...Güzelliğimle can yakacağım söyleniyordu çocukluğumdan bu yana!Ama hep benim canım yanıyordu!...

Garip değil miydi bu durum,belki de temiz bir karektere sahip olmak yakışmıyordu yanına güzelliğin ve de vicdan?Yüzüne gülünürken anın da ciğerini alma çabaları çirkin ve hoyratların .İşte olay bura da kısır bir döngüye dönüşüyordu.Bense hayatta güzelliği sevmeme rağmen hi insan ayırmazdım.İnsanlar bana Rabbim tarafından verilen emanetlerdi,onları kırmak üzmek benim kitabım da yer alamazdı...Halbuki onlar ötelenmekten hayatta erken pişmişlerdi.Aramızda ki fark buydu!Ben bozulmamış tertemiz,onlarsa yırtarak parçalayarak kalleşçe emellerine ulaşmaya daha çocukluklarından alışmış piranhalardı..
Hayat her yaşta bizleri eğiten bir öğretmenken ben ise ileri yaşlarda öğrenecektim bu kalleş leşlerin gerçek yüzlerini.Her yaptıklarının her söylediklerinin bir senaryo olduğunu..
Öylesine güzel bir sonbahar sabahı var ki bahçede otururken güneşin tadına varmak,havuzun şırıltısını dinlemek palmiyelerin nazlı esintilerinde ferahlamak az şey mi!Her şer de bir hayır vardır vardır ya işte öyle..
O çok sevdiğim İstanbul beni öylesine büyüttü ki bunu benden başka kimse anlayamaz..Şiir ve edebiyat camiasında ki kirlilikler ,resim alanındaki kıskançlıklar ve iş hayatındaki çalışmalar...Öylesine güzel dostluklar kazandım ki bunca leşin arasın da.Ve öylesine yüzsüz insanlar tanıdım ki...Bir parça et için küçülen zavallılar.Bir bardak rakıyı ısmarlatabilmek için bir birleriyle dost olan erkeklerin koynunda sabahlayan kadınlar.Bunca çirkefliğin için de sırf resim sanatı için ve sırf şiir edebiyat adına bu rezil kimliklere katlanan değerli yazar erkek ve kadın şair ve şaireler ve ressamlar da tanıdım....Değerli olanlar halen dostum canım kardeşim ağebeyim bacım,değersizlerse hayatımın dışın da benle uğraşmaya kendini adamış zavallı kıskançlar ya da bana ulaşamayan zavallılar...
Ölesiye sevdiğim şehir i kirletenler ve de yüceltenler....Geriye dönüp baktığım da çeşitli beldelerden gelmiş kendini İstanbul da özgür kılan kişiliksiz kimlikler İstanbul u mahvedenler.Kendini bilen karekteri oturmuş kimliklerse ayakları yere sağlam basanlar ...
Bu şerefsiz kimlikler beni çok üzdü ve bana bir kanser hediye ettiler.Dedim ya her şerde bir hayır vardır..Uzaklaştığım da tedavi için bu ortamdan daha bir gördüm şerefsizleri ve şereflileri...Şu an sağlığımı yine kazandım.Binlerce şükür diyorum Rabbime...Kopamadığım şehirden beni alıp Akdenize atan hastalığımdan..Şanşlıyım....
Ya sizler şerefsiz bandosu devamlı arkadaşlarınızın koynundan insan çalmaya..Beş parasızken paralı havaları atmaya...Y a da çekemediğiniz insanlara hala küçük düşürebimek adına iftiralar atmakla mı meşgülsünüz?NE KADAR ZAVALLI OLDUĞUNUZU HİÇ GÖRMÜYORSUNUZ DEĞİL Mİ?Siz o sunuz değişemezsiniz ama sağlam karekterli insanlarda hala aynı karekterde ve iki ayağı üzerin de ....Hadi çatlamaya devam edin kaybeden her zaman şerefsizlerdir bunu da unutmayın olur mu....
..........................................................................................EMA -AKDENİZDEN