ECELİMLE ÖLMEK İSTİYORUM

• 16 Ekim 2015 Cuma 20:43:40

O kadar çok iç içeyiz ki artık ölümle...
Korkmaz olduk ondan...
Gerçeğinde, sanalında, her türlüsünde hayatın; bir anda çıkıveriyor karşımıza...
Bir bakıyorsunuz 9 yaşında, kocaman gözleriyle ışıl ışıl bakan bir çocuk oluveriyor.
Bir de bakıyorsunuz, yıllardır sanatıyla içimize işleyen devleşmiş bir sanatçı.
Bazen ansızın geliveriyor, bazen de haberler yollayarak.
Doğru düzgün gelince "ecel" deyip oturuyoruz da...
Ansızın geliveren ölümleri kaldıramıyoruz artık…
Bu aralar olanları hele…
Ne toplu katliamlarla, ne kalleş tuzaklarla, ne mayınlarla, ne bombalarla gelmesin istiyoruz.

Ölmek deriz de, bilir miyiz, nasıldır?
Bir bombanın tam merkezinde parçalanırken beden, ne hisseder insan?
Ya da bir hain kurşun yüreğini deldiğinde?
Beton bir bloğun altında kurtarılmayı beklerken ölmek nasıldır acaba?
Ya da çöken bir inşaatın altında kalmak...

Ölümün normal yolla, normal zamanda gelenine eyvallah...
Ama ne olur çocuklar, gençler ölmesin artık...
Kötüler ölsün; ama ne olur iyi yürekliler, gerçekten insan olanlar biraz daha yaşasın.
Yüreğimiz kaldırmıyor artık...
Ard arda gelen ölümler gülümsemelerimizi, umudumuzu, yaşama sevincimizi de alıp götürüyor bizlerden...
Mutlu olmaya korkar olduk artık.
Yaşamaktan utanıyoruz gençlerimiz, çocuklarımız ölürken, öldürülürken…

Ölümden korkmuyorum.
Çoğunuz da korkmuyorsunuzdur, öyle düşünüyorum.
Çünkü bir gün mutlaka öleceğimizin farkındayız.
Tanrı dokuzda vermişse onda almaz.
Kaderciyim biraz da bu konuda...
Ama artık tek dileğim var kendim, sevdiklerim ve tüm güzel yürekli insanlar için...
Allah ölümün de hayırlısını versin.

Bugün de bunlar düştü yüreğimden...
Sevgiyle, umutla, dostlukla hep...

MUTLAKA

Asla unutmayacağız gidenlerimizi
Biz hep aynı yürekle haykıracağız
Ömrümüzü güneşleriyle ısıtacak
Aynı ateşlerde kavrulacağız
Göz göz acı dolsa da umutlarımız
Hep aynı bahara inanacağız
Bilin ki, acılarımız hiç dinmeyecek
Asla sönmeyecek yangınlarımız
Ne zulümler, ne ölümler bitecek
Biz gözlerimiz yine de pırıl pırıl
Her zaman, mutlaka insan kalacağız

Barış türküleri söylenecek hep
Birlikte halaylarda buluşacağız
Hiç kana doymayan bu topraklarda
Yine de mutluluğa inanacağız
Gözyaşlarıyla yıkansak da hiç usanmadan
Hep barışa doğru yol alacağız

Ne ölmek susturacak bizleri
Ne aymazlığı kimi yaratıkların
Biz yüreklerimizde hep aynı ışık
Hep barış, özgürlük, insanlık için
Haykırıp duracağız meydanlarda
Bu uğurda canlarımız yitse de kalanlara
Mutlaka güzel bir dünya bırakacağız.

HATİCE NAYIR