İdeal İnsan

• 25 Temmuz 2008 Cuma 08:20:02

Yaşam tüm zorluklarını sırtımıza yüklerken;direnmeden,mücadele etmeden bu yaşamda kazanmak hayal olur.Kaybetmek istemiyorsak kazanmak için çalışmak gerekmez mi?İnsan idealleri için elinden gelenin daha fazlası bir çaba göstermesi gerekmez mi?
Yaşamı bir varolmaktan öte göremeyenler ise bunun çok saçma olduğu;yaşamdan keyif almak için sadece fiziksel gereksinimleri karşılamak yeterli,idealler için insanın kendi rahatından vazgeçemeyeceğini söyleme gafletine düşerler.Hepimiz nasıl olsa öleceğiz o zaman hayattan tat almak gerekir diye bir slogan tutmayı ihmal etmezler.Hayatından tat alırken kaç hayatı yok ettiğinden haberi olmadan insanca yaşadığını düşünür.
Yaşam bir bakıma;direnmek ile terk etmek arasında gelip geçer.Terk etmekten kastımız; bir zorlama karşısında mevcut duruşunu bırakıp yeni bir duruşu anlık olarak sergilemektir.Böylelikle her durumda bir kaçış planı yaratmış olursun.Yani insanlığını unutup daha aşağı seviyeye inmek için çaba göstermek demektir.
Direnmek ise şartlar ne olursa olsun;kazanmak ya da kaybetmek de olsa bırakıp kaçmadan mevcut duruma karşı yeni bir strateji geliştirip durumu lehine değiştirmek ya da dengelemeye çalışmaktır.Azmetmektir.Gerektiğinde fedakarlığın üstüne çıkmaktır.
Yaşamı bu idealler uğruna harcayan toplumlar herhangi bir değişiklik yaratamamış olsalar bile,bu durum onları yıldırmaz.Daha çok çalışılır,gereken dersler çıkartıldıktan sonra gene yola kalındığı yerden devam edilir.Bu ideal yaşam mücadelesidir.Ve saygın bir yaşam biçimidir.Toplumsal barışı sağlama ancak böyle bir duruş sergileyenler yaratabilir.
Yaşamı sadece doğmak,büyümek ve ölmek arasında geçtiğini varsayanlar konuyu çok basite indirgeyip;insanı diğer canlılardan farkını da ortadan kaldırmaktadır.Onlar için yaşam kendi rahatları içindir.Menfaatleri bozulmadığı müddetçe dünya ateşe atılmış ne yazar.Yeter ki rahat yataklarında bir gece daha yatabilsinler.Sadece çalışıp kendi egolarını tatmin ettikten sonra kazandıklarını çocuklarına miras bırakmaktan bir şey de düşünmezler. Rahat dünyaları için insanların ölmeleri gerekiyorsa ölmelilerdir.Bu tür insanlar toplumsal diyalogun önünde bir set,barışa indirilmiş bir hançer ve sevginin önünde bir nefret olmaktan kurtulamazlar.
Yaşamlarımız bizim elimizden akıp meçhule giderken kendi duruşumuzu,kendi onurumuzu göstermenin zamanı gelmedi mi?Ya yaşamak için direneceğiz,ya da direnmeden teslim olup öleceğiz.Ya yaşamak için yiyeceğiz,ya da yemek için yaşayacağız.Tüm seçim insani olmak ile insanlıktan çıkmak arasındadır.