Muhterem Halil Bey,

bilemiyorum, başkanlık sistemini ne şekliyle sakıncalı buluyorsunuz. Halkın eğitim seviyesi, demokrasiyi anlamamış olması gibi sözler, bana göre sadece seçim kayb eden kişi veya grupların şikâyetidir. Türk milleti başkanlık sistemini nasıl kaldırır? - Tecrübesiyle.

1923'den 1950'ye kadar Türkiye'de kâğıt üzerinde olmasa da fiilen başkanlık sistemi vardı. Bu sistemi ilk değiştiren de, Allah rahmet eylesin, Celal Bayar'dı.

Selam ve saygılar.

Aciz tarafından 11/9/2015 4:07:59 PM zamanında düzenlenmiştir.

Bence, %10 barajı çok yüksek, % 5 neyse.

Ne kadar oyun heder olduğuna bir bakalım, yazık demekten kendimizi alamayız.
Kaldı ki, tek başına iktidar olmayı umudeden herhangibir siyasi parti zaten ne benim önerime ne de yazarın önerisine yanaşır kanımca.

Saygılar

Belli bir oyun üzerine çıkmış, ama baraj altında kalmış siyasi partilere, muhalefet edebilecekleri , diğer siyasi partiler kadar konuşabilecekleri bir hak verilmeli...
Çünkü ,sadece medyada halka kendini gösterebilen , baraj altı kalmış siyasetçiler , medyanın tekelleşmesi halinde ülke siyasetine çıkma şanslarını büyük oranda kaybedeceklerdir. Bugün Bbp'nin eski lideri Muhsin Yazıcıoğlu'nu herkes hayırla anmakta.. Ama çok azı ona oy vermekteydi.

Seçimlere giren onca partiye rağmen, oyları toplayan partiler hep geçmişi olan partilerdir. Oyların 100 de 12 si Türkeş'in kurduğu Mhp, 25 i Atatürk'ün kurduğu Chp, yarısı da Erbakan Hoca'nın Mnp'sinin devamı Ak Parti'ye gitmekte.

Sizden aldığım ilhamla belki şöyle bir çözüm önerisi sunabilirim. Yüzde 1 ile 10 arasında, en çok oy kazanmış filan sayıda(misal:3 veya 5) siyasi partinin ikişer temsilcisinin , mecliste 'bilmemne' statüsüyle bulunmasına, milletvekilleriyle karar alma dışında aynı haklara sahip olmasına...
... Böylece hem istikrara zeval gelmez, hem daha iyi bir muhalefete sahip oluruz..
Tebrikler düşündüren bir yazı oldu.

Hürmetler Malkoç Hocam. Her fikrin meclisde temsili hakkındaki fikrinize katılıyorum. Ama şu da var: 70'li ve 90'lı yıllarda mutlak çoğunluğun kazanılmadığı seçimlerde hep çirkin pazarlıklar türemişdir. Türkiye'de mebus sayısının tesbiti de maalesef nüfus sayı ve nisbetine göre değil, mütehakkimlerin keyfine göre ayarlanmışdır. 82 Anayasası meclisi 400 mebusla planlamışdır, ama 1987'de, 450'ye, 1994'de 550'ye çıkdı. Ama hiç bir arttırımda nüfus oranı gündeme gelmedi. Çünkü bu arttırımlara oy veren partiler müteakib seçimlerde milletvekillerini kayb etmek endişesi taşıyordu. Onlar için parti menfaati halkın menfaatinden önemliydi. Tabii burada Refah ve Büyük Birlik partilerini tenzih ediyorum. Erbakan ve Yazıcıoğlu rahmetliler milletvekili sayısının 550'ye çıkmasına karşı çıkmışlardı.

"Her fikir meclisde kendini ifade imkânı bulsun!" diyorsak, bunun tek çaresi sizin de beyan ettiğiniz gibi, barajların tümden kaldırılmasıdır.

Ben de "İdarede istirkar olmalı" diyorsam, ne olacak? Meclise 15-20 grup girip, her biri bir yana çekecek, istikrarı (daha doğrusu 276'yı) nerden bulacağız?

Cevabı acizane benden olsun: Başkanlık sisteminde...

Selam ve muhabbetle...

selamlarımla.