Ne güzel.
Bütün sevimsizlikler böyle mutlu sonla noktalansa.
Ama olmuyor işte.
Hayat maalesef çok acımasız.
Hoş bir bölümdü bu da.
Zevkle okuduk hocam.

Gerçek hayatta sık sık karşılaştığımız mutsuz sonlara karşın, hikayenin mutlu sonla-göreceli de olsa- sonlandırılması, yazarın insanlıktan ve edebiyattan beklediği olumluluğu yansıtıyor... Belki canavar yanımız bir lokmadan mahrum kalmanın hayal kırıklığına uğruyor, ama insanca yanımız değerinin bilinmesiyle ümitvar olmaktan mutlu olacak... Usta işi de bütünlüğüne böylece kavuşuyor işte...

Tebrikler üstat...

Saygılarımla.

Allah bundan sonrasını hayretsin.
Ben savcıya kızdım.
Ne o? "Efendim" diyeceksin falan.
O kızın efendim demesiyle efendi mi olacaksın?
Efendilik yürektedir.
Güzel bir seriydi.
Sağ ol dostum.
Selamlarımla...

evet bazen insan kendi değiştiriyor kaderini galiba
güzel di güzelde bitti
yeni hikayelerde inşallah

Yüreğine sağlık üstat.

Her şey kadere bağlı değil. Kemal hocam, kaleminize sağlık. Yakında hikayeyi, roman olarak bir kitabevinden almak isterim. Saygılar ve selamlar.

muhammed1347 tarafından 12/6/2015 1:25:21 PM zamanında düzenlenmiştir.

önceki bölümlerini okumamıştım ama yazı çok ilginçti.şimdi okuyacağım.çok edebi bir dille yazılmış ve günümüzün kanayan yarasını almışsınız kaleme.tebrik ederim sizi.kutlarım yazınızı.selamlar kardeşim.