PEK BİRŞEY DEĞİŞMEDİ HAYATIMDA

• 8 Ekim 2015 Perşembe 01:13:48

suyu dinle... ateşi yak... özledim demek bu ! ( Ahmet Telli )

Özledim diye not düşmüşsün sayfanın bir ucuna.
dilim varmadı ben de özledim demeye. bir tan vakti ayrılmıştı yollarımız, o günden bu güne pek de bir şey değişmedi hayatımda.

Hala bir serüvenciyim ve hala bir serseri, tezatlarımla tanıyorlar, aykırılıklarımla seviyorlar ve hala görünüşüme aldanıyorlar...

Yıllar yaşıma ilave, yüzüme çizgiler attı. O yıllardaki gibi parlamıyor göz bebeklerim ( yada ben o ışıltıyı yakalayamıyorum).

Artık biraz daha tombiğim, saçlarımın rengi biraz daha koyu, hayallerim ise yerli yerinde. Ne uçuk ne de mütevazi. Bilirsin orta karar yaşarım her şeyi ve herkesi. Ne aşka kanarım ne de kandırırım ama aşkı aramaktan kaçınmam. Anlayacağın cesurum yine, hiç yenilgiyi kabullenmeden yada kabullendiğim yenilgilerimi kötülemeden.

İçimdedir, gizlidir, sadece bana aittir taşkınlıklarım ve umursamamazlıklarım.

Önceki kadar içmiyorum tekilayı, belki yaşımdan belki de içmeye layık birini bulamadığımdan. Sek rakıyla takılıyorum bazı akşamlar mezelere. fonda hep aynı şarkılar... Nina simon I put a spell on you derken bir serüvenciye büyülendiğimi, jacgues brel ne me quitte pas derken kalmam değilde gitmem gerektiğini hatırlatıp duruyorum kendime.

Dedim ya pek bir şey değişmedi hayatımda. Belki biraz büyüdü ruhum ama hala çocuk. Hızlı öğreniyor çabuk unutuyorum, zaten unutmayı da seviyorum. beceremediğim ise unutmamam gerekenleri unutup, unutmam gerekenleri hatırlamam. Gidenleri beklememek gerektiğini unutuyorum mesela, unutmam gereken bir yüzü ve gülüşü unutamıyorum yada. Her zaman böyle ıvıra zıvıra takılıyorum işte.

Sanıyorum en büyük değişim şiirlerde. artık şiir yazmıyorum ( yazamıyorum ). İki lafıyla kalemime dokunan, şiirler yazdıran biri yok hayatımda, olacak olanları da ben istemiyorum çünkü onlar ne ruhuma ne de kalemime dokunamıyorlar. Senden sonra ruhumu ve kalemimi mabedim yaptım, hiç kimselere izin vermiyorum. Bir iki kıytırık dize karaladım yokluğunda onu da defterim darılmasın onu unuttum sanmasın diye.

Dedim ya... pek bir şey değişmedi hayatımda, bıraktığın yerde o mühürlü zamanda hasta ruhumu hapsettim bedenime. yüreğime yılgın fısıltıların enerjisini sindirdim yaşıyorum öylesine.

Gidersen yıkılır bu şehir demişti Ahmet Telli... gittin ve bu şehir yıkıldı...