Yakarış
Ey zıtları zatında toplayan yüce Zât!
Sen hem Evvelsin hem Ahirsin, hem Bâtınsın hem Zâhirsin! Velhasıl -Dedem Korkut’un tabiriyle- yücelerden yücesin, kimse bilmez nicesin, Sen “bilinmez meşhursun”. Sen delilsiz delilsin. Sen o kadar zâhirsin ki seni isbata kalkışmak gündüz ortasında güneşi aramak gibi bir divanelik değil de nedir? Öyleyse delil, gündüzün ortasında güneşi görmeyen bakarkörlerin gözünün önündeki perdeyi kaldırmaktır denilebilir. Yoksa Sen delillerden berisin. Senin Nur’un yerleri ve gökleri kaplamıştır. Çünkü Sen, içimizi, dışımızı ve bütün kainatı çepeçevre kuşatan saran yüce kudretsin. Vurulan çekiç darbesinde, öten kuşun, çalan neyin sesinde, ve kendini bir şey zanneden şu insanın nefesinde hep sen varsın.
YORUMLAR
"Öyleyse delil, gündüzün ortasında güneşi görmeyen bakarkörlerin gözünün önündeki perdeyi kaldırmaktır denilebilir."
Evet, muhakkak ki öyledir. Gözleri görmeyene beyaz da aynıdır siyah ta.
Oysa bilmezler ki bu görüş, bu anlayış, bu algılayış bile kısmet işidir.
Rabbim "kendini" bilmeyi kısmet ettiği kullarından ayırmasın bizleri.
selamun aleyküm