SEN, KİBİR ÇINARI..

• 30 Kasım 2015 Pazartesi 22:16:17

Her kişilik kendi düşüncesini savunur ve her mücadele galibiyetle sonuçlanmaz.
Doğrulup küllerinden doğan insan, sen isyan edersen sana güç verene, doğrulmaz belin kalırsın divane. Sonra isyan bayrakları, yangın telaşları, kahpe çığlıklar, dönüşler, ağlamalar..
Sanırsın ki dünya zalim bir mekan bedene yurtluk eden ve kim tutsa elinden yıkılacaksın her an.
Dersin ki;
Ey yar,
Bir sevap bir günahla örtülmez,
Ve bir şehrin kapısında
Kimse seni benim gibi beklemez..
Sonra bir ayet gelir aklına “Gerçekten zorlukla beraber bir kolaylık vardır.” Yüreğin ferahlar. Oysa yeni bir doğruluştaydı ruhun ve huzur henüz baharının çiçeklerini açıyordu. Bu külfetli doğruluşta çırpınmak nedir? Ve “Yalnız Rabbine yönel.” derken yaratan, masivanın aklını çelen tarafı nedir? Sen ki güzellikle dolu olduğunu söylerken yüreğinin, el açıp Rabbine dosdoğru yönelirken sahnede, bir kulun hakkına gönül vermek nedir? İnsana yetmeyen düşleri midir?
Tevhid ve tevekkül ile yolda yürüyen. Sen ki şirk koşmadın Rabbine. Sen ki yönelip kıbleye, sevgiliye muhabbetini anlattın Rabbine. Sen ki seni tanıyan herkesin nazarında bir heybetli ahlakla, hümeyrası yüzünde çiçek olan..
“Övme ve övülme alemlerin Rabbi Allah’a mahsustur”
Bir gün düşeceksin ağaçtan ve bir yaprak ağırlığında yükle doğrultamayacaksın belini..