KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 478 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Tekerlekli tebessüm ve güller
Sabahın saat 07:00 sinde çevre yolunda giderken bir umut abidesi ilişti gözümüze.Elektrikli ve tekerlekli bir sandalye üzerinde ümitvar bir yüz ifadesi içinde bir kral gördük.Siz isterseniz padişah deyin. Bir yaşlı amca.Gülümseyen ve ışık saçan bir mütebessim çehre.Tahtında oturuyormuş gibi vakarlı.Yaşının olgunluğu ile mütevazi.
Sakalları uzamış hafiften.Sanki ağır vasıta kullanıyor gibi yolun sağından itinalı bir şekilde ilerliyor.Ve elinde kırmızı güller.İnsana kendini unutturacak kadar güzel güller.Muhteşem güller. Kan kırmızısı ve Bayrak kırmızısı güller.Hayatın kalbine saplanıyor gibi hızlı.Güzellikleri özümsüyorcasına yavaş yavaş akıp gidiyor tahtındaki kral amca.
Radyoda güzel ve anlamlı bir müzik eşliğinde bu güzel amcayı izliyor ve sanki bir efsanenin filmini çekiyorduk.Bayrağın zaferin ve güllerin filmi.Baş rolde o amca.Yönetende biz izleyende.
Ne güzeldi o amcanın gururlu duruşu.Sanki arabadaki o idi tekerlekli sandalyede ki biz.Özürlü bizdik ruh bağlamında.Özgür o idi gönül bağlamında.Esaretti bizimki.Özgürlük işte ordaydı.
Biz dünya telaşı içinde kendimizi bile avutamazken o amcaya o saatte gülü sevdiren neydi acaba? Kimdi o güllere sebep olan gül.Biz dünyaya meftunken o güzel amca nasılda keşfetmişti hayatın özünü.Nasıl güzel bir insandı acaba o saatte güllere sebep olan gül.
Bir zaferdi o sahneler.Galip olan amcaydı.Malup ise kah bizdik kah dünya. O an dünyanın tüm imkanları elimde olsa ne ifade edebilirdiki? Bir komutan edasında bir muzaffer edasında belkide çocuklarına ya da torunlarına gidiyordu güllerin sahibi.
Çok mu zor dostlar gülün kıymetini anlamak.Çok mu zor dostlar elimizde gül ile sevindirebilmek sevdiklerimizi. Gülü hak eden nice güzel insan varken hayatmızda gülmeyi bile esirgiyorsak gülden bahsetmek anlamsız kalır.Ah amca ah. Ne güzel plastik alemimizde sahte düşler ve gülüşler ile naylon gülleri koklamaya çalışıyorduk.
Ah amca ah.Gülün dikenini bize sapladın be amca.Sen şimdi o gülü sahibine ver.Gül kendini o sahipte ifade etsin.Biz o dikenleri sindirmeye çalışalım.Bakalım ne kadar sindirebileceğiz ?
YORUMLAR
Gülün bir dikeni de bana saplantı bu dokunaklı yazıyı okuduktan sonra...
Neden diye düşündüm kendi adıma, o amca bu kadar hayat dolu, bu kadar sevgi doluyken, bizim bu kadar kendimizden aciz olmamız... neden?
Yazıyı okuyunca o amcayı karşımda görür gibi oldum ve kendi durumuma acıdım bir an, gülün dikeni gerçekten saplandı kalbime yani...
Kaleminize sağlık, akıcı bir anlatım ve güzel bir konuydu...
