SURİYELİ MUHACİR TEYZE..YA DA ÇADIRDA GELEN HAYAT

• 30 Ekim 2015 Cuma 07:43:37

SURİYE’Lİ MUHACİR TEYZE..
( YA DA ÇADIRDA GELEN HAYAT..)

Benim bu gün hatta biraz önce duyduğum (26 Ekim 2015 Pazartesi Saat: 21.00 civarı) İstanbul’da geçtiğimiz aylarda yaşanmış gerçek bir olay..
Bir Bayan Hoca İstanbul’da bir eve bayanlara sohbete gider ve evden çıkarken evin hanımı, Bayan Hocaya ZEMZEM ve HURMA ikram eder, O da çantasına alır. Evden çıkıp yola koyulduklarında bulundukları yere yakın SURİYE’li sığınmacıların yaşadığı çadırların önünden geçerken ekipdeki bayanlardan biri, Bayan Hocaya "Hocam siz arapça biliyorsunuz şu çadırlardan birini ziyaret edelim mi" der.. Bayan Hoca kabul eder ve bir çadıra girerler. İçeride yeni doğum yapmış kucağında bebesiyle bir gelin ve onun yaşlı kayın validesi vardır. Sıkıntılardan, dertlerden, ızdıraplardan, imkansızlıklardan konuşurken Bayan Hocanın gözü birden yaşlı kayın valideye takılır. Teyzenin suratı kireç gibi bembeyaz olmuştur. Hemen Bayan Hoca arapça bildiği için yaşlı Suriyeli kayın valideye sorar
-Bir şey mi oldu..ne bu haliniz ..der. Suriye’li teyze’ de hocanın kulağına
-Galiba sekerat-ı mevt halindeyim..der..
Yani son anlar..yani ölüm hali..yani son nefes, nefesin sahibine geri verilmek üzere olduğu an..
Allahuekber..Bu ne haldir böyle..Nasıl bir teslimiyettir..Ne yüce bir duruştur..
Aniden..Birden bire..Durup dururken..ölüm hali..son dem..yeryüzünde son an..
Hemen Bayan Hoca yaşlı Suriye’li teyzeyi kucağına alır ve yönünü kıbleye gelecek şekilde yatırır. Bayan Hoca bir yandan YASİN okurken, Suriye’li kayın valide de KELİME-İ ŞEHADET getirmektedir. Tam bu esnada Bayan Hocanın aklına biraz önce sohbet ettiği evin hanımının verdiği ZEMZEM ile HURMA aklına gelir ve hurmadan bir parça koparıp teyzenin ağzına verdikten sonra ZEMZEM içirir. Ve Bayan Hoca YASİN-İ ŞERİFİ henüz bitiremeden, KATİL ESED zulmünden kaçan SURİYE’li MUHACİR TEYZE doğup büyüdüğü, gençliğini geçirdiği, çocukluk anılarını yaşadığı, evlendiği mutlu zamanlarını, evlat sahibi olduğu o harika anılarını gözünün önünden film şeridi gibi geçirirken, şimdilerde çok gerilerde bıraktığı sevgili vatanından çok uzaklarda İSTANBUL’da bir ÇADIRIN içinde gözlerini yummak üzeredir...
Ve emanet biraz sonra SAHİBİNE teslim edilir. Ruhunu YÜCE RABBİMİZE teslim eder..
EY RABBİM..BEDDUA EDECEKSEK BİZ ŞİMDİ KİME EDELİM..
YA DA DUA EDECEKSEK KİME EDELİM..
Çadırın içinde kelimenin tam anlamıyla BİR ÖLÜM SESSiZLİĞİ yaşanır. Bu sessizlik şiirlerde, hikayelerde, romanlarda ,sinemalarda olan bir ölüm sessizliği gibi değildir. Onlara hiç benzemez. Çünkü HAKİKATIN TA KENDİSİDİR..HAYATTAN BİR PARÇADIR..GERÇEKTİR..
Bayan Hoca ve çadırdakiler biraz sonra ağır ağır şoktan kurtulup kendilerine gelirler.
Ve Bayan Hoca geline sorar..
-Kayın validen nasıl biriydi, nasıl yaşardı..der..O da..
- Çok iyi biriydi, abdestsiz gezmez, dedikodu nedir bilmez, kalp kırmaz, kur’an-ı kerimi sürekli okurdu..
-Maşallah..ne kadar güzel yaşamış ..derler.
Ama esas oradakileri şaşkına çevirecek ifadeler sonradan gelecektir. Gelin sözlerine şöyle devam eder..
-Bir de kayın validem hep şöyle dua ederdi..
-Allahım yaşadığım, doğduğum topraklardan şimdi çok uzaklardayım. Kimim kimsem yok, garip haldeyim. Halimi en iyi SEN biliyorsun. Bir gün vadem dolup canımı aldığında son nefesimde buralarda bana kim ZEMZEM verecek. Kim cenazemi yıkayacak, kim namazımı kılacak..derdi..
ALLAHUEKBER..
İste SÖZÜN BİTTİĞİ YER..KİM NE DİYEBİLİR ŞİMDİ..
Hey gidi SURİYELİ MUHACİR TEYZE..BİR İNSAN BUKADAR MI YÜREKTEN DUA EDER..RABBİME KENDİNİ NASIL DA SEVDİRMİŞSİN..
Son nefesinde arzuladığın ZEMZEM’ini nasılda ülkenden binlerce kilometre uzakta yaşamak zorunda kaldığın çadırda ayağına getirttin böyle..
RABBİM SANA GANİ GANİ RAHMET EYLESİN..MEKANIN CENNET OLSUN..ALEMLER EFENDİSİNE (ASV) KOMŞU OLURSUN İNŞALLAH..
Sonunu merak ediyorsunuz değil mi.
Anlatayım..
Suriye’li Muhacir Teyze emin ellerde yıkandı ve cenaze namazı güzel bir mekanda kılınarak emin ellerde ebedi istirahatgahına dualarla uğurlandı..
O şimdi emanetlerin GERÇEK SAHİBİNİN misafiri..
ALLAH (C.C), ALİM’dir..HER ŞEYİN EN İYİSİNİ O BİLİR..
Şimdi bize susmak ve tefekkür etmek düşer.
Selam ve sevgi..

26.10.2015
Faruk ANBARCIOĞLU