Bir kız sevdim, sevilmeye en çok değen. Bir çocuk sever gibi sevdim, incitmeden üzmeden. Saçlarını kendi ellerimle tarar gibi okşadım saçlarını ve yüzünü. Bazen omuzumda uyuttum, bazen dizimde büyüttüm. Bazen bir anne sever gibi sevdim, sultanım bildim, cennetim bildim kokladım durdum. Burnumun direkleri onunla sızladı. Bir kız sevdim, huzur dolu umut yolu diye. Her ona baktığımda içim huzur doldu, yarınlarım umut oldu ve ben yaşamayı onda öğrendim, onu hayat diye yaşadım. Bir kız sevdim, bir fincan kahveyi birlikte içtiğim, bir lokma ekmeği ikiye bölüp yediğim ve Kahve içtiğim fincandaki dudak payını özlediğim bir kız sevdim. Bazen sabahları onunla uyuyup onunla uyandım. Hatta her sabah dilime düşen ilk kelime onun adıydı ve her gece gözümü kapatırken dilime düşen son kelime yine onun adıydı. Bir kız sevdim, sevdiğim kızın hayalini yüzüme sürdüm ve yüzüm güldü, yüzüm güzelleşti, gülüşlerim güzelleşti. Sesini nefesini taa en içimde hissettiğim, o konuşunca kendimden geçtiğim, sadece adını bir ömür ezberlediğim bir kız sevdim. Ve onu severken aşka geldiğim, aşkı başka sevdiğim bir kız sevdim. Ve ne kadar uzağımda olursa olsun, ona varmak için can attığım ve özledikçe özlediğim bir kız sevdim…

Yusuf BİTİM