KARANLIKLA DOĞAN GÜNEŞİM

• 27 Ekim 2015 Salı 22:58:17

yine karanlık bu gece o kadar siyah ki göz gözü görmüyor, ve ben yine uykusuzum kafamı yastığıma yasladığım an sanki zaman duruyor,hayat o anda bir duraksıyor ve her şey gözümün önüne düşüyor birden içimi bir karamsarlık kaplıyor gözlerimi kapatıp hayal ediyorum bazı şeyleri düşünüyorum sürekli hemde bilmiyorum ki düşündüğüm şeyler gerçek olmayacak ama ben yinede düşünüyorum bir umutla ışık oluyorum o karanlık geceme bir mum oluyorum o siyah maziye ve bir parlaklık saçıyorum çevreme sanki o karanlıktaki ben değilmişim gibi sonra da gözlerimi açıyorum ve etrafıma bakıyorum odam aydınlık ayağa kalkıp cama dikiliyorum sonra uzaklara dalıyor o gözlerim birde bakıyorum ki güneş doğuyor işte diyorum ben her umutsuzluğa düştüğümde odamın camına gelip o güneşin doğuşunu seyredeceğim.....özgür ruh.....