ANNEM’E

• 25 Temmuz 2008 Cuma 16:19:39

Anımsayabildiğim günden beri hep hayrandım anneme.
Upuzun boyuna simsiyah saçlarına tezat bembeyaz tenine uzun düzgün bacaklarına hayrandım önceleri.
Sonraları bana her bakışında gözlerinden gözlerime dalga dalga ulaşan ışığa tutuldum.
Sürekli bir şeylerle uğraşan ellerinin sertliğinin bana dokunuşundaki yumuşaklığınla ısıtıverdim içimi hep.
Babamla konuşmalarında duydum ilk aybaşında maaş denilen şeyle eve para girişini ve o paranın nasıl dikkatlice çok ince hesaplanarak harcama yapıldığını..
Arzuların gençlik özençlerinin mutfak gereksinmelerinin ardından geldiğini de.
Okul masraflarının ağırlaştığı ve maaşın yetmediği yıllarda gelinlik mantonun ters yüz edilivermesini de ilk kez annemde gördüm.
Ve ilk ticareti ev işleri biter bitmez eline alıverdiği tığla ördüğü dantellerin yada konu komşuya diktiği elbiselerin parasını almaya gittiğimde öğrendim.
Sofraya en geç onun oturması ve hep en azını kötüsünü kendine pay etmesi ile fedakarlığı sezinledim.
Naif duruşu ardından ufacık bir terslikte dikili verişine, bizler söz konusu olduğumuzda babama bile kafa tutuşuna, bizlerin geleceği adına babamla kavgalarına üzülsem de şaşırıverdim hep.
Bizden başka onu mutlu edecek bir şey bizden başka önceliği yok mu ki annemin dediğimde büyümüştüm bile.
Bizlerin mutluluğu başarısı ile nasıl canlandığını nasıl mutlandığını anladığımda da büyümüştüm.
Yatılı okula gittiğimde ilk uzun ayrılığımdı annemden..Çok üzülmüş yalnız kaldığımda içimin boşaldığını hissetmiştim.Sonrasında alışmış yerini sadece özlem alıvermişti .
Daha sonraları her ayrılışımızda neden ağlamaktan helak olduğunu tam anlayamamış, büyümüştüm de annemin neler hissettiğini hissedebileceğini hiç düşünmemiştim düşünememiştim bile.

Anlamamda yıllar sonra ancak çocuğum olduğunda olabildi.

Hamile olduğumu ilk, çocuklara düşkün olmamı bilmeme rağmen, gördüğüm her çocuktan,çocuklara ait tüm her şeyden gözümü ve düşüncemi alamamamdan anlamıştım.
O yaşamımın dönüm noktası andan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı bir daha..
O hiçbir sevgiye hiçbir duyguya benzemeyen çocuk sevgisi annelik duygusu yaşamımı değiştirmekle kalmamış müthiş tatlandırıvermişti de.
Nokta kadar küçük bir canlı iken den başlayan bu aşk yaşam biçimimi beslenmemden tutunda her türlü zevkimi alışkanlıklarımı yeniden şekillendirmişti.
Yaşamımın merkezi oydu artık..
Onun için ağzıma önceleri hiç koymadıklarım yendi,onun için yüründü her gün sporlar yapıldı. onun için hava durumlarına göre giyinildi
Bırakmam bırakamam dediğim sigara onun için hiç zorlanmadan bırakılıverdi.
Tüm mağazalar sadece çocuk mağazalarından oluşuyordu artık tüm alınanlar onun içindi..
Dokuz ay boyunca hep onun gelişi özlendi ona hazırlandı tüm dünya.
Hele doğum anındaki o korkunç sancılı ama anlatılması olanaksız keyifli süreç ve ardından içten koparak dünyaya merhaba sesi olan hiçbir müziğin o hazzı vereceğini sanmadığım viyaklama.
Ve işte yaşamımın anlamı buydu.
Hiçbir parfüme değişilmeyecek milyonlarca çiçeğin karışık aromasından oluşmuş o bebek kokusunu her çekişle yeniden enerji doluverdi bedenim.
Can /dı o artık bende canımdan öte.

Ne zaman ki anne oldum bende ve ilk kez beş günlüğüne ayrı kalmam gerekti Can’ımdan annemin benden ayrıldığında ki hislerini o zaman anlayabilmiştim işte.
Çocuğundan ayrılmıyordu ki insan ayrılmak değildi ki yaşamın durmasıydı.Canını vermekti canını göndermekti.Tek kelime ile ölmekti.
Ve o günden sonra daha bir başka sarıldım hep anneme.Bana her bakışındaki anlam daha da netleşiverdi.
Çocuklar doymadan annenin doymadığını onların sıkıntısının senin derdin olduğunu onların hastalığının senin kabusun olduğunu en büyük mutluluğunun onların gülen yüzü olduğunu ufacık bir başarılarının bayramlar olduğunu anne olunca bilebildim ancak. Arzularının özençlerinin beklentilerinin çocuğundan sonra geldiğini de.
Annenin çocuğuna duyduğu sevginin dünyanın tek karşılıksız en büyük aşk olduğunu da
Can’ım olduktan sonra öğrendim.

Annem seni hep çok sevdim.Hep benim için çok değerliydin.
Ama oğlumdan sonra anladım ki sen benim seni sevdiğimden çok beni sevmişsin.Benim sana verdiğim değerden çok sen bana değer vermişsin.
Senin sevgine ulaşamam senin hakkını ödeyemem.
Ama bil ki annem ben mutluyum.çünkü oğlum mutlu.
Biliyorum ki annem ben mutluyum sende mutlusun.

ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN..

TÜM ÇOCUKLAR MUTLU OLSUN Kİ
ANNELER DE MUTLU OLSUN

Esin Döndüoğlu