Dağınık Haller

• 18 Aralık 2015 Cuma 16:22:34

Uzun vakittir biçimsiz giysiler giyip, saç baş dağınık dolaşıyordu. Bu durum onun için mühim değildi. Asıl meselesi, derdi etrafındakilerle idi. Bu hal, bu davranış onun nezdinde bir nevi elalemin canı cehenneme deme biçimiydi. Sergilemiş olduğu bu tutumun ona hangi anılardan miras kaldığı konusunda henüz kendisinin bile bir haberi yoktu.
Uzun vakit olmuştu kaleme sarılıp da uzun uzadıya cümleler yazmayalı. Ve böyle bir paragrafla giriş yapmayı uygun görmüştü. Nedendir bilinme. Varmak istediği sonuçtan ziyade yazının gelişme bölümünde anlatmak istediği veyahut isteyeceği şeylerle bir ilgisi var mıydı bu ilk paragrafın, bilinmez. Zaten bu konu da henüz kendisinin bile bir bilgisi yoktu.
Amacı neydi bu yazının diye düşünmek ve bu düşünme sürecini bir çözüme kavuşturmak pek mantıklı görünmüyordu. Zira akıllı işi de değildir bu çözüme kavuşturma durumu. Zaten bir mevzuyu çözüme kavuşturmak demek aynı zamanda çözüme kavuşturulma ihtiyacı duyan yeni bir mevzuya daha yer açma işlemi sayılmaz mı ki?
Dönüp baktı, kendince uzun sayılabilecek lakin bir dil bilgisi öğretmeni için iki dakika da öznesine, yüklemine, tümlecine ve varsa gizli öznesine varıncaya dek öğelerine ayrılabilecek kadar basit ve kısa sayılacak nitelikteki yazdıklarına. Hemen hemen her cümlede benzer kelimeler kullanılmış ve bu benzerlikler içerisinde kendince karmaşık ve mantıksız bir tema yapısıyla bir mantığa varmayı hedefliyor idi. Ama neden? Kendisi bile bunun cevabını veremiyordu.
Hayatı boyunca çok fazla farklı söylemleri olmamıştı. Elinde ki sazın hemen hemen aynı tellerine dokunup aynı ezgileri yakalamaya çalışıyordu. Ama nedendir bilinmez serenat yapmaya çalıştığı her insan kişisinde bu tınılar, ezgiler apayrı müzik türlerinden birini çağrıştırıyordu. Kiminde arabesk, kiminde pop, kiminde caz, kimisinde de hicaz.
Festival gibi adamdı vesselam, katılmak isteyeni çok. Ama her festivalin sonu aynıdır öyle değil mi? Hangi geceyi yaşamış olursan ol ortaya hep bir ‘aynı tarz sabah olgusu’ düşüyordu. Kırışık elbiseler –ki bazısının içinde dağınık bedenler, dağınık ama elbisesiz bedenler, yarı çıplak gerçekler, falan filanlar işte. Hangi festival gecesinin sabahından kalmaydı bu biçimsiz elbiseli, saç baş dağınık hali, şimdilik bilinmez.