmemin beni ölüme sürükleyeceği gerçeği varmış. Bilmediği benim ne sigara alacak param ne de onu içecek bir ortamım var. Neyse bunları geçelim. Haftaya tahliye oluyorum , Necdet beni alamaya gelecek. Ona sıkıca tembih ettim ; buraya gelirken seni almaya gelecek. Eğer o gün senide Necdet’in yanında görmezsem bir hafta içinde buraya dönmemem için sebep kalmayacak. Benim özgürlüğüm de yaşama sevincim de sensin.

Bunları bu şekilde yazmak , seni korkutmak istemezdim ama mecbur bıraktığın için mektubun sorumluluğunu sana bırakıyor ve satırlarıma burada son verirken üzüm yeşili gözlerinden hasretle öpüyorum..








KOCAN Mustafa