HAYATI PAYLAŞMAK İÇİN ENGEL YOK

• 2 Aralık 2015 Çarşamba 16:27:38

Öncelikle engelliler günü nedeniyle ; engelli vatandaşlarımızın bu özel günlerinde kutluyor . tüm sorunlarının çzümlenmesini diliyorum .

Takvimin belli günleri çok şeylere adanırken yıl içinde özel günler de artıyor doğal olarak . Anneler günü , sevgililer günü , kadınlar günü , engelliler günü ... gibi ... gibi ... gibi ... Çokça fazla sayıları . Ancak ; esas olan kendilerine atfedilen bu günlerden ziyade onlar için neler yapıldığı , sorunlarının ne ölçüde çözümlendiğidir . Çözüme kavuşturalamayan sorunlar her geçen gün arttıkça , bu özel günlerin ne önemi vardır ki .

Unutmamak gerek ki , her insan potansiyel bir engellidir . Bugünün sağlam olanının bir nefes sonrası hali meçhuldür . Hem unutulmaması gerekir ki asıl engelli bedenen değil , kafadaki engeldir . Ki bunlar kendilerini asla engelli kabul etmedikleri gibi , engelli olduklarını gördüklerine uzak durmaktadırlar . Yakın bir zamana kadar özürlü denilen bu kişilere neyse ki engelli denilmiş ve acıları kısmen de olsa hafifletilmiştir . Engelli olmak onların kendi tercihleri değildir . Toplumdan soyutlanmak yerine özellikle onların kabiliyet ve çalışmalarından yararlanmalıdır . Çalışan engellilerimizin bu anlamdaki verimlilikleri de meydandadır . Çok güç ve olumsuz koşullara rağmen bu arkadaşlarımızın fedakarlıkları , yaşam sevinçleri ve hayata bakışları göz ardı edilip yadsınamaz . Bir an için sağlam geçinen bizler kendimizi onların yerine koyabilsek , sosyal hayatta ki halimiz nice olurdu acaba . Toplumda , cadde de , ulaşımda neyi nasıl becerirdik .

En basiti toplu taşım araçlarında , yaşlı , hasta , hamile , gazi ve engelliler için yapılan uyarıları ne kadar dikkate alıyoruz . Yalancıktan uyuyan , gözleri araç penceresi dışına takılı kalmış kişiler ne kadar da çok ...Görmezler yanlarındakini . Büyük , küçük tanımaz . Örf adet ve insanlık anlayışlarımız çok gerilerde kalmıştır , veya değişmiş ki . Acaba karşıdan karşıya geçerken bile kaçımız bir yaşlının koluna girip , onun rahatlığını sağlıyoruz . Çırpınmakta olan bir hayvanı , kaçımız kucaklayıp veterinere götürüyoruz . Amma da oldu değil mi yere yığılmış insana seyirciyken , hayvanı da doktora götürmek neyin nesi ...

İnsanlık anlaşılmaz bir neme lazımcılık ve aman sendecilikle iç içe ... Övündüğümüz değerleri birer birer yitiriyoruz . Sonrada engelliler günü ...

Peki o zaman ... Engelliler günü kutlu olsun .Ama kim engelli ...

Refik
02 . 12 . 2015
İstanbul