Ölerek kavuşma...
Mutluydu bugün yapraklar. Ölümü bu kadar hoş karşılayan varlıklar kendi suretinden yarattıkları olmalıydı halbuki. Kavuşma iştiyakının verdiği heycanla, hayatı ölüm ölümü cennet görmeliydi. Muhabbet azlığından doğuyor bütün bu mesafeler. Kurbetle aşılacaktı tüm engeller. Yalnızlığı sevecektik sonra, ruhumuzu muhabbetiyle doldurunca. Kalabalıklar bunaltıcaktı içimizi Ona olan hüsranla...
Ölerek kavuşma... Yazısına Yorum Yap
"Ölerek kavuşma..." başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.