Rüzgar ıslık çalıyor,
sararan yaprakları kandırıp bir bir döküyor bu gece doymayan toprağa...

Geldin mi son baharımın çiçeği?
Hoş geldin

İçimin ısınmasından belliydi geleceğin, adını haykıramasam da seslenmiştim sana usulca. Düşün ve hisset, iste yeter duyarım ben demiştin giderken. Hoş geldin.

Bilirim sorulardan haz almadığını, yalan cevaplar yerine laf karıştırır bir şarkıya ortak edersin o anı. Ama ben en çok hınzır bir gülüş atıp, sol üstteki bıyığının bir kısmını ısırmanı severim ve anlarım ki cevapsız kalacağım. Dur değiştirme yüzündeki ifadeni, soru yok, cevap beklemek yok söz. Dilim lal sana, tüm hırçınlığım, kadınsı sezgilerim, kıskançlığım, belirsiz olan her türlü duygularım yasak sana. Hoş geldin

Yokluğunda öyle çok hoş geldin biriktirdim ki sana. Afilli kelimeler yakışmaz, basitler anlatamaz, kinayeler konduramazdım bu vuslata. Sade ve sıcak olmalıydı, o yüzden sadece hoş geldini seçtim ve bir de alıntı sözü...Hoş geldin eskiyen yüzümün yeni gülümseyişi hoş geldin.

Hiç merak etmedim seni, nerededir, kiminledir demedim. Üstüme düşeni, bana yakışanı yaptım ve bıkmadan özledim seni. Hoş geldin.

Biliyorum, yine savruluyorsun rüzgarlarda, toparlanmaya, nefes almaya, sevildiğini bilmeye ihtiyacın var. Kaçamak bedenlerde ruhunu aradın, olduğun gibi kabul görmek, sorumluluk sahibi olmak istemedin, bir aynaya ihtiyaç duydun ve bana geldin. Hoş geldin.

Gülü dikeniyle sevmeyi, aşkı acısıyla bağrıma basmayı, umudu sözlerde değil gözlerde aramayı dingin bir liman olmayı, fırtınada kalan seni korumayı, bencilliğime yenilmemeyi öğrendim senin ile...Hoş geldin .


Ne çok hoş geldin dedim değil mi?
Bilerek sıraladım bunca hoş geldini, bir daha ki dönüşünde ben olmaz isem burada oku bu hoş geldinleri ve ömrüne dağıt. Kulaklarında çınlasın sesim...

Geldin mi son bahar çiçeğim?
Hoş geldin
Hoş geldin...