Ey Dost!
Sen bir gül goncası kadar nazik, bir bebek kadar çaresiz ve aciz iken, her şeyin emrine verilip, istifadene sunuluşunu, kendi ilminin, kuvvetinin, marifetinin eseri olduğunu mu sanıyorsun.

H E Y H A T! ..

Sen kalbinin nasıl çalıştığından, aklını nasıl kullandığından, gözünün nasıl gördüğünden, kulağının nasıl işittiğinden, mide ve bağırsaklarının nasıl işlediğinden bihaber zavallı.

Senin için semadan yağmuru yağdıran, arzdan nebatatı bitiren, güneşi lamba gibi, fırın gibi, soba gibi yandıran, dünyanı topaç gibi döndüren, rahmet, merhamet ve sonsuz nimetleri ile seni senden çok sevdiğini sana his ettiren, sonsuz kudret sahibinin karşısındaki gaflet ve cehaletin başını döndürdüğü içinmi, böyle isyankâr, nankör, cahilane ve gafilane tavırlar sergiliyorsun.

Gel bu gaflet ve cehalet sarhoşluğundan ayıl.
O Merhameti sonsuz Sultanı zişana saygılı bir kul olup, emrine itaatle, bütün kâinata SULTAN O L.

Necdet EREM
NEDEN İMAN