inanmaya dair

• 22 Kasım 2015 Pazar 05:42:04

Hissettiğim tek şey boşluk inanmaya dair.içi doldurulmaya mecbur mu değil mi bilmiyorum.Bazı günler inançlı hissediyorum biraz genelde tamamen asi.Bana verilrn akıl yetmiyor anlamama.Niye bu kadar perde var ınanmamız isteniyorsa ,sınanmaktan bıktım usandım ,vereceğim cevabı biliyorsa beni yaradan neden bu kadar soru ,birileri kader diyor seçim diyor irade diyor ,benim irade mi sağlam yaratmamışsa yaradan.doğru cevpları bulabilme kapasitesi vermemişse bana bu benim suçum mu.Nasıl oynandığını bilmediğim oyunların içinde debelenmekten yoruldum,oyun oynamaktan sıkıldım.Yakartop değil ki bu yaşamak denen şey yandın mı oyun tekrar başlamıyor maalesef.ben doğru beni bulduğumdan emin değilken bunca ayna içinden, kimileri çok net konuşuyor inanmaya dair. Bazıları cehennem de yanacagıma inanıyor ben cehenneme inanmıyorum.İlla varsa bir yerlerde cehennem buz olmalı bence .Yakmaktan ziyade dondurmayı tercih etmeli yufka yürekli bir tanrı.Ben isyankar bir kulum beni yaradan ,bilir beni ,ikimiz arasında bu eğer varsa bir yaradan.Bende isterdim inançlı bir insan olmayı hemde çok isterdim ama olamıyorum maalesef dünyada bu kadar haksızlık varken ,insanlar ölüyorsa cennet uğruna ne anlamı kalır ki cennetin.Kendi yaşadığım toplumun özeline inersem sıkıldım gerçek islam bu değil naralarından.Bir insan sırf islama inanmıyor diye cehenneme gidecekse ben razıyım cehenneme gitmeye ve biliyorum ki bir yaradan varsa kullarını yakmaz.

Olduğum kişi olmak benim seçimim değildi.Ben böyleyim ne yapabilirim ki.yaradılış efsanesindeki tanrıya isyan eden kul benim,beni bana bıraksaydı yaradan daha iyi bir insan yapabilirdim belki kendimi.