SENDE KİMSİN (2)

• 5 Kasım 2015 Perşembe 20:09:34

Dost diyoruz da lafın gelişi işte!.. Nereden bilelim, dünyalı olmayanların dost mu, düşman mı olduklarını? Herhangi bir eylemlerini gören olmadı ki! Şahsen böyle bir olaya şahit olmayı ben çok isterdim. Zira küçüklüğümden beri bilinmeyenlere karşı büyük bir merak içindeydim. Örneğin “Reenkarnasyon” konusu.

Biliyorum dinimizde böyle bir inanış yok, ama bu benim kafamı bir zamanlar oldukça kurcalamıştı.

Hatta parapsikoloji üzerine çalışmaları olan astrolog yazar “Ata Nirun”un, Meydan Larousse ansiklopedilerinde öldükten sonra dünyaya gelen kişilerin hikayelerini ve dünyadaki gizemli olayları, yerleri araştıran yazılarının neredeyse tümünü okumuştum.

Haberler bittikten sonra birkaç kanal da şöyle bir gezindim. İlgimi çeken bir programa rastlamayınca, internetten bir film izlemeye karar verdim. Laptop’umu servis masasının üzerine yerleştirip izlemediğim filmlerden bir tane seçip kanepeye iyice yerleştim.

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum, Birden ürperdiğini hissettim. Çünkü hala nemli bornozun içindeydim ve kanepede uyuya kalmıştım. Duvar saatine baktığımda, gece yarısını çoktan geçmiş olduğunu görünce “E!.. gidip yatağıma yatayım” diye tam ayaklanmıştım ki, gök gürültüsüne benzer bir ses duydum.

Yağmur yeniden geliyordu herhalde. Kanepeye abanıp camdan dışarı bakacakken, Tyson’ın huzursuz olduğu zamanlardaki arka arkaya yaptığı havlamaları geldi ön bahçeden. Huzursuz oldum birden.

Yoksa bahçeye birimi girmişti?

Çok geçmeden hayvanın sesi kesiliverdi. Bu kez korkudan bir titremedir sardı beni. Salon ışığını yakmadan parmak uçlarımın üzerinde ilerleyerek cam kapıya yanaştım. Bahçenin güneş enerjili lambaları çoktan sönmüştü ama bahçenin tam orta yerinden mavi mi, mor mu? Tam anlayamadığım bir yanıp bir sönen bir ışık etrafa yayılıyordu. Dikkatli bakınca da tahminen bir metre çapında bir çukur olduğunu ve ışığın buradan yayıldığını anladım.

“ Neyin nesiydi bu çukur ve ışık öyle?”

Daha üç dört gün önce çimler biçilmiş, bakım yapılmıştı. Böyle bir çukur kazıldığını da hatırlamıyordum Işıktan da gözlerim ziyadesiyle rahatsız olmuştu. Gözlerimi kısarak daha dikkatli bakınca bir de ne göreyim!

Benim sadık dostum, açılan çukurun hemen yanı başında bir yanına devrilmiş öylece hareketsiz yatmıyor mu?

“ Aman Allah’ım “ dedim “ Yoksa yıldırım mı çarptı Tyson’ım sana?”

Ne bileyim nasıl olur yıldırım çarpması? Daha önce hiç görmemiştim ki! Az önce duyduğum gök gürültüsü gibi sesin ardından bu görüntüyle karşılaşınca, ilk aklıma gelen bu olmuştu. Çok geçmeden de bir şimşek beynimde çaktı.

“Olmaz ya!... Yoksa bu….” diye bir çığlık attım.

Daha doğrusu attığımı sandım. Zira haberlerde dinlediğim UFO konuşmaları aklıma gelince, ağzı açık bir şekilde kala kalmıştım, sesimin çıktığı falan yoktu.

“Böyle bir olay gelmiş olabilir miydi benim de başıma?.. Yoksa, saatine mi uğramıştı bu dileğim?”

Doğruca yatak odasına koşturup üzerime bir şeyler geçirdim. Nemli saçlarımı da lastikle ensemde toplayarak yeniden salona döndüm. Terasın cam kapısını yavaşça sağ yana sıyırdım. Garip bir sessizlik sarmıştı ortalığı. Kalp atışlarım bile daha çok duyuluyordu diyebilirim.

Çukurdan yayılan mavi, mor karışımı ışık ise hala bir yanıp bir sönmeye devam etmekteydi, ama o yoğunluğu ve parlaklığı biraz azalmıştı sanki. Tokyoları yeniden ayaklarıma geçirip merdiven korkuluklarına tutundum ve de gözlerimi çukurdan ayırmayarak birbir indim aşağıya. Merak fena halde tetiklediğinden olsa gerek, bir cesaret gelmişti bana.

Çukura doğru ilerledim. Ufak ama emin adımlarla…

***

Devam edecek....