İnsan ; Tanınması en zor yaratık . Birlikte yeyip içseniz de , birlikte yolculuk yapsanız da yine de tanımakta zorlanıyor ve hatta tanıyamadığınızı anlıyorsunuz . Bu kardeş dahi olsa değişen bir şey olmuyor . Kaldı ki arkadaş ve dost dediğinizi tanımak . Herşey yeni birisini bulana kadar . Bulduğunda ise pabuçlarınız dama atılıyor . Bununla da kalmıyor; Yeni gelenin hatırı için geçmişe bile küfrediliyor . O arkadaş gidiyor , Yeni bir çehreye bürünüp , değişime uğruyor ve yüzündeki maske paramparça olarak tüm çıplaklığı ile gerçek yüzü meydana çıkıyor . Karşınızda da öyle dikiliyor .

Adına ister riyakarlık , isterseniz sahtekarlık deyin . Ne varsa bünyesinde gizliyor . En mükemmel , en iyi , en dürüst , en candanı ve herşeyi en iyi bileni o oluyor . Kendi dünyasında kendi aleminde . Yaşamın merkezi adeta kendisiymiş gibi...Çok böyleleri günlük yaşamımızda . Muazzam bir ego . Unutmamak gerek;Kusursuz dost arayan dostsuz kalır ve insanları da olduğu gibi kabul etmek gerekir . Tabi ki yapabiliyorsanız . Bu sizi mutluluğa götürecek bir yoldur . Aksi ise hergün biraz daha hüsran .

Arkadaşım , dostum diyerek tüm samimiyetinizle en özelinizi bile paylaşırsınız . İki kişinin bildiğinin sır olamayacağını bilmenize rağmen . Hani kederler paylaşınca azalır , sevinçler ise artar ya . Bu inançla açılırsınız . Gelin görün ki arkanızı döndüğünüzde o paylaşımların başkalarınca da bilindiğini görür ve hafif bir tebessüm kaplar yüzünüzü . Vay be demekten kendinizi alamazsınız . Sen de mi dersiniz . Hayat ve insan işte ...Eğer varsa sizden bir çıkarı o gerçekleşene kadar yanınızdadır . Bittiğinde ise tam bir geri vites . Ve kendi kendinize mırıldanırsınız .

Benim hiç yabancı düşmanım olmadı . Hatta çoğuna çay , kahve ısmarlamışlığım bile vardır . Diyerek başınızı iki elinizin arasına alarak sadece düşünürsünüz . Belki de sessiz bir şekilde gülersiniz . Acı bir gülümsemedir bu . İnsan denilenin karşısında . İnsanız ve çiğ süt emmişiz ne çare ... Bilinmiyoruz...


Refik
06 . 10 . 2015
İstanbul