Yazanlar hep ölür.
Ama "Yazar"lar ve "yazı"lar hiç ölmezler.
Yazmaya ve çizmeye devam.
Ellerinden öperim komutanım.

Çok ince süzgeçten geçirilmiş bir yazı Bedri Abi. Çok beğendim.


Öncelikle; konunun içinde geçen bir öğretmenin, öğrencisine olan ilgisine bayıldım. Sanki o zamanlar kaç kişinin evinde bugünkü kadar çok kitap vardı.

Ya okumak... En çok ona üzülürüm. Onca akıllı insan okumaya teşvik edileceği yerde, okula gönderilmemiş. Bırakın onu kitap alıp okuyacak imkân bile bulamazlarmış. Çok yazık...

***

Yazınız mükemmel. Yazmanın, okumanın, kendini geliştirmenin hiç bir zaman yaşı olmaz bundan emin olun. Siz de "Hayatı Tersten Yaşayın." Ya da öyle düşünün. Geceleri saymayın, onlar uykuyla geçiyor nasılsa.

Sevgi ve hürmetle.

Yazı Dediği Böyle Olur!

O kadar güzel yorumlar var ki ben ne yazsam boynu bükük kalır.
En iyisi küçük bir tebessüm ::)) sonra kalemi kutlamak düşer bize.

Selam ve sevgilerim Zatınıza.

Nasıl güzel bir anlatımdır efendim, içeriğinde, usta yazar usta şairlerimizden başlayan, Hz.Ali'nin KAN KALESİ CENGİ kitabı var, öğretmen öğrenci ilişkisi, Cahit Sıtkı Tarancının; OTUZ BEŞ YAŞ,
Necip Fazıl Kısaküreğin; SAKARYA TÜRKÜSÜ,
Faruk Nafiz Çamlıbelin; HAN DUVARLARI. var neler yok ki,sahiller ormanlara kadar, değerli kalemin izlerinde her güzelliğe yakın bir aşk ve sevda var..

“Yazdıklarını kitaplaştırsana !” dediler.
Kaldırıma dizdiği aynı kitapları satan bir satıcıyla karşılaştı bir gün. Yerden aldığı bir kitaba göz gezdirdi. Güzel yazılmıştı.
“Niye hep aynı kitabı satıyorsun ?”
“Elimde kaldılar. Bu kitabın yazarı benim. Bir kitabın satılması, iyi yazmaya değil, iyi pazarlanmaya bakıyor. Onu da ben bilmiyorum.”
Kaldırımdaki kitaplar;
“Beni yüreğine al” diye ağlayan yeni doğmuş çocuk gibiydiler. Çok hazin okunmayan değilde satılmayan kitaplar. Okuma alışkanlığının az olduğu ülke olduğumuz için...
Birkez okumadım bu değerli sayfayı, kutluyorum Bedri komutanımız harikasınız...

Tacettin komutanımızın , yorumuna katılıyorum, ne güzel dile getirmiş.(ben bizim kuşağa acılı kuşak diyorum....hiçbir kimse elimizden tutmadı...yokluk ve horlanan bir çocukluk. Çok doğru ifade etmişsiniz bizlerin çağını Tacettin bey...

Saygılarımı bıraktım her iki kalem dosta...

Bedoş Abi, sanki benim yarama parmak basmışsın yani. Ben de Kitap Fuarında stant kiralayamayınca satayım diye kendi romanlarımı kaldırımlara sermiştim. Çok geçmeden polislerin hışmına uğramıştım. Suçlusun çünkü korsan kitap satıyorsun, emniyete gideceğiz demezler mi! Neyse ki yayınevi kontratımı gösterdim de kodese girmekten kıl payı kurtulmuş olduk.
Ne diyem, ben son zamanlarda sağlıklı düşünme yeteneğimi yitirdim sanırım. Fazla konuşup yazmaktansa kendi kabuğuma çekilip bol bol okumak hepsinden en iyisi!
Sağlıklı günler dilerim Bedoş Abim! Selamlar!

Yüreğinize,kaleminize sağlık.
Okudukça okuyası geliyor insanın.Satırlarınız ruhumuza işliyor,huzur veriyor.

Yazma becerisi, Allah vergisi bir yetenek. Kişinin organizmasında bulunan ve doğuştan, genetikle gelen bir güç. Bu sonradan kazanılmıyor. Daha sonra bu yeteneği geliştirmek yine kişiye bağlı tabi ki.

Ama nice yazarlar vardır ki, şöhreti yakalamışlardan çok daha yetenekli olmasına rağmen maddi güç eksikliğinden, istediği yerlere gelemiyor. İsimsiz yazarlara destek çıkan da pek olmuyor. Risk almak istenmediği için.

Yani her şey dönüp dolaşıp yine paraya dayanıyor ne yazık ki. Güzel ve anlamlı bir yazıydı.

Kaleminize sağlık.





Billur T. Phelps tarafından 11/5/2015 6:36:52 PM zamanında düzenlenmiştir.

galiba toplum olarak biraz rahat insanlarız ..
gezmeye eğlenmeye olmadık bahaneler bulup zaman ayırırken
neden kitap okumaya zaman ayıramıyoruz derim kendi kendime
günlük gazeteleri en azından takip edebilsek .hata bu konuda biraz
tebessüm de yaşattı arkadaşım sağolsun ' aa inanmıyorum sen halla
gazete almaya paramı veriyorsun.ne gerek var intertten okusana ..

ama ben o gazeteye dokunamam lazım
hissetmem lazım elime bulaşması lazım o gazetenin renkli boyası
haberlerini okurken yaşamam o atmosveri yakalamam lazım..
internette öylemi ama..


yazarın kendi dünyasını okuyucuya buluşturduğu zamanki 'o müthiş hazzı duymam lazım ..
sanırım arkadaşımla çok faklı düşünüyor ve bakıyoruz hayata ..


bir yazar öldü ...

BİR ÇINAR DAHA GİTTİİİİİİİİİİİİİİ

Güzel bir anlatımdı.
İlgi ile okudum.

Bedri Abi, biz yazarı tanıyoruz sanırım. Hatıralarınızı okurken tanımıştım bu yazarı. Ama niye hemen ölmek falan...Niye bir yazar öldü diyelim? Yoksa bu bir kitap adı mı?

Kaldırımda kitap satan yazarlar...Bu çok düşünülesi bir manzara. O kaldırımlarda ne emekler ne yetenekler var. Belki de piyasa yazarlarından daha fazla layıklar okunmaya...

Evet, ömür yazmayla, okumayla uzamıyor. Bazen bunun insana hiçbir getirisinin olmadığını bile düşünüyorum. Örneğin hayatında bir kitap tek makale okumamış, okuma gereği duymamış, hiçbir şeyi sırf bilgi olsun diye araştırmamış olan biri çıkıp sana görünüşünden dolayı cahil, yobaz, örümcek falan der. O zaman okumanın ne işe yaradığını sorgularsın. Bu ülkede okuyanla okumayanı ayırt edebilmek hiç kolay değil. İkisi de beğenmediği durumlar karşısında olayla hiç alakası olmayan analara, bacılara, evlatlara hata babalara küfredebiliyor. Ha şu var: okumuşlar daha kaliteli küfrediyor hepsi bu. Okuyup da adam olan bir nesil vardı belki de. O da sizin kuşakta kaldı.

Siteye çok giremesem de rastladığımda yazılarını kaçırmamaya çalışıyorum. Ve hiçbir yazında sıkıldığımı hatırlamıyorum. Belki sen sanat olsun diye ağdalı laflar yazmıyorsun. Ama yazdıklarını keyifle okutmayı biliyorsun. Çünkü gerçek şeyleri yazıyorsun.

Daha uzun seneler "bir yazar öldü" cümlesini kurmamak dileğiyle,
Saygılar Bedri Abi.

yazmak yürek işidir. buda sende mangal kadar...ben bizim kuşağa acılı kuşak diyorum....hiçbir kimse elimizden tutmadı...yokluk ve horlanan bir çocukluk ağır bir mesleğin duyguları bastırması...ülkemizin zor koşulları..her an baskı ve özveri beklentileri.....hayat bizleri örste yıllarca dövülen samuray kılıçları yaptı...hepimiz fosseptik kuyularının ağır kokuları arasında yetişen bir nilüfer çiçeği gibi boy gösterdik..... şükür ki yüreğimizde katmerleşen magmaları bu günlerde patlattık...geleceğe para mal mülk bırakmadık ama içinde onur hamurlarıyla yoğrulmuş bir ad...okunası şiirler ve yazılar bıraktık....
sen yaz çünkü yazmak sana yakışıyor.......sevgilerimle

Can komutanım, ne güzel bir yazıydı bu. Bana öğretmen olan babamın okuma keyfini aşılamasını anımsattınız. Rahmetli çok okurdu. Bazı şeyler de yazardı, bir yerlere yollardı ve yazdıklarını illaki önce bana okutup yorum isterdi. Çocuk kitaplarıyla başlayan o okuma aşısı tuttu ve haftada bir, bazen iki kitap okuyan bir kitap kurdu oluştu. Hiç unutmam, İNCE MEMED'in ilk iki bölümü çıktıktan aylar sonra çıkan 3. cildini alabilmek için anamın sarı (pirinç) havanelini aşırıp hurdacıya satışımı. Tabii benden bilmediler de eve giren çıkanların günahını aldılar bu hırsızlık yüzünden...:) Bir buçuk yıl sonra çıkan 4. cildini Alah'tan bir şeyler çalmadan alacak param vardı... Ne güzel hatıralardı... Eskişehir Atatürk lisesinde okurken meslek hayatında yediden yukarı hiç not vermedim, diye övünen Hasan öğretmenimden, ne yazarsam yazayım, nasılsa bu herif ya beş verir ya altı diyerek işi gırgıra vurmak maksadıyla verdiği kompozisyon konusunu mizahlaştırıp uçuk bir yazı yazdığımda on verip, sen yazar olmalısın dediğini de unutamam. Okuma alışkanlığının verdiği yazma kolaylığı. Tabii ki sonradan okunan İKTİSAT ve edinilen MUHASEBE cilik mesleği ile yoğun geçen 27 yıl okumayı tavsattırdı, yazmayı ise hiç denetmedi bile. Eh, işte emekli olduktan sonra naçizane keyfini almaya çalışıyoruz. KALEMİNE YÜREĞİNE SAĞLIK KOMUTANIM.SAYGILAR