Sen her güne sana seni sevdiğimi söyleyeceğim umuduyla uyanıp her söyleyemediğim günün gecesinde o güne lanet ettiğimi bilir misin sevdiğim? Sensiz geçen günler için içim nasıl yanar yüreğim nasıl kavrulur bilir misin? Sana diyordum ya hep insan sevdasını içinde yaşamalı hayatını onun bilmesine gerek kalmadan onunla doldurabilmeli diye. Ben hayatımı senin sana karşı olan bu sevdamdan haberin olmasına gerek bırakmadan seninle doldurdum. Sabahları senin resimlerinle uyanıp akşamları senin resimlerin olmadan uyuyamaz oldum. Sen sesini benden mahrum ettikçe ben sana daha da bağlandım. Ben sana bağlandıkça sen hep kaçtın. Aslında sen benden değil hep geçmişinden kaçtın. Oysa ben seni geçmişinle doğrunla eğrinle kucaklamaya hazırdım sevdiğim. Şunu merak ediyorum bu kadar kaçış değdi mi? Yazık değil miydi sana bana ve bize? Yazık değil miydi yaşamamız gerekenlere... Ne olur geri dön. Bırak artık şu anlamsız inadı. Bize yazık etme ne olur...