Üstat,
Yüreğine sağlık.
Okurken yarım kalan yazılarım var mı diye "çalışılacak şiirler", "çalışılacak yazılar" dosyalarım gözlerimin önüne geldi.

Öykü çok başarılıydı Sn. Yazarım.
Bana göre en önemli başarısı da, satırlarının arasında sakladığı sırdı.!

Neydi bu sır diyen olacak belki; ya da okurken gözü sadece Fazla Bey ile, papağanına takılıp, Fazıl'ın üstünden atlayıp geçmiş olan mesela...
Mümkün tabi. Zaman içinde hepimiz sallanıyoruz o cümle denilen salıncaklarda.
Bazen başımız dönüyor, bazen şaşırıp kalıyoruz Fazla Bey gibi...

O da biliyordu ya adının Fazıl olduğunu da, bir babaya küçücük bir çocuğa bakmak nasıl ''fazla'' gelirse, o küçücük beyninde yer etmiş o yıllarda Fazıl, bir an da Fazla oluvermiş.

Sonra; belki de biyolojik babam dediği o adamı en son bir fotoğrafta elinde papağanla görmüştü Fazla...

Sadece papağanı aldı.
Diğeri kaldı. Fazla büyüdükçe ona birşeyler yapması gerekti.

Sonunda fotoğraftan çıktı Fazlanın babası. Baktı ki artık ona karşı hiç birşey hissetmiyor, peşinde mafyayı taktı.

Yine olmadı.
Çünkü: Kemnur bir babayı öykü de bile olsa öldürecek yüreğe sahip değildi.

''Ben uyduruk bir öykü yazarıyım.'' Dedi geçti...

İşini iyi yapan bir kişi yaptığı işle öğünmez.

Biraz kısa yorum oldu galiba Kemnur Abi, idare et :)

Bir öykü yazma çabasını ve bunu başaramamanın saçmalamalarını çok iyi anlatan bir öyküydü. Öyküyü okurken kurgu değil de kutrgusuzluğu vurgulaman dikkatimi çekti. Öykü yazdığını sanan benim gibilere iyi gönderme...Çok başarılıydı...Tebrikler...

Fazla Bey'in kapısı çok fazla çalınmış.

Bakalım sonunu nasıl bağlayacaksın. Merakla bekliyorum.

Oldukça ilginç bir öykü.

Selam ve sevgilerimle.