Yol yordamı pek bilmeyen, her şeyin abartısı içinde olan bir topluma doğru, adım adım ilerleyen teknoloji çılgınlığından payını almış gençlerin kimseye değil size ihtiyaçları var acın sağır kulakları ve dinleyin. Ne yaptınız bu toplum için gözlerinizi açıp ve bakın, sokakta basküllü bir çocuk ama bir o kadar da acınası bir başka şey, 5-6 yaşlarında, üşüyen ellerini ovan basküllü bir çocuk daha. Hepsinin farklı renkte gözleri var çünkü her birinin farklı bir dünyası ve hakkedilmeyen yaşantılarının okunduğu bambaşka yüzleri var. Peki kimse baktı mı o yüzlere peki kaç kişi baktı o gözlere yada kim fark etti üşüyen basküllü çocuğu… En acısıda yanından gecen kendileri kadar küçük çocukların onlara bakması değil midir? Hayır değildir bence acı olan şu ki çocuklarıyla birlikte basküllü çocuğun yanından geçen anne babalarımızın üşüyen çocuğu umursamayan tavırlarla yollarına devam etmeleridir. ‘’Evet empati güzel şeydir lütfen empati kuralım.’’ sözü sosyal paylaşım sitenizin beğeni sayısını arttırmak için yazılmamıştır, bunu öğretmek lazım sağır, dilsiz ve kör insanlara…
Çocuklarınıza öğretmediklerinizi beklemeyin onlardan fakat şunu bekleyebilirsiniz, umursamaz insanlar olabilmelerini bekleyebilirsiniz çünkü aslında çocuklarımızın yaşadıkları hayatlar bizim sonunu tamamlama işini okuyucuya bıraktığımız romanlardır. Romanı yazan anne ve babamızın yarattığı kahramanlar aslında yazarlarımızın kendilerini yansıttıkları karakterlerdir. Karakterlerinin sınırını aşan az sayıda kahraman olur, ki bunlarda kahramandır zaten… Umursamazsanız umursamazlar(!)…
Şöyle bir söz vardır bilirsiniz mutlaka ‘’Üzüm üzüme baka baka kararır.’’ aslında çok şey anlatır bu cümle ama iyi anlayana… Çocuklar öyle varlıklardır ki anne babanın tüm özelliklerini ve davranışlarını alma meilindedirler bu sebeble yetiştirdiğimiz çocukların boş bir bellek gibi olduğunu unutmayalım. Ne yazarsak onu okuruz. İşte bu yüzden gerekli eğitimin doyurucu ve kaliteli olması hususunda ebeveynlere sorumluluklar düşer. Yerine getirilmeyen sorumluluklar eksik karakterli insanlardan sorumlu olmanıza neden olur ve toplumun çatlayan duvarına tekme atmış olmakta olduğunuzu gösterir.
Üşüyen eller varsa eğer, evlerinde üşüyen insanlar olmadıkça kimse empati kurmuş olmaz. Şimdi ise merak ettiğim küçük, basküllü çocuğun soğuktan ellerini ovarken anne ve babasının neyle meşgul olduğu… Evet kabul ediyorum herkes maddi olarak eşit düzeyde değildir ancak 5-6 yaşlarındaki bir çocuğun zaten maddiyattan çok manevi ihtiyaçlarının öncelikli olduğunu bilmemiz gerekir. Bu sebeble çocukarımızı anlayalım, onlarla vakit geçirip manevi doygunluğa ulaşmalarını sağlayalım…