Suskun

• 9 Aralık 2015 Çarşamba 19:36:32

Bir
Ben... Oysa... Aslında şöyle ...Desem ki...

   Bazen insanın aklı da yüreği de dolup dolup taşar. Söylenecek sözler o kadar çoktur ki dilsiz kalır insan bir an. Düğümlenir durur boğazına cümleler. 

  Siz bütün yönleriyle haklısınız ve haklılığın suskunluğu diğer sessizliklere benzemez.  Söylenecek sözün çokluğu bazen insanı dilsiz bırakır, tıkanır kalırız öylece. Öyle ya fırtınalar aniden kopar,  dedirtircesine bir vaziyet.

 Sessiz yaşamayı tercih eden insanları gözardı etmemek gerekir, çünkü okyanusların derinliklerinde ciddi dalgalanmaların meydana gelmesini görmediğimiz gibi onların da yüreklerindeki fırtınaları göremeyebiliriz. İhmalkarlık etsek  o dalgaların bizi alıp sürüklemesi de boğması da o kadar uzak değil. Şairin "Suskunluğumu hafife alma, konuşursam kaldıramazsın." ifadesi manidar bir misal. 

   Ve sükuneti tercih eden benler için suskunluk...  

   Lâl  yüregime kelâma küskün meram dökülür simdi. Dost olur bana sessiz her bir saat. Hayali yansir pencerelerime sonsuzlugun öylece. Ve yürürken dost canlısı bir yağmurda  bir umut olsun isterim düsen her yagmur tanesi. Görebilene suskun yüregim olsun çığlığın  ifadesi. Çığlık diyorum , evet ! Hakikatte  susmanin da bir dili vardır gözlerin ne anlattıklarını dinlemesini bilenlere.  Bir yalnizligi, bir sevdayı, bir ukdeyi belki de bir aciyi anlatir suskunluk. 

  

     Ve sakladigi sonsuz manaları gözlere yükler sonsuzlugum. Suskunlugum taşıyor umutlarımı vuslat yollarına. Yine bana kaliyor yalnizligim ve suskunlugum. Umulmaz ve unutulmazlari yasarken yüregim, carpar gözlerime kiyisiz dalgalar... Baksan şimdi görülür denizlerden gönüllere bir özlem akışı ; çocukluğa, zaman  zincirine  bağlı azılı gençliğe ve heybesindeki  yaşanmışlıklara.   

  Meçhul bir suskunluk cogu kez ardinda yılları saklar, gözlerimizin içine baka baka bizlerden neleri çalıp götürdüğünü bilmediğimiz yıllar   ... 

   Yaşanmışlığın verdigi sessizliktir suskunluk, öümün gözlerde yansimasidir. 

Bizlere için  değil sadece cahile, vasfını yitirmiş ehile de suskunluğu altın tepsiyle sunmak düşer . Suskunluğun asaletine yakışan da budur.