bir mektup

• 5 Aralık 2015 Cumartesi 02:12:40

Ah bi bilsen yüreğim nasıl yanıyor nasıl her gece sen diye gözlerini yumuyor nasıl bereketli topraklarda bir yudum suya hasret kalıyor bir bilsen keşke. Yüreğime gömülmüş bakışların nasıl seni anlatıyor bir bilsen dönüp baksan gözlerini kaçırmadan, yüreğim paramparça cam kırıkları dolu ben yaşadıkça nefes aldıkça saplanıyor ciğerime bir yudum havayı zehir ediyor bi görsen nasıl yanıp tutuşuyorum hasretinden. Ben yazmıyorum yaşıyorum dertlerimi kağıda bir bir işlediğim sevgimi. Ah laetitia dönüp bir baksan gözlerimin içine nasıl umut dolu parlıyorlar nasıl gülüşlerimde seni saklıyorum, sen baksanda hasretin serpilse gözlerinden yağmurlar yağsa bir geceyi doyasıya geçirsem içimde yarım kalmışlıklar boş hayaller olmadan uyuyabilsem, birkere ellerini tutsam güçlense bedenim dünyanın yükünü taşısa yine ben olsam bir kere içden doyasıya sarılsam sana. Mutluluk olmaz mı bu boşluklarıma kötü yanlarıma bir parça seni sıkıştırsam kapanmaz mı kusurlarım, bu kadar sevgi yetmez mi bize. Nasıl diyeyim nasıl anlatayımda o güzel yüzün bana dönsün. Yoruldum ben laetitia hergün daha çok ölüme yaklaşıyoruz her nefesde bir adım daha yaşlanıyoruz bak sen buldun en içten seveni bırak yaralarına ilaç olsun varsın seni iyileştirsin senle beraber kendide iyi olsun hayata sarılsın.