- 1777 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
DİKKAT! DOST VAR
___Dost öyle nadide bir güldür ki,bulunduğun da dikenleri avuç içinde sıkılmaya değer___
Hayattan ödünç almak istediğin ne var deselerdi en başında dost derdim.Bakıyorum da,ne kadar fakiriz.Asıl zenginlik para pul değil,bunun satın alabileceği unsurlar değil;manevi güçlere sahip olmaktır.Dostlarımız da bu manevi güçlerin en kıymetlilerindendir.
Düşünüyorum.Hayat o kadar da uzun değil.Şunumuz olmuş,bunumuz olmamış,ne yemişiz,hangi arabaya binip,hangi evde yaşamışız o kadar da önemli değil bence.Daha önemli olan anne babamızın razı olduğu bir evlat mıyız,topluma faydalı ve örnek bir çocuk yetiştire biliyor muyuz,insanlara ne verebiliyoruz ve onlar için ne kadar kıymetliyiz.Asıl dikkate alınması gereken hususların bunlar olduğuna inanıyorum.
İnsanın çevresine faydalı olabilmesi için önce kendisiyle barışık,kendisiyle dost olması gerekiyor.Kendine saygısı olmayan insanın başkalarına da bir faydası olmaz.
Ben küçüklüğümden bu yana dostluğa büyük bir önem veririm.Her zaman onları el üstünde tutmak isterim.sanıyorum ki,doğru olan budur.Sevincinizi,hüznünüzü,can sıkıntınızı hatta ve hatta ailenizle bile paylaşamadığınız bazı konuları dostlarınızla paylaşırsınız.Çoğu zaman size onlardan daha yakın kimse olmaz.Onlarla içtiğiniz bir fincan çayın veya kahvenin tadını başka neyde bula bilirsiniz ki?
Hiçbir şey de!
Fakat gerçek olan bir şey var ki,dostluklar da bir çok şey gibi değişime uğradı.Dosta verilen o eski kıymetten eser kalmadı.Dostluğun en önemli kısmı fedakarlık ve güvendir.Üzgünüm ki ikisinden de eser kalmadı.Bu yüzden eski dostluklarda kalmadı.
İnsanoğlunun bir sevgi potansiyeli vardır.Bunlar din sevgisi,vatan sevgisi,aile sevgisi,dost sevgisi,akraba sevgisi,para sevgisi vs. olarak sıralanabilir.Örnekler çoğaltılabilir.Sevgi bu unsurlar arasında değişkendir.Düşünüyorum da dostlarımıza vereceğimiz sevgiden çok şey çaldık.Para hırsı insanlar olarak gözümüzü bürüdü.Çıkarlarımız her şeyin önüne geçti.
Hal bu iken asıl bizim için anlam teşkil eden değerlerden çok uzaklaştık.Kırdık,kırıldık.İncindik,incitildik.
Peki değer mi?..
Yarın toprak olduğumuzda bizim için geride bıraktığımız mal mülk mü önemli?
Yoksa ‘ne kadar iyi bir insandı’ diye arkamızdan okunacak bir Fatiha mı?
Yorumu sizlere bırakıyorum…
Dostlarımıza ve dostluklarımıza sahip çıkalım…
Not: Bu yazıyı hazırlarken,Ey dost isimli yazısından feyz aldığım Sevgili Pelin’e teşekkür ederim.
YORUMLAR
Evet kaybetmek için önce bulmak gerek.Ama gerçek dostu bulmak artık nerdeyse imkansız hale geldi.Dilerim bulanlardan olursunuz... Saygılar.
YağMuRun İzİ
bilmukabele..
Dost, bazen insana ana babasından kardeşlerinden de yakın olandır. Kimse yokken yanımızda olandır. Güçlü bir daldır. Kırılmaması için özen gerektirir. Hatalar yapılabilir özür gerekir. Tekrar baştan almak gerektirir. Her seferinde daha da perçinleşir dostluklar. Katılıyorum eskisi gibi değil hiç bir sevgi. Unutmayalım ki eski dosttan da düşman olmaz derler. Tabi dost olacak dost gibi görünmeyecek. Eğer şanslıysak ve hayatımızda 2-3 tane dostumuz varsa sırtımız hiç yere gelmez. Önce biz emek vereceğiz. Önce biz sabredeceğiz eğer bizi hak ediyorsa kaybetmemek için uğraşacaktır diye düşünüyorum. Özellikle okul yıllarından edindiğimiz arkadaşlarımızdan çıkıyor dostlar. Belli bir yaşdan sonra hayatımıza girenler dost olmuyorlar bize. Sanırım saf duygularla tanıdığımız arkadaşlarımız herşeyimizle kabulleniyor bizleri gözden çıkarmıyorlar başımıza ne gelirse gelsin. Dostlarımı ve dost olanları sevgi ile selamlıyorum
Asıl ben teşekkür ederim...
Ne kadar güzel ifade etmişsin benim anlatmak istediklerimi... Demek ki sadece benim değil, çoğumuzun ortak sorunuymuş bu gerçek dostluğu bulma sorunu...
Dostlarımıza ve dostluklarımıza sahip çıkalım… demişsin ama ben de diyorum ki önce bulmamız lazım sahip çıkabilmemiz için... :)
Kalemine ve yüreğine sağlık...